Μετά από πολλές δεκαετίες συνεχούς παρουσίας αγροτικού γιατρού και με τη στήριξη νοσοκόμας (οι μεγαλύτεροι τους θυμούνται με τα μικρά τους ονόματα) στο ιατρείο, τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια παρατηρείται μία συνεχής υποβάθμιση της λειτουργίας του. Νοσοκόμα δεν υπάρχει πια και γιατρός μία στα τόσα, όταν θεωρηθεί ότι περισσεύει από τα γειτονικά νοσηλευτικά ιδρύματα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο αγροτικό ιατρείο του Ελαιώνα. Σημεία των καιρών! Αποδυναμώνουν τα αγροτικά ιατρεία (μάλλον είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας) αντί να προσλαμβάνουν νέο υγειονομικό προσωπικό! Τα τελευταία χρόνια, το ιατρείο του Διακοφτού, εκτός από τους 2.500 περίπου κατοίκους του τόπου, θα έπρεπε να περιθάλπει και τους κατοίκους των Ζαχλωριτίκων, της Τράπεζας, του Άνω Διακοφτού, του Καθολικού, του Καλυβίτη καθώς και του Λόφου.
Γεννιέται λοιπόν το εύλογο ερώτημα: Μένουν χωρίς καθημερινή δημόσια υγειονομική περίθαλψη 3.500 περίπου συμπολίτες μας και μάλιστα της μεγαλύτερης Δημοτικής Κοινότητας του δήμου και δεν ιδρώνει κανενός αιρετού ή τοποθετημένου ιθύνοντος το ”ούς”; Είναι δυνατόν σε περίοδο πανδημίας, με νεκρούς καθημερινά, να μην έχουμε μια πρώτη διάγνωση και αν δεν υπάρχει μεταφορικό μέσο να πηγαίνουμε ”ωσάν τον κύωνα εις την άμπελον” μην έχοντας και συχνή συγκοινωνία προς το Αίγιο, πόσο μάλλον προς την Ακράτα (τυχαία;); Δε σκέφτεται κανείς από τους υπεύθυνους ότι ακόμα και ένα επιπόλαιο τραύμα -αγροτοεργατική περιοχή είμαστε- μπορεί να αποβεί μοιραίο; Εν τέλει σε μια χώρα που η αναλογία γιατρού προς κάτοικο είναι περίπου 1/400 (δε μιλάμε για Κούβα που είναι 1/147) είναι απαράδεκτο να μένουν στη μοίρα τους τόσες χιλιάδες συμπολιτών μας ή να οδηγούνται να βάζουν και πάλι το χέρι στην τσέπη -σε εποχή ένδειας- για το αγαθό της υγείας.
Ζητάμε το αυτονόητο: Να επανέλθει το Διακοφτό και τα περίχωρά του στο υγειονομικό καθεστώς που ίσχυε προ Καλλικράτη και ας αριθμούσε λιγότερους κατοίκους και φυσικά πολύ λιγότερους εποχιακά διαμένοντες. Ζητάμε όλοι αυτοί που τρέχουν στα ανάμματα των δέντρων και στις κάθε λογής γιορτούλες να αναγνωρίσουν έστω και τώρα το μείζον αυτό ζήτημα και να συστρατευθούμε ώστε να αποκατασταθεί αυτή η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ πραγματικότητα. Μπορεί να μην έπραξαν τα δέοντα όταν έβαινε συνεχώς υποβαθμιζόμενος ο τόπος μας (κλείσιμο ΟΤΕ, Αστυνομικού τμήματος, τραπεζών, κ.ά.), αλλά τώρα δε μιλάμε απλά για υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, είναι ζήτημα ΖΩΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ. Μην ξεχνάμε τα εργατικά ατυχήματα που κόστισαν ζωές συνανθρώπων μας τα τελευταία 3-4 χρόνια στην περιοχή μας και που ίσως, αν είχαν δεχτεί πιο γρήγορη φροντίδα, να είχαν αποσοβηθεί.
Σε κάθε περίπτωση εμείς ως ΑΝ.Κ.Α.Α., με την ιδιότητα του υπεύθυνου φορέα και ευελπιστώντας στη συνεργασία με άλλους φορείς και πολίτες του τόπου μας, προβαίνουμε στις παρακάτω ενέργειες:
ΖΗΤΑΜΕ ΤΩΡΑ ΑΝΟΙΧΤΟ, ΕΚΣΥΧΡΟΝΙΣΜΕΝΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ
ΔΙΑΚΟΦΤΟΥ ΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ
ΑΝ.Κ.Α.Α. – Επιτροπή Διακοφτού
