“Η ταλαιπωρία, η γραφειοκρατία και η άγνοια των υπευθυνοανεύθυνων κρατούν γερά την δόξα τους”
Στην αίτησή του ο πολίτης για χορήγηση πιστοποιητικού ύπαρξης ή μη διαθήκης αποβιώσαντος συγγενούς, η αρμόδια υπάλληλος ζήτησε επικόλληση του νόμιμου χαρτοσήμου (και επί το ορθότερον διορθώθηκε αργότερα μεγαροσήμου).
Έχετε σεις εδώ; Όχι δεν υπάρχουν. Και τι θα γίνει; Μέχρι τώρα μας έδινε η Εφορία. Λέγεται, ότι τα προμηθευόταν από την Πάτρα. Και τώρα; Πρέπει να καταφύγετε σε λογιστή ή στο ΚΕΠ.
Ο λογιστής, που κατέφυγα ζήτησε κάποιο κωδικό. Το Ειρηνοδικείο μου απαντά που απευθύνθηκα, εμείς δεν εκδίδουμε κανέναν κωδικό. Ο λογιστής δήλωσε άγνοια. Συνδιαλέχτηκε με διάφορους. Κανείς δεν τον βοήθησε. Στο Ειρηνοδικείο που
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
κατέφυγα πάλι, επανέλαβαν την άγνοια τους και οι υπάλληλοι και οι υπεύθυνοι της υπηρεσίας. Υποστηρίχτηκε ότι μπορεί να γνωρίζει ο Πρόεδρος του Συλλόγου, αλλά αυτό απορρίφθηκε αμέσως. Και τώρα τι κάνουμε; Θα πάμε στον Υπουργό ή στον Πρωθυπουργό; Είναι πρόσφατη κυβερνητική διαταγή και κατά πάσα πιθανότατα θα γίνεται με κάποιο παράβολο, δεν ξέρουμε περισσότερα. Και τώρα τι κάνουμε; Δεν μπορούμε τίποτα να σας πούμε. Είπαμε να καταφύγετε στο ΚΕΠ ή στον λογιστή. Και γιατί δεν προβαίνετε σε ανακοινώσεις για την πληροφόρηση του κόσμου; Δεν είναι δουλειά μας αυτή.
Ευτυχώς τελικά που ο δραστήριος και μορφωμένος λογιστής σκέφθηκε να μπει στο ηλεκτρονικό σύστημα και να βρει την λύση με το μεγαρόσημο (όχι το χαρτόσημο) που αρχικά υποστηρίχθηκε και οδηγήθηκε στην έκδοση παραβόλου με την βοήθεια όμως χρήσης κάρτας που κρίνεται απαραίτητη.
Τελικά μετά από μία τρίωρη κοπιαστική διαδικασία σκεφθήκαμε ότι στην Ελλάδα ζούμε και θα συνεχίζεται η συνήθης γραφειοκρατική νοοτροπία και το πάγιο βόλεμα μερικών υπηρεσιών. Για τα πολλά θέματα της κοινωνίας πάντα φταίνε οι άλλοι.
Από την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”