Ξέρω, ο τίτλος σας φάνηκε στενόχωρος… μπορεί και να τον προσπεράσετε…όμως, δεν γίνεται ν’ αγνοούμε μια πραγματικότητα! Μπορεί τούτες εδώ οι μέρες να μας καλούν να χαρούμε, να ξεσκάσουμε και να διασκεδάσουμε… αλλά μετά από τα τόσα χρόνια ένδειας στα οποία έχει μπει η χώρα όλη, το ποσοστό των ανθρώπων που αισθάνονται μόνοι αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς! Η φτώχεια δεν χτύπησε αλύπητα μόνο τις τσέπες μας αλλά και τις καρδιές μας !
Ο ορισμός του ” μόνος” δεν χωρά σε μία γραμμή… και για κάποιους ακόμα και με χίλιες λέξεις να τον προσδιορίσεις μπορεί να παραμείνει δυσνόητος! Διότι η μοναξιά είναι ψυχική κατάσταση και μόνον όσοι την βιώνουν μπορούν να καταλάβουν το μέγεθός της!
Μόνος, μπορεί να αισθάνεται κάποιος, ο οποίος περιστοιχίζεται καθημερινά από πολλά άτομα κι όχι απαραίτητα κάποιος ορφανός ή χωρίς οικογένεια ή φίλους !
Μόνος, είναι αυτός ο κλεισμένος στον εαυτό του, αυτός, που νιώθει πως δεν αποτελεί μέλος ενός συνόλου, αυτός, που έχει την πεποίθηση πως κανείς δεν τον καταλαβαίνει, αυτός, που αδυνατεί να μοιραστεί σκέψεις ή βάρη της ζωής με κάποιον συνάνθρωπό του… μόνος, αισθάνεται κι ο πολίτης που δεν έχει το Κράτος αρωγό στην προσπάθειά του να επιβιώσει…
Η μοναξιά δημιουργεί φόβο και κατάθλιψη… σου στερεί την δυνατότητα για επικοινωνία, όραμα και δημιουργία… σε καθηλώνει… σε κάνει να νιώθεις ανήμπορος, κουρασμένος…απηυδισμένος ! Άγχος, κρίσεις πανικού… και εσύ κρύβεσαι…απ’ τον εαυτό σου κι απ’ τους άλλους! Βρίσκεις τρόπους διαφυγής απ’ την πραγματικότητά σου , που δεν μπορείς ν’ αντέξεις… χάπια,αλκόολ,ναρκωτικά… μια στρατιά εξαρτήσεων για να καταλαγιάσεις τον τρόμο που η μοναξιά σου προκαλεί !
Παρατηρώ αυτές τις μέρες τον κόσμο γύρω μου, αυτόν τον κρυμμένο πίσω απ’ τις μάσκες της πανδημίας… Η μάσκα που στέρησε το χαμόγελο… μεταφορικά και κυριολεκτικά! Βλέπω μάτια μεγάλα…εκφραστικά…μάτια… που διορθώστε με αν κάνω λάθος… δείχνουν απόγνωση,κυρίως στους ενήλικες… μάτια που χαμηλώνουν στην πλειοψηφία τους σαν διασταυρωθούν μ αυτά κάποιου περαστικού!
Κι αν το παρατηρώ αυτό στην πόλη μας, που ναι μια μικρή επαρχιακή πόλη, όπου ο ένας γνωρίζει τον άλλον, τότε φανταστείτε τι γίνεται στις απρόσωπες μεγαλουπόλεις!
Χαιδέψτε με το βλέμμα σας τον συνάνθρωπο, κοντοσταθείτε, καλημερίστε τον… Ενδιαφερθείτε για τον γείτονα, τον συγγενή, τον φίλο ή και τον ξένο! Μιλήστε, κρατήστε παρέα και βοηθήστε αυτόν που βλέπετε πως υποφέρει.
Μα μην το κάνετε μόνον αυτές τις γιορτινές, άγιες μέρες για να σας φέρει ο ‘Αι Βασίλης τα δώρα του… Να το κάνετε στάση ζωής !
Κι όσοι από εσάς βιώνετε την μοναξιά, ανοχτείτε, μιλήστε ή ζητήστε βοήθεια… πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα σας ακούσει και θα σας σταθεί!
Θα κλείσω το χρονογράφημά μου με την ευχή, όσα μας στερήθηκαν να μας δοθούν και όσα πιστέψαμε και ελπίσαμε να πραγματοποιηθούν !
ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
Χρονογράφημα στην έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”