Με την απίστευτη και πρωτοφανή φορολογική καταιγίδα που εξαπολύει εναντίον τους, η ανάλγητη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιφέρει ένα συντριπτικό πλήγμα στους εναπομείναντες αγρότες της χώρας.
Η αύξηση του συντελεστή φορολόγησης τους, αρχικά στο 20% από το 2016 και, εν συνεχεία, στο 26% από το 2017, σε συνδυασμό με την αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο από 66 ευρώ στα 200 ευρώ ανά χιλιόλιτρο και στα 330 ευρώ από την 01/10/2016 (γεγονός που σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος ΕΦΚ θα εξομοιωθεί πλήρως με τον ΕΦΚ του πετρελαίου κίνησης), βάζουν ταφόπλακα στους αγρότες μας, οι οποίοι δικαίως εξεγείρονται.
Και μάλιστα την ώρα που ο αγροτικός πληθυσμός των περισσοτέρων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης απολαμβάνει ελάχιστους ή και μηδενικούς φόρους στο αγροτικό πετρέλαιο και την ενέργεια που χρησιμοποιείται στη γεωργία, μειώνοντας ουσιαστικά τα κόστη παραγωγής και αυξάνοντας την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων του.
Καθημερινά γίνομαι αποδέκτης της οργής και της αγωνίας των αγροτών της Αχαΐας, οι οποίοι βλέπουν το ετερόκλητο κυβερνητικό σχήμα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να υιοθετεί τη λήψη μέτρων που τους ισοπεδώνουν και τους διαλύουν τη ζωή.
Ενώνω τη φωνή μου με τις φωνές της διαμαρτυρίας τους και της απόγνωσής τους, καθώς είναι επιτακτική και πρωτίστως εθνική ανάγκη η προάσπιση της πρωτογενούς οικονομίας, με την προστασία της ελληνικής αγροτικής παραγωγής και της εγχώριας κτηνοτροφίας, που έχουν συρρικνωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια.
Οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων (στα οποία θα έπρεπε να είχαμε αυτάρκεια), κρέατος και γάλακτος, για τις οποίες δαπανούμε δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές
Το ετερόκλητο κυβερνητικό σχήμα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ οφείλει, έστω και την υστάτη στιγμή, να πάρει πίσω τα εξοντωτικά αυτά μέτρα.
Παράλληλα, απευθύνω δημοσίως έκκληση στην παράταξή μου, τη Νέα Δημοκρατία, εάν και εφόσον αυτά έλθουν προς ψήφιση στη Βουλή, να τα καταψηφίσει.
Είμαστε υποχρεωμένοι να αντισταθούμε στην επιχειρούμενη εξόντωση των αγροτών και να φωνάξουμε ένα βροντερό «όχι» σε κάθε μέτρο που είναι και καρφί στο φέρετρο της αγροτικής οικονομίας, της πρωτογενούς οικονομίας.
Ας το καταλάβουν όλοι ότι η πατρίδα μας δεν έχει, όχι την πολυτέλεια, αλλά ούτε και το παραμικρό περιθώριο να βγάλει από το χωράφια και τους τελευταίους αγρότες που έχουν απομείνει σ’ αυτά.
Διότι, εν κατακλείδι, το συγκεκριμένο θέμα είναι εθνικό και δεν αφορά, απλώς, την προάσπιση των δικαιωμάτων μιας παραγωγικής τάξης ή μιας συντεχνίας.
