Ο εκπαιδευτικός και καταξιωµένος σκηνοθέτης Κώστας Κλάγκος δεν κρύβει τον πόνο ψυχής, µετά το γκρέµισµα της αίθουσας εκδηλώσεις του 1ου Γυμνασίου Αιγίου, καθώς ο ίδιος έχει γράψει ιστορία στα θεατρικά δρώµενα στο Αίγιο και έχει αφήσει τη δική του «σφραγίδα» επιτυχίας µε µεγάλες παραστάσεις που άφησαν εποχή (12 θεατρικά έργα).
Ως καθηγητής στο 1ο Γυµνάσιο Αιγίου και µε αγάπη προς τους µαθητές και το θέατρο, άνοιξε το δρόµο και τους ορίζοντες στα παιδιά και τα µύησε στον όµορφο κόσµο της υποκριτικής, ακόµα και της σκηνοθεσίας. Μπροστά σε αυτό το θλιβερό συµβάν µε επιστολή του στον «ΤΥΠΟ της Αιγιάλειας» αναφέρει:
– «Γι’ αυτό το θλιβερό γεγονός της εγκατάλειψης µετά το σεισµό του 1995 της αίθουσας Τελετών του 1ου Γυµνασίου Αιγίου, εγκατάλειψη που οδήγησε στο µαρασµό της µέχρι το γκρέµισµά της το Μεγάλο Σάββατο του Πάσχα, που µας πέρασε.
Αισθάνοµαι βαθύτατα πληγωµένος αλλά και θυµωµένος (!) – και ως ∆άσκαλος και ως πολίτης και ως ένας από εκείνους, που επί σειράν ετών αγωνίστηκαν εδώ – γι αυτό το θλιβερό θέαµα της γκρεµισµένης και κατεδαφισµένης αίθουσας.
Μιας αίθουσας που θεωρήθηκε έργο πρωτοποριακό για την εποχή που χτίστηκε, τη δεκαετία του ΄30 (µε υπουργό Παιδείας το Γεώργιο Παπανδρέου;) καθώς εκτός από την ευρυχωρία της διέθετε µεγάλη σκηνή, χώρο παρασκηνίων, καµαρίνια, αίθουσα µηχανής για κινηµατογραφικές προβολές, εξόδους κινδύνου κλπ.
Γρήγορα εξελίχθηκε σε Πολιτιστικό Κέντρο, καθόσον, εκτός από τις συνηθισµένες σχολικές γιορτές και εκδηλώσεις, φιλοξένησε και πληθώρα άλλων ποικίλων εκδηλώσεων πχ. Οµιλίες, συναυλίες, κινηµατογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις Προγραµµάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αγωγής Υγείας κλπ.
Ακόµα, φιλοξένησε και εκδηλώσεις άλλων σχολείων του παλαιού Γυµν. Θηλέων, του 1ου Λυκείου, του 2ου Λυκείου, του 3ου Γυµνασίου αλλά και άλλων φορέων της πόλης µας αλλά και της Περιφέρειας καθώς επίσης και συγκεντρώσεις και γενικές συνελεύσεις των καθηγητών της περιφέρειάς µας.
Τη µερίδα βέβαια του λέοντος στην αίγλη είχαν οι διάφορες παραστάσεις, παλιότερες και νεώτερες. Από τις παλιότερες, έγραψε ιστορία, το 1971 η παράσταση του έργου ΓΚΑΟΥΡ ΣΕΛΗΜ, σελίδες από την τουρκοκρατούµενη Αιγιάλεια, που έγραψε, σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε ο αείµνηστος Βαγγέλης Σκουβαράς, φιλόλογος, τότε ∆/ντής του Γυµνασίου Αρρένων Αιγίου και µετέπειτα καθηγητής Πανεπιστηµίου… Πολλοί τον θυµούνται ακόµη, αµέσως µετά τα µαθήµατα να φορά τη φόρµα εργασίας, να ανεβαίνει στις σκαλωσιές της σκηνής και να ζωγραφίζει… Αυτό το έργο, αφού το έψαχνα πολλά χρόνια, το βρήκα τελικά και προτίθεµαι να το ανεβάσω το 2021, ως µια από τις επίσηµες εκδηλώσεις του Αιγίου για την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Μακάρι η παράσταση αυτή να γίνει στην καινούργια αίθουσα Τελετών. Οι νέοι δηµοτικοί άρχοντες είναι εδώ… Ας µας βοηθήσουν…!
Τα χρόνια 1981-1995, αφού έµεινε για καιρό αναξιοποίητη, η Αίθουσα έγινε το δεύτερο σπίτι µου, καθότι εδώ µε τους µαθητές του 1ου Λυκείου ετοιµάσαµε και παρουσιάσαµε ∆ώδεκα θεατρικά έργα, µε πολλή αγάπη, µεράκι και συγκίνηση, κάτω από συνθήκες όχι πάντοτε τέλειες, αφού αντιµετωπίζαµε, στο µεταξύ, και προβλήµατα θέρµανσης και… στεγανότητας, που άρχισαν χρόνο µε το χρόνο να παρουσιάζονται… Φτάσαµε, έτσι, το 1995, και στην ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ… ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ, µια σύνθεση σκηνών (κολάζ) από τα 12 έργα των ετών 1982-1995, στην οποία συµµετείχαν περίπου 120 άτοµα, παλιοί µαθητές του σχολείου, εκείνων των χρόνων, που αποφοίτησαν, άλλοι σπούδασαν άλλοι έγιναν επαγγελµατίες και άλλοι… παντρεύτηκαν αλλά όλοι έσπευσαν στο κάλεσµα του σχολείου για να τους τιµήσει και δέχτηκαν να πάρουν µέρος στην παράσταση.
Εκείνη τη χρονιά, αν θυµάµαι καλά, δόθηκε στην αίθουσα και παράσταση από το 2ο Λύκειο της Αυλής των Θαυµάτων του Ι. Καµπανέλλη, µε τη σκηνοθεσία του σηµερινού ∆ιευθυντή του 1ου Γυµνασίου, κυρίου Β. Σταµατοπούλου.
Το 1995, αποδείχτηκε µια καθοριστική χρονιά. Ο σεισµός που ταρακούνησε συθέµελα την πόλη του Αιγίου, σηµάδεψε βαθύτατα και την αίθουσα. Επλήγη βαριά, έπεσε σε αχρησία που γρήγορα κατέληξε σε αχρηστία… ∆εν χρησιµοποιήθηκε, πια, όχι µόνο για σχολικές ή πολιτιστικές εκδηλώσεις αλλά ούτε και σαν αποθήκη (!) όπως συνέβαινε, κατ΄επανάληψη, και τα προηγούµενα χρόνια όταν δε γίνονταν εκδηλώσεις, ή και σαν αίθουσα Γυµναστικής… ∆εν είµαι µηχανικός για να γνωρίζω αν η βλάβη στην αίθουσα ήταν ανήκεστη. Πιστεύω ότι δεν ήταν (!) Στα επόµενα χρόνια έγιναν πολλά και τίποτε… (;!)
Τα ερωτηµατικά από όλη τη σχολική κοινότητα και κάθε ενδιαφερόµενο υψώνονται αµείλικτα:
– Γιατί εγκαταλείφθηκε µισογκρεµισµένη η αίθουσα για πάνω από 20 χρόνια;
– Γιατί δεν έγιναν µελέτες και εργασίες αναστήλωσης;
– ΠΟΙΟΙ είχαν την ευθύνη και αδιαφόρησαν;
– Πού πήγαν τα δεκάδες εκατοµµύρια (δραχµές και ευρώ) που κατά καιρούς διατέθηκαν χωρίς ποτέ να γίνει τίποτα;
– ΠΟΙΑ ∆ηµόσια Υπηρεσία έχει κάνει ποτέ έλεγχο για τα χαµένα αυτά χρόνια;
– Γιατί δεν ευαισθητοποιήθηκαν οι αρµόδιοι από το θέαµα ενός ερειπωµένου κτιρίου στην αυλή ενός σχολείου;
– Τι σχεδιάζεται να γίνει και πότε θα υλοποιηθούν οι υποσχέσεις για µια καινούργια αίθουσα;
Η έναρξη των εργασιών (µε τις πιο σύγχρονες προδιαγραφές!) πρέπει να γίνει το ταχύτερο δυνατό – αν όχι άµεσα!
Το ζητάει η πόλη, το ζητάει η Κοινωνία, το ζητάει η συνοικία ετούτη εδώ (η Καλλιθέα) η οποία δε διαθέτει κάποια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, το ζητούν οι µαθητές του 1ου Γυµνασίου, το ζητούν οι µαθητές του 2ου Γυµνασίου, το ζητούν οι Απόφοιτοι, το ζητούν οι Καθηγητές, οι ∆άσκαλοι, το ζητούν και όλοι οι πολιτιστικοί Σύλλογοι, το ζητούν τα παιδιά µας…».
Aπό την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”, Πέμπτη 13/6/2019