Για να το ξεκαθαρίσουµε εξ αρχής ξέρω πως υπάρχεις ! Όλα αυτά τα παραµύθια, τα περί της µη υπάρξεώς σου τ’ ακούω βερεσέ ! Τι δηλαδή νόµισες πως θα το ‘τρωγα αµάσητο εκεί γύρω στα δέκα µου χρόνια όταν έβαλες την µαµά µου να µου το εξηγήσει απλά κι ευγενικά για να µην τάχα µου µε κοροϊδεύουν τ’ άλλα παιδάκια στο σχολείο; Αίσχος, αυτό έχω να σου πω και τίποτε άλλο… και να πεις πως σ’ έβαζα σε κόπο; Κανά playmobil θα σου ζήταγα ή καµιά κούκλα… δεν ήµουν κι αγόρι να σου ζητήσω διαστηµικό φορτοεκφορτωτή !
Τώρα που µεγάλωσα όµως ένα έχω να σου πω: « Μεταξύ κατεργαρέων… ειλικρίνεια!» Ναι , ναι, καλά τ’ ακούς και µήνυση δεν µπορείς να µου κάνεις για συκοφαντεία αφού λες… ∆ΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ! Έτσι δεν ήθελες να τους πείσεις όλους πως είσαι δηλαδή ένα παραµυθάκι; Ε, άρπα την τώρα! Ε, τι νόµιζες ; Την έκανες µ’ ελαφρά πηδηµατάκια πριν καν να µπούµε στην εφηβεία, µην τυχόν και σου τύχει κανά «ψαγµένο» παιδάκι και σε στήσει στα δέκα µέτρα! Ναι, αγαπητέ καλά ακούς !
Όταν τα παιδάκια ζητούσαν αυτοκινητάκια, τρένα και κούκλες έτρεχες και έµπαινες από καµινάδες, σκάλες, παράθυρα, άντε κι από πόρτες για να ικανοποιήσεις τις ευχές τους! Όµως, όταν µετά τα δέκα οι ευχές γίνονταν …περίπλοκες… να το πω µην τον είδατε τον Άι- Βασίλη !
Τι να την κάνει την κούκλα το παιδάκι που κρυώνει µες το καταχείµωνο; Ξύλα θέλει για να ζεσταθεί πρωτίστως, την κούκλα δώσ’ του την µετά, όταν τα χεράκια του θα ναι ζεστά! Και ο µικρός, που κατάµεσα στο πέλαγος διεκδικεί το δικαίωµά του στην ζωή, δύναµη θέλει, στην στεριά να βγεί κι όχι ξύλινα στρατιωτάκια να παίζει… µπούχτισε βλέπεις απ’ τα κανονικά εκείνα που αφαιρούν ζωές !
Όσο για κείνα τα παιδάκια µε τα κατάλευκα, άυλα σχεδόν πρόσωπα, τα γεµάτα από δυό τεράστια µάτια, που γνώρισαν τον πόνο πριν καν γευτούν την χαρά της ζωής, εκείνα σώσε τα !
Άγιος είσαι, κουνήσου!!! Πάρτο απόφαση δεν είµαι η µόνη που πιστεύω στην ύπαρξή σου και περιµένω το θαύµα από σένα! Είµαι όµως, η µόνη ίσως, που σου λέω πως είσαι Τ Ε Μ Π Ε Λ Η Σ ! Όλο πόζες είσαι για διαφηµίσεις και ταινίες! Πάρτο χαµπάρι, ο πληθυσµός της γης έχει υπερδιπλασιαστεί έχεις τρέξιµο, ευχές να εκπληρώσεις και συ µασαµπουκώνεις µελοµακάρονα!
Άγιε Βασίλη,φέτος θέλω να σκορπίσεις υγεία, αγάπη και χαρά …
Ψέκασέ µας, εν ανάγκη ! Μη µπλέκεις µε καµινάδες και σάκους µε δώρα, χάνεις χρόνο !
Μπες σε νοσοκοµεία και σώσε κόσµο, σ’ εµπόλεµες ζώνες και παύσε τα πυρά, σε άρρωστα µυαλά και γέµισέ τα αγάπη και λογική !
Κι αν δεν τα προλαβαίνεις όλα για φέτος και του χρόνου εδώ είµαστε !
Υ.Γ : Όµως να δω δουλειά, αλλιώς δηµοσιογράφος είµαι… και την έβαψες θα σε κάνω βούκινο !
AΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Χρονογράφημα στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”, Πέμπτη 24/12/2015)