ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 33 ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
† ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
Ἐλέῳ Θεοῦ Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Καλαβρύτων & Αἰγιαλείας
Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον, τούς Ἐντίμους Ἄρχοντας καί τόν Εὐσεβῆ Λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Θεοσώστου Ἐπαρχίας
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
«Σήμερον πᾶσα κτίσις, ἀγάλλεται καί χαίρει, ὅτι Χριστός ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου Κόρης» (Μεγαλυνάριον)
Σήμερα ἑορτάζουμε τά Χριστούγεννα, τή “Μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν”. Σήμερα ἡ ψυχή μας πλημμυρίζει ἀπό τή χαρά τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Σήμερα ὁ Θεῖος Λόγος σαρκοῦται, ὁ Θεός λαμβάνει ἀνθρώπινη ὑπόσταση, γιά νά καταστήσει τόν κάθε ἄνθρωπο Θεόμορφο καί Χριστόμορφο. Ὁ ἄχρονος Θεός εἰσέρχεται στόν χρόνο καί “ὁρᾶται ἀνθρωπίνοις ὀφθαλμοῖς” γιά νά μᾶς ἀποδείξει ὅτι ἡ παροῦσα ζωή, μέ τά πεπερασμένα ὅριά της, εἶναι ἀρκετή γιά νά μᾶς ἐξασφαλίσει τήν προοπτική τῆς αἰώνιας διάστασης, ἀρκεῖ νά ἐμπιστευτοῦμε τήν ἀγάπη Του καί νά ἀκολουθήσουμε πιστά τίς ἐντολές Του. Ὁ ἀχώρητος Θεός Λόγος “φιλοξενεῖται” στό ἁπλό καί φτωχικό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ὥστε ἡ ἑκούσια ταπείνωσή Του νά λειτουργήσει ὡς ἀντίδοτο κατά τῆς ἀνθρώπινης ἔπαρσης, ἡ ὁποία εἶναι ἡ αἰτία τῆς ἁμαρτίας. “Ὁ πρό αἰώνων Θεός” γίνεται “Παιδίον νέον” γιά νά δώσει στήν ἀνθρωπότητα τήν εὐκαιρία τῆς μετάνοιας καί ἐν συνεχείᾳ τῆς ἐσωτερικῆς ἀνακαινίσεως.
Ἀνέκαθεν, ἀδελφοί μου, ἡ ἔλευση στόν κόσμο ἑνός νέου μέλους ἀποτελεῖ κομβικό σημεῖο γιά τό ἴδιο καί τήν οἰκογένειά του, ἡ ὁποία τό ὑποδέχεται μέ χαρά καί ἐλπίδα, φροντίζει νά τοῦ ἐξασφαλίσει τίς καλύτερες συνθῆκες προκειμένου νά εἶναι ὑγιές καί ἀσφαλές καί δέν παραλείπει νά ἑορτάζει ἐτησίως τά γενέθλιά του, σέ φαντασμαγορικό, πολλές φορές, κλίμα. Ὡστόσο, ἄν ἑορτάζουμε μέ τόση ἐπιμέλεια τή γέννηση ἑνός ἀνθρώπου, μέ τήν ὁποία ἐξασφαλίζεται ἡ συνέχειά μας ἐπί τῆς γῆς, ὀφείλουμε, πολλῷ δέ μᾶλλον, νά τιμοῦμε μέ πλείστη χαρά καί εὐγνωμοσύνη τό πανευφρόσυνο γεγονός τῆς Θείας Σαρκώσεως, μέσῳ τοῦ ὁποίου γινόμαστε μεθεκτοί Θεοῦ καί ἐκπληρώνεται ἡ προσδοκία τῆς αἰώνιας ζωῆς μας.
Τά Χριστούγεννα εἶναι ταυτόσημα μέ τήν ἀστείρευτη καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μέ τή Θεία Ἐνανθρώπησή Του, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀρχή τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί ὁλοκληρώνεται μέ τή γέννησή Του ἐν ἄκρᾳ ταπεινώσει καί πτωχείᾳ στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἔρχεται γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἀσφυξία τοῦ πτωτικοῦ κόσμου τῆς μικρότητας καί τῆς ἁμαρτωλότητας, ὅπου τόν ἔχουν ὁδηγήσει ὁ ἐγωισμός, ἡ ὑπεροψία, ἡ ἀδιαφορία γιά τόν πλησίον καί ἡ αἴσθηση μιᾶς κίβδηλης παντοδυναμίας, στοιχεῖα τά ὁποῖα πηγάζουν ἀπό τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τήν ὀρθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία.
Συχνά, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος αἰσθάνεται δυνατός, ὑπερήφανος καί εὐχαριστημένος μέ τόν ἑαυτό του, ὅταν ἔχει πετύχει τούς στόχους του, ἔχει ἀποκτήσει πολλά περιουσιακά στοιχεῖα, ἀσκεῖ κάποιο προσοδοφόρο ἐπάγγελμα καί φυσικά χαίρει τῆς, ἐπίπλαστης πολλές φορές, κοινωνικῆς ἀποδοχῆς καί καταξίωσης, ἀδιαφορώντας γιά τή σχέση του μέ τόν Δημιουργό του καί ἐθελοτυφλώντας μπροστά στήν ὑποχρέωση τῆς ἐνάρετης βιοτῆς, πού ἐπιβάλλεται ἀπό τήν ἰδιότητά του ὡς ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ.
Γι’ αὐτό, πρός ἀποκατάσταση τῶν δεσμῶν μας μέ τήν Ἐκκλησία, ὀφείλουμε νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι ὁ ἐτήσιος ἑορτασμός τῆς μεγάλης αὐτῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς δέν συντελεῖται μόνο χάριν τῆς ἀναμνήσεως τῶν Χριστουγέννων, ἀλλά σέ ἐνεστῶτα κάθε φορά χρόνο ἐπικαιροποιεῖται ἡ Θεία Ἐνανθρώπηση, γιά νά καταστεῖ σαφής ἡ εὐλογία πού ἔχει ἡ κάθε γενιά καί ὁ κάθε Χριστιανός ξεχωριστά νά κληρονομήσει τή δυνατότητα τῆς ὁμοιώσεως, τῆς ἑνώσεως μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἐν τέλει τῆς θεώσεως.
Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό, ὑποκινούμενος ἀπό τήν ἀγάπη Του γι’ αὐτόν. Γι’ αὐτό ἄς ἀγαπήσουμε κι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, μέ ὅλη μας τήν καρδιά καί τή διάνοια τόν παντέλειο Θεό. Ἄς βάλουμε τόν Χριστό στή ζωή μας, ἐμπιστευόμενοι σέ Αὐτόν “πᾶσαν μέριμναν”. Ἄς προσπαθήσουμε νά ἀκολουθήσουμε ἕναν πιό πνευματικό τρόπο ζωῆς, ἀποστασιοποιημένοι ἀπό ὁτιδήποτε εὐτελές, ἐπιφανειακό καί ἀνούσιο. Ἄς προσπαθήσουμε μέσῳ τῆς πίστης καί τῆς προσευχῆς νά γίνουμε καλύτεροι Χριστιανοί καί νά εἴμαστε πιό κοντά στήν Ἐκκλησία, ὄχι τυπικά, ἀλλά οὐσιαστικά. Νά εἴμαστε χαρούμενοι γιατί μόνο αὐτό ταιριάζει στούς Χριστιανούς, ἀφοῦ ἔχουμε στήριγμα τόν Χριστό. Νά ἀπομακρύνουμε ἀπό τό πρόσωπό μας τή σκυθρωπότητα, τό ἄγχος καί τόν φόβο γιατί δέν ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τίποτα καί κανέναν ὅταν μετέχουμε τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, ὅταν ἐξομολογούμαστε τίς ἁμαρτίες, τά λάθη καί τίς παραλείψεις μας καί εἰλικρινά μετανοημένοι λαμβάνουμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ κατά τή Θεία Εὐχαριστία. Νά εἴμαστε ταπεινοί, ὑπομονετικοί καί καταδεκτικοί, ὅπως ὁ “καταδεξάμενος διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν σαρκωθῆναι” Ἰησοῦς Χριστός. Κυρίως ὅμως, ἀδελφοί μου, νά νιώθουμε ἀγάπη ἀδιακρίτως γιά ὅλους, τήν ὁποία νά τήν ἐκδηλώνουμε καί ἐμπράκτως μέσα ἀπό τήν ἠθική καί ὑλική στήριξη καί τήν ἀλληλεγγύη, χωρίς κατάκριση, ἰδιοτέλεια καί ὑποκρισία.
Ἄς ἀναβαπτιστοῦμε σήμερα πνευματικά καί ἠθικά ὥστε νά ἀξιωθοῦμε τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἔχοντας πάντα στόν νοῦ μας ὅτι “ὁ Κύριος ἐγεννήθη δι’ ἡμᾶς ἐκ Παρθένου”, ὅτι εἶναι “μεθ’ ἡμῶν πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν” καί ὅτι “προσδοκᾷ νά σκηνώσῃ ἐν ἡμῖν”. Τόν εὐχαριστοῦμε, Τόν δοξολογοῦμε καί Τόν εὐγνωμονοῦμε γι’ αὐτό καί προσευχόμαστε νά ἐνδυναμώνει τήν προσπάθειά μας νά μετατρέψουμε τήν καρδιά μας καί τή ζωή μας σέ “θεόδεγμον Σπήλαιον”, ὅπως αὐτό τῆς Βηθλεέμ.
Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Διάπυρος πρός Χριστόν τεχθέντα εὐχέτης πάντων ὑμῶν,
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἱερώνυμος