Αγαπητοί μου Αδελφοί,
Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί,
Παρακαλώ να ακούσετε με πολλή περίσκεψη και με περισσότερη προσοχή την αγωνιώδη κραυγή της καρδιάς μου! Την φωνή ενός απλού Έλληνος Ορθοδόξου Χριστιανού, ο οποίος έζησε τα βάσανα και της Γερμανικής Κατοχής και του Συμμοριτοπολέμου, μεγαλώνοντας στην μεγαλούπολη, την Πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, την ιστορική πόλη των Πατρών κατά την περίοδο 1938-1956, ὀπότε ετελείωσε το Γυμνάσιο και εισήλθε ως φοιτητής ης Θεολογίας στο Πανεπιστήμον των Αθηνών!
Στα χρόνια εκείνα η ζωή ήταν πολύ δύσκολη! Καταφεύγαμε στα καταφύγια, όταν οι Γερμανοί βομβάρδιζαν την πόλη! Είχαμε άστεγους, οι οποίοι στιβάζονταν, ως φιλοξενούμενοι, σε μεγάλα οικήματα, επειδή τα χωριά τους είχαν καταστραφή από τους Συμμορίτες! Αγοράζαμε τα τρόφιμα με ΔΕΛΤΙΟ, όπου η ποσότης ήταν προκαθορισμένη από τις Κρατι-κές Υπηρεσίες. Το (χονδρό και ακατέργαστο) αλάτι, το καθαρό πετρέλαιο για τη φωτιστική λάμπα, που χρησιμοποιούσαμε για φωτισμό το βράδυ, και το μπλέ χρώματος οινόπνευμα διετίθεντο μόνον από το Κρατικό Μονοπώ-λειο! Η φτώχεια, η στέρηση, και συνεπώς η δυστυχία, ήταν το χαρακτηρι-στικό γνώρισμα της εποχής εκείνης!
Και όμως οι άνθρωποι ήσαν ευτυχισμένοι! Οι θησαυροί της εποχής εκείνης ήσαν δύο! «Ο Θεός και ο Γείτονας»!!! Στα σπίτια μας δεν υπήρχαν κλειδαριές ασφαλείας, συστήματα συναγερμού κλπ. Για όλη την οικογένεια υπήρχε ένα και μοναδικό, πολύ δε ογκώδες, κλειδί, το οποίον τοποθετούσαμε εἴτε κάτω από το χαλί της εξώπορτας, εἴτε πίσω από το εξώφυλλο (το μπαντζούρι) του παραθύρου! Δεν υπήρχε ο φόβος κλοπής, παρά το γεγονός, ότι όλη η γειτονιά γνώριζε που ευρίσκεται το κλειδί! Στη γειτονιά ο κάθε ένας των γειτόνων ήταν ο προστάτης της περιοχής! Γι’αυτό και επαναλαμβάνονταν συνεχώς τα λόγια: «Ο Θεός και ο Γείτονας»!!!
Αλλά επάνω απ’όλα και από όλους προστάτης μας ήταν ο Θεός, οι Άγιοι του Θεού και η Μητέρα μας Εκκλησία! Οι άνθρωποι τότε ήσαν πτωχοί μεν εξ επόψεως υλικών αγαθών, πάμπλουτοι όμως εξ επόψεως της πίστεως προς τον αληθινόν Θεόν! Οι άνθρωποι τότε ήσαν συνεχώς στην αγκαλιά του Θεού! Την Κυριακή πήγαινε για εκκλησιασμό ολόκληρη η οικογένεια, δηλ. οι Γονείς και τα Παιδιά! Οι νηστείες ετηρούντο με μεγάλη ακρίβεια! Η Εξομολόγηση ήταν απαραίτητη και γινόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, καθώς επίσης και η συμμετοχή στην Θεία Κοινωνία! Το εσπερινό κήρυγμα της Κυριακής ήταν η τροφή της ψυχής μας! Το Κατηχητικό Σχολείο ήταν το απαραίτητο συμπλήρωμα της αγωγής της νεότητος! Το Ανώτερο Κατηχητικό Σχολείο της εποχής μου (1954-1956 δηλ. για τους μαθητές του σημερινού Λυκείου) στον Ιερό Ναό της Παντανάσσης Πατρών ήμασταν ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΙ (300) ΜΑΘΗΤΕΣ Λυκείου!
Παράλληλα η προσευχή ήταν η καθημερινή μας τροφή! Η πρωϊνή και η βραδυνή προσευχή στο σπίτι ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα της χριστιανικής οικογένειας! Οι Παρακλήσεις, οι Αγρυπνίες, οι Λιτανείες ήσαν το απαραίτητο συμπλήρωμα της πνευματικής μας ζωής! Στο Σχολείο (Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο) απαραίτητα ήσαν ομαδική πρωϊνή προσευχή και ο κατά Κυριακήν εκκλησιασμός! Δηλ. Ο Χριστός ήταν μεθ’ἡμών και εμείς με τον Χριστό! Ο ιερεύς ερχόταν στο Γυμνάσιο (Γυμνάσιο+Λύκειο για την σημερινή εποχή) για να δεχθή σε Εξομολόγηση τους Μαθητές. Ο Καθηγητής σου επέτρεπε να εξέλθης της αιθούσης διδασκαλίας κατά την ώρα του μαθήματος, προκειμένου να εξομολογηθής!
Έτσι, λοιπόν, η φτώχεια, η ανέχεια και στέρηση των υλικών αγαθών ήταν ακατανόητη για τον άνθρωπο της εποχής εκείνη, και τούτο ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΒΙΩΝΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΑΛΛΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός ἀγαθού»! Με περισσή ευλάβεια προσευχόμενοι, εψελλίζαμε τα λόγια «τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον» και ο Πανάγαθος Θεός μας έδινε τα αναγκαία για την επιβίωση! «Ο Θεός και ο Γείτονας», λοιπόν, ήσαν ο θησαυρός μας!
Τα χρόνια πέρασαν! Ο άνθρωπος άρχισε να χάνει την προσανατολισμό του! Άρχισε να δίδει βαρύτητα στον χρυσό και να λησμονεί τον Χριστό! Οπότε η ανθρώπινη Κοινωνία σιγά-σιγά μετατράπηκε σε μια αληθινή ζούγκλα! Ο Χριστός εκδιώχθηκε από τις ψυχές μας! Την θέση Του κατέλαβε ο Διάβολος! Και τότε η Κοινωνία έγινε Δαιμονική!
Στις ημέρες μας αυτό πλέον το ζούμε πολύ έντονα!
- Οι Αρχιερείς προσκύνησαν τον Καίσαρα και αντί να κηρύσ-σουν το Ευαγγέλιο του Χριστού, προωθούν τις εντολές της Κυβερνήσεως! Αποτέλεσμα; Οι Αρχιερείς του Θεού του Υψίστου, οι Κήρυκες του Ευαγγελίου του Χριστού, οι Διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων, με Εγκυκλίους της Ιεράς Συνόδου επιβάλλουν στους πιστούς!
α) το Εμβόλιο κατά του Κορωνοϊού,
β) την χρήση της μάσκας,
γ) την τήρηση μιας αποστάσεως μεταξύ των εκκλησιαζομένων,
δ) το σφράγισμα των Ναών,
ε) την παρακολούθηση των Ακολουθιών του Πάσχα στο σπίτι μας από …..την Τηλεόραση,
στ) τα «πλαστικά κουταλάκια» κατά την θεία Μετάληψη, ……και τόσα άλλα μέτρα δαιμονικής εμπνεύσεως, «ών ουκ έστιν αριθμός»!!!!
- Οι Ιεροκήρυκες και οι Εφημέριοι, δυστυχώς, ακολουθούν και αυτοί πιστά και εφαρμόζουν με ακρίβεια τις εντολές του Κράτους, της Ιεράς Συνόδου και του Μητροπολίτου των! Έκλεισαν τις Εκκλησίες και έδιωξαν τους πιστούς! Ιερεύς, εμπνεόμενος από σατανικό ζήλο, κατά την ώρα της θείας λειτουργίας διέκοψε την ιερουργία, για να εκδιώξει από τον Ναό του ένα πιστό χριστιανό, που δεν φορούσε την μάσκα! Άνοιξε δημόσιο διάλογο μαζί του από την Ωραία Πύλη και στο τέλος, επειδή ο χριστιανός αρνήθηκε τελικά να φορέση την μάσκα στο πρόσωπό του, ο «ζηλωτής» ιερεύς κάλεσε την Αστυνομία, για να συλλάβη τον…..απείθαρχο πιστό δούλο του Ιησού Χριστού!
- Αλλά και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, δυστυχώς, καταγγέλλεται και Αυτός ως «Ένας εμμονικός διασπαστής της Ορθοδοξίας»!!!!
Σεβόμεθα τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, με τον Οποίο μάλιστα είχαμε γνωρισθή στη Ρώμη κατά την δεκαετία του 1960, όταν ήταν εκεί ως μεταπτυχιακός Φοιτητής, αλλά δεν δυνάμεθα να αποσιωπήσουμε τα εγκλήματά Του κατά της Ορθοδοξίας, όπως π.χ. ήταν η Σύνοδος στο Κολυμπάρι της Κρήτης! Εκεί ισοπέδωσε την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού με την πεπλανημμένη Παπική Εκκλησία και την ακόμη χειρότερη Παραφυάδα των Διαμαρτυρο-μένων! Τις αιρετικές Παραφυάδες με το όνομα Ρωμαιοκαθολικισμός και Προτεσταντισμός τις ωνόμασε ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ! Ώστε τώρα πρέπει να διορθώσουμε το Σύμβολον της Πίστεως! Δεν μπορούμε να λέμε πλέον: «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν ομολογώ ἕν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών….», διότι, κατά τον κ. Βαρθολομαίον, οι Εκκλησίες είναι τρείς!!!!!
Μετά το Κολυμπάρι της Κρήτης τώρα πλέον -με τις πρωτοβουλίες Του εκεί πάνω στην Ουκρανία-απεργάζεται την διχοτόμηση και την διάσπαση των Ορθοδόξων! Όταν όμως οι εκκλησιαστικοί Ταγοί σιωπούν, τότε οι κοσμικοί δημοσιογράφοι …συμπληρώνουν το κενό!
(Πηγή: βλ. Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, 22.08.2021)
Αιδώς! Ο Η κατάστασις, λοιπόν, στην Εκκλησία της Ελλάδος με την πάροδο του χρόνου γίνεται όλο και πιο απελπιστική! Με εντολή του οικείου Ποιμενάρχου «Αστυνομικοί διέκοψαν τη θεία λειτουργία» σέ κάποιο Μοναστήρι της Βορείου Ελλάδος! Και ο δημοσιογράφος γράφει τα εξής πικρά λόγια:
« Μόνο ο Μωάμεθ ο Πολιορκητής μπούκαρε στην Αγια-Σοφιά εν ώρα λειτουργίας. Ύστερα από 568 χρόνια βρέθηκε ένας νέος Μωάμεθ, ….να δώσει εντολή να μπουκάρουν αστυνομικοί σε χριστιανική εκκλησία εν ώρα θείας Λειτουργίας».
(Πηγή: βλ. Εφημερίδα ΜΑΚΕΛΕΙΟ, 23.08.2021)
ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΝΑΟΙ ΕΡΗΜΩΘΗΚΑΝ!
ΩΣΤΕ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ,
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΤΙΔΑ ΤΗΣ!
Προ ολίγων μόλις ημερών γιορτάσαμε την μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και έπειτα και τα Εννιάμερα της Παναγίας, δηλ. την Απόδοση της εορτής στις 23 Αυγούστου. Άλλοτε η εορτή της Παναγίας ήταν τόσο μεγάλη, που κυριολεκτικά «εσείετο ο τόπος», όπως συνηθίζει να λέγη ο Λαός μας. Στις ημέρες μας,, δυστυχώς, τα πράγματα άλλαξαν! «Κάποτε, γράφει ο ιστορικός Ν. Γιοκαρίνης, τον παλιό καιρό, …περιφερόταν από τον Ναό το πάνσεπτο εικόνισμά Της (ενν. της Παναγίας μας στις 23 Αυγούστου) και μόνον οι ετοιμοθάνατοι δεν παρευρίσκοντο εις την τελετήν»! (Πηγή: βλ. Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 23.08.2021, σελ. 28).
Η παρακάτω φωτογραφία καταδεικνύει την ευσέβεια των Ελλήνων των παλαιοτέρων εποχών! Οι πιστοί χριστιανοί κυριο-λεκτικά κρεμόντουσαν από την Χάριν της Παναγίας μας! Με περισσή ταπείνωση και με θερμή, πολύ θερμή, πίστη κατέφευγαν στην Υπεραγία Θεοτόκο για να προσευχηθούν και να λύσουν τα οποιαδήποτε βιωτικά ή πνευματικά κλπ. προβλήματά τους, επε-σφράγιζαν δε την ικεσία τους με τα γνωστά λόγια: «Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι. Μήτερ του Θεού φύλαξόν με υπό την Σκέπην Σου». Ο κατωτέρω παρατιθέμενος ζωγραφικός πίνακας το επιβεβαιώνει! Θαυμάστε τον! Θαυμάστε την ἐκφραση του προσώπου της προσευχομένης γυναικός!
Στις ημέρες μας, αντιθέτως, και Εκκλησιαστικοί και Πολιτικοί Παράγοντες πολεμούν την Παναγία μας, δηλ. απαγορεύουν ή και ακυρώνουν τις Λιτανείες….! Θέλετε αποδείξεις; Ιδού δύο εκ των πολλών: Η πρώτη τονίζει, ότι «ακύρωσαν τη Λιτανεία…»!
(Πηγή: βλ. Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21.08.2021)
Και η δεύτερη: «Απαγόρευσαν τις Λιτανείες και επέτρεψαν στην “Αμάλ“ περιοδεία. Η Ορθοδοξία υπό διωγμό!»
(Πηγή: βλ. Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 22.08.2021, σελ. 4)
Και αφού τα πράγματα μας έφεραν στην περίπτωση της κούκλας ΑΜΑΛ καιρός είναι να πούμε, ότι η εισαγόμενη αυτή κούκλα περιφέρεται σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος, ώστε οι Έλληνες να εξοικειωθούμε με την θέα των Τζιχαντιστών, των Αφγανών, γενικώς των Μουσουλμάνων, οι οποίοι έχουν ήδη εγκατασταθή ως Πρόσφυγες στη Χώρα μας, αλλά και στη συνέχεια με τις στρατιές ολόκληρες, που ετοιμάζονται να περάσουν τα σύνορα και να εγκατασταθούν μονίμως στην Ελλάδα μας!