Τέλειωσαν και οι εκλογικοί μαραθώνιοι, και η πολιτική ζωή συνεχίζεται. Αν θέλει κανείς να εκτιμήσει το εκλογικό αποτέλεσμα, η πρώτη αυθόρμητη διαπίστωση είναι πως, ναι, ο λαός είναι σοφός και σοφά ψήφισε. Τα πράγματα είναι απλά: στα 2010 την Ελλάδα την κατακρεούργησαν. Τα δύο τότε κόμματα εξουσίας, την εκμεταλλεύτηκαν, την κακοποίησαν, την εξευτέλισαν, την «χρεοκόπησαν».
Από τη στήλη “Εγώ σου λέω τον πόνο μου,
κι εσύ μου γράφεις «γράψ΄ τα», στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Εν τούτοις, έχουν το θράσος ακόμα και σήμερα να θεωρούν ως ντροπή όχι «τα έργα και τις ημέρες τους», όχι το κακό που μας έκαναν, αλλά τα συγκυριακά εκείνα συλλαλητήρια με τ’ αναθέματα! Ακόμα και σήμερα, η μνήμη τής επάνω και της κάτω πλατείας είναι που τους ενοχλεί, κι όχι ο λάκκος που μας άνοιξαν! Τόση αυτοκριτική, οι μπαγάσηδες, τόση ενσυναίσθηση! Να τους χαιρόμαστε! Μέσα από τα συντρίμμια, λοιπόν, ο σοφός λαός ανέδειξε μια νέα πολιτική παράταξη και, αφού την κάθισε κατ΄ αρχάς στην αξιωματική αντιπολίτευση, σύντομα την αναβάθμισε και την έκαμε κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι περί αυτού πρόκειται, άσκησε τον ρόλο του, όπως τον άσκησε, κι εδώ και τέσσερα χρόνια ο σοφός λαός τον επανέφερε στη θέση του δεύτερου. Από το Καστελόριζο ώς σήμερα έχουν μεσολαβήσει δέκα και τρία έτη. Συνεπώς ο Αλέξης Τσίπρας είχε όλη τη χρονική πολυτέλεια να ενηλικιωθεί, να συντομέψει την ωρίμανση, να ξεπεράσει την ηλικία του, να ξεκολλήσει από την εφηβεία του. Είχε πλούσιο τον χρόνο να στοχαστεί, να μάθει, να φρονιμέψει, να δικαιώσει την καλοτυχία του. Αλλ’ αυτός έγινε ακόμα πιο έφηβος. Κάθε μέρα, αντί να πάει μπροστά, πισωγύριζε. Κι ο σοφός λαός τον πλήρωσε ακριβώς, όσο του έπρεπε. Δίκαια πράγματα!
Εφεξής, ο σοφός λαός, όπως πάντα, θα δει και την τρέχουσα διακυβέρνηση, και εν καιρώ θα εκδώσει και γι΄ αυτήν τη σοφή ετυμηγορία της. Γιατί, παρά τις κατά περίπτωσιν λογικές αντιφάσεις του, ο λαός – κι ας μην του φαίνεται – μακροπερίοδα είναι και πάνσοφος και παν – δίκαιος. Και ξέρει και το κανάκεμα και το διαβολόστελμα. Τώρα, όσον αφορά το νεοβάπτιστο κοινοβούλιο, αναμφίβολα, σε αυτό τη μερίδα του λέοντος στη βιομηχανία των εντυπώσεων θα την έχουν τα μικρά κόμματα, που είναι και κάμποσα. Και, όπως σε όλα τα επίπεδα οι μειονότητες κάνουν τον μεγάλο θόρυβο, έτσι κι εδώ θα παίξουν με φουλ επίθεση. Από θεατρικής απόψεως, λοιπόν, δε θα ατυχήσουμε. Η κωμωδία θα γνωρίσει μεγάλη άνθιση.
Επειδή, όμως, μιλάμε για το θεσμικό όργανο, από τις αποφάσεις και τον τρόπο λειτουργίας του οποίου κρίνεται η ποιότητα και του ατομικού μας βίου (η υγεία μας, η μόρφωσή μας, το πορτοφόλι μας , η ασφάλειά μας και τα λοιπά) και της εθνικής μας οντότητας (ισχυρό κράτος, διεθνείς σχέσεις, ασφαλής χώρα) η παρουσία τους μέσα στο κοινοβούλιο προοιωνίζει τα χείριστα. Γιατί ασπάζονται κι εκπροσωπούν επικίνδυνες ακρότητες. Άλλοτε, άλλοι εμπορεύονται το θρησκευτικό συναίσθημα, άλλοτε, άλλοι οραματίζονται πορεία προς τη Βασιλεύουσα, άλλοτε, άλλοι μπερδεύουν τον γιατρό με τον καλόγερο, άλλοτε, άλλοι πωλούν επιστολές του Χριστού με ιδιόχειρη αφιέρωση, άλλοτε κάποιοι βάζουν το χέρι στη φωτιά πως «πας μη Έλλην βάρβαρος». Και η γνωστή Ζωή φιλοτεχνεί καρδούλες κι αρματώνεται. Το μίσος, ο σοβινισμός, ο ρατσισμός, η εκμετάλλευση της πίστης και της θρησκευτικότητας, η ξενοφοβία, οι πρακτικές φασιστικών, ναζιστικών και σταλινικών μεθοδεύσεων, είναι ιδιότητες που προσβάλλουν την κοινωνία μας και που εξαιτίας τους «είδαμε και πάθαμε» κατά διαστήματα.
Ωστόσο, από τη στιγμή που υπάρχουν και εκπροσωπούν ποσοστά στην κοινότητα, μοιραία θα έπαιρναν θέση και στα περιζήτητα έδρανα. Και τώρα τι κάνουμε; Το έχει απαντήσει κι αυτό ο Διονύσης Σαββόπουλος: «Να μας έχει ο Θεός γερούς, ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε!». Ναι, από ξεφαντώματα, τουλάχιστον η προκύψασα Βουλή, θα έχει, όπως είπαμε, κραταιό πλεόνασμα. Αλλά, όπως υπονοήσαμε, όσον αφορά αυτό που το λένε «κοινωνική συνοχή» και «ορθολογισμός και λειτουργικότητα», ούτε ψύλλος στον κόρφο μας! Όμως, ας μην ενισχύουμε προκαταβολικά τη μελαγχολία μας! Να κάνουμε τα μπάνια μας και το ξαναβλέπουμε!
Φωτό: ant1news.gr