Απορροφημένοι από τις επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 Χρόνια της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας – και δικαίως- αφήσαμε σε παρένθεση γεγονότα της ιστορίας μας συνταρακτικά, αποτυπωμένα ανεξίτηλα στις σελίδες της…Το ένευσμα βέβαια δόθηκε από τις συγκινητικές εκδηλώσεις, για την «επανοίκηση» της Πάνσεπτης Εικόνας της Παναγίας μας της Τρυπητής. Για να τονίσουμε ένα, πραγματικά, ιστορικό ΘΑΥΜΑ.
Φιλόλογος – Ιστορικός
Πρόεδρος της Ι.Λ.Ε.Α.
Mεταφερόμαστε στον Απρίλη του 1941, τότε, που οι Γερμανοί «μπήκαν» στη χώρα μας, από τη Β. Ελλάδα και χωρισμένοι στα δύο έσπευσαν προς την Αθήνα και προς την Πελοπόννησο, μέσω Ρίου…Και σε ελάχιστο χρόνο «άλωσαν» την πατρίδα μας… Ακολούθησαν όπως, λίγο – πολύ, όλοι γνωρίζουμε , γεγονότα τραγικά (μάχες, κατοχή, πείνα,αντίσταση)…Και μετά ο εμφύλιος, με όλα τα επακόλουθα, που αυτό συνεπάγεται… Η περιοχή μας, βεβαίως και τα έζησε όλα αυτά… Εμφανίστηκαν λοιπόν οι Γερμανοί εδώ τη Δευτέρα το πρωϊ 21 Απριλίου!! Οι κάτοικοι είχαν βγει στους δρόμους από τα ξημερώματα, καθώς άκουγαν τις εκκρήξεις και τα βουητά των αεροπλάνων, που στριφογύριζαν στα βουνά της Ρούμελης, απέναντι, αγγίζοντας σύρριζα τις βουνοκορφές. Στο Αίγιο, όπως ήταν φυσικό άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες και εκτυλίσσονταν σκηνές αλλοφροσύνης, καθώς βγήκαν στους δρόμους και έτρεχαν στα χωράφια εργάτες από τα παραλιακά εργοστάσια, από τις μαούνες, που γύρισαν πίσω μέσα από τη θάλασσα…
Αλλά και οι νοσοκόμες και το προσωπικό από τον «Πολικό»*, το τεράστιο πλοίο, που είχε αγκυροβολήσει στο λιμάνι του Αιγίου… Αλλά δεν άργησαν να έρθουν και κατά΄δω τα αεροπλάνα…Δύο γερμανικά, μαύρα «στούκας» έρχονταν κατ΄ευθείαν για τη γέφυρα του Μεγανίτη, μάλλον για να την καταστρέψουν, να κόψουν το δρόμο προς την Πάτρα, αλλά και για τα εργοστάσια, ίσως και για το μεγάλο πλοίο… Το πρώτο αεροπλάνο ώρμησε και έρριξε μία βόμβα στο πλοίο, αλλά πέρασε ξυστά και έσκασε στη θάλασσα….Και ήταν κάτω από την Παναγία την Τρυπητή, ακριβώς….Το πλοίο βέβαια δεν έπαθε τίποτε!! Ακολούθησε τότε και το δεύτερο αεροπλάνο, με περισσότερο μένος κατά το πλοίο και έρριξε και αυτό μία βόμβα, αλλά, ούτε και αυτό πέτυχε το στόχο, καθώς και αυτή η βόμβα έπεσε στη θάλασσα..
Εκείνες οι μέρες ήταν τραγικές για τους Αιγιώτες,αφού τα Γερμανικά αεροπλάνα σφυροκοπούσαν το χώρο κάτω από την Παναγία την Τρυπητή και γύρω από λιμάνι . Πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να ξεφύγουν σκαρφαλώνοντας στους βράχους, βρίσκοντας καταφύγιο σε κάποιες «τρύπες», που σχημάτιζαν οι βράχοι, γύρω από την εκκλησία της Παναγίας Τρυπητής… Το σφυροκόπημα, με μικρά διαλείμματα,συνεχίστηκε στον τόπο μας, μέχρι και στις 27 Απριλίου. Και παρ ότι, ο κόσμος έτρεχε εδώ και εκεί τρομοκρατημένος, ενώ οι σειρήνες σήμαιναν συναγερμούς, δεν σκοτώθηκε κανείς!!
Στις 26 Απριλίου έρριξαν εννέα βόμβες,γύρω από την Εκκλησία και μύτη δε μάτωσε!! Αλλά και στο σταθμό του τρένου και στην Αλυκή έρριξαν βόμβες, αλλά κανέναν δεν πέτυχαν.. Ακόμα, κι όταν οι Γερμανοί ήρθαν με ματοσυκλέτες στο χώρο του λιμανιού, κι έπιασαν αρκετούς, που είχαν «ξεμυτίσει» για να βρουν τρόφιμα, δεν τους πείραξαν, τους αφόπλισαν μόνο και τους άφησαν. Και μπήκαν Στην πόλη στις 27 Απριλίου, αφού συνάντησαν το δήμαρχο κάτω από την Παναγία την Τρυπητή, ανέβηκαν στη συνέχεια στο Γυμνάσιο, κατέβασαν την Ελληνική Σημαία και ανήρτησαν τη Γερμανική….
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε τους αγώνες, τις μάχες, τις απώλειες, που ακολούθησαν τα πέτρινα εκείνα χρόνια…Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους πέντε κρεμασμένους στην κεντρική πλατεία, στις 22 Ιανουαρίου του 1944. Ούτε τους 17 Αιγιώτες που εκτελέστηκαν στην Πάτρα στις 23 Φεβρουαρίου του 1943 **
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
* Το πλοίο « Πολικός» έφυγε σώο από το Αίγιο, αλλά το εμβόλισαν κάπου στο Ναύπλιο, μετά από λίγες μέρες, αφού κατόρθωσε να διαφύγει από εδώ. ** Για τα γεγονότα αυτά θα αφιερώσουμε άλλο κείμενο
Πηγές: 1) « Η Αιγιάλεια στην κατοχή και στην Αντίσταση», των Γιάννη Λιναρδόπουλου, Χαράλαμπου Ρούπα, Θεόδωρου Χλιάπα. 2) «Η Εθνική Αντίσταση στην Αιγιάλεια»,Γεωργίου Παπαγεωργίου. 3) ΄Αρθρα: α) Κ. Ριζόπουλου, β) Μίμη ΄Ανθη, γ) Φάνη Ζουρόπουλου, στην εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ της Αιγιάλειας». 4) Αφήγηση από τον αείμνηστο Σπύρο Γιαννακόπουλο ( προσωπικό αρχείο).
Το άρθρο της κ. Μπεντεβή δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”