Ο αξέχαστος αποκριάτικος “Κόκκινος χορός” στο προπολεμικό Αίγιο, με τη συμμετοχή χίλιων και πλέον συμπολιτών, έκλεινε τα χαράματα της “Καθαρής Δευτέρας” με σοκολατοπόλεμο ή γιαουρτοπόλεμο. Όλοι οι γλεντζέδες ξάγρυπνοι πήγαιναν στα σπίτια τους, πλένονταν, έπαιρναν κανέναν… υπνάκο και κατά το μεσημέρι τράβαγαν για την Αλυκή για τα “Κούλουμα”.
– “Πέρναγε η αποκριά και ως να βραδιάση και ν’ αρχίσει ο Κόκκινος Χορός. Τ’ ήτανε πάλε ευτούνος ο χορός; Ο Κόκκινος χορός ήταν εφεύρεση του μεγάλου αρχοντόπουλου της Βοσίτσας του Καίσαρα του Σταυρουλόπουλου του μικρότερου γιου του Ξενοφώντα. Τρία παιδιά είχε ο κυρ Ξενοφώντας και τρία κορίτσια. Μα τα παιδιά του αφήκανε εποχή με τις τρέλλες, τα γλέντια και την ξέγνιαστη ζωή τους….
Δεν ήτανε ευτούνος αδελφέ μου Κόκκινος χορός, αληθινά ήτανε Κατακκόνινος χορός. Το κρασί, η μπύρα, το κρεμμυδοζούμι των αριστοκρατώνε, τους είχε κάνει όλους τάπα στο μεθύσι. Και πήγαιναν και ερχόντουσαν τα χωρατά, τα αστεία και τα… υπονοούμενα”.
