Αυτό το γλυκόπικρο, τραγουδάκι του Αττίκ ,το καµωµένο σε λίγα λεπτά, µετά την απαίτηση των παρευρισκοµένων στην Μάντρα να τραγουδήσει το “Είδα µάτια” µπροστά στον παλιό του έρωτα την Μαρίκα Φιλιππίδου, η οποία , εκείνο το βράδυ, συνοδευόταν από τον ίλαρχο Σταµάτη Μερκούρη, µε κάνει να σκεφθώ πόσο αδηφάγο έχει υπάρξει το κοινό ανά τους αιώνες !
Είναι στ’ αλήθεια τρελό το πόσο αρεσκόµαστε, εµείς, οι άµεµπτοι, να κρίνουµε και να κατακρίνουµε συνανθρώπους χορεύοντας καθηµερινά γύρω από ένα γαΪτανάκι µνησικακίας κι ανάγκης εξολόθρευσης του άλλου ηθικά ή επαγγελµατικά !
Τα παραδείγµατα πολλά… ειδικά στις µέρες µας που το κουτσοµπολιό έχει γίνει είδηση στον κόσµο των Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης και το διαδίκτυο !
Ο καθένας γράφει ή λέει το µακρύ και το κοντό του, δίχως δεύτερη σκέψη, κάποιες φορές δε βασιζόµενος σ΄ ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες !
Αυτή την ανάγκη να νιώσει κάποιος ανώτερος υποβαθµίζοντας κι απαξιώνοντας κάποιον άλλον ποτέ δεν την κατάλαβα.
Το δε σαρκίο γύρω απ’ το οποίο στέκονται τώρα ως λυσσασµένα όρνεα, παλιότερα µπορεί να το ‘χαν λατρέψει ή το ‘χαν αφήσει να περιφέρεται µέχρι να ‘ρθει η σειρά του, πολύ απλά γιατί ήταν απασχοληµένοι µε το λυντσάρισµα κάποιου άλλου !
Απ’ τον καναπέ σου φίλε δεν γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος! Πιστεύεις πώς αξίζεις περισσότερα; Πώς η ζωή υπήρξε άδικη µαζί σου, ενώ οι άλλοι µε λαµογιές έφθασαν εκεί που είναι; Ε, βγες έξω και δούλεψε σκληρά για να εκτοπίσεις οποιαδήποτε παθογένεια! Πάψε να κάνεις πανηγύρι γύρω από πτώµατα σα κοράκι, διότι αυτό χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης!
«…στο γλέντι σας αυτό,
δεν θα ΄τανε σωστό,
αντί γι’ άλλο ποτό,
να πιω εγώ φαρµάκι,
µ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι!
Γελάτε ειρωνικά
και λέτε µυστικά
ίσως µε κάποια καταφρόνια …»
Απ’ αυτόν που απιστεί, που κλέβει, που βιάζει, που δολοφονεί, ναι, µπορεί να ΄σαι καλύτερος… µην αρκείσαι όµως σ΄ αυτό και το κάνεις παντιέρα σου !
Ο πήχης εκεί είναι χαµηλά!
Μορφώσου, καλλιεργήσου, δηµιούργησε και γίνε καλλίτερος των καλύτερων!
Σου βάζω δύσκολα;
Ε, τι να σου κάνω… πρέπει να σηκωθείς απ’ τον καναπέ, πρέπει να κοιτάξεις µέσα σου, να δεις που υστερείς, ν’ ανακαλύψεις τα ταλέντα σου και να προχωρήσεις !
Κι όταν αρχίσεις να βελτιώνεσαι, να ξέρεις, πως πάνω απ’ όλα είσαι άνθρωπος και η πιθανότητα του λάθους σε κάθε βήµα σου είναι υπαρκτή, οπότε, όπως είσαι επιεικής µε τον εαυτό σου, έτσι να µάθεις να ΄σαι µεγαλόψυχος και µε τους άλλους !