(Μέρος Α΄)
Ναι , καλά διαβάσατε ! Μέσα σ’ όλο αυτό το µπάχαλο που επικρατεί σ’ αυτήν την κατ’ ευφηµισµό χώρα , εγώ διαλέγω να ασχοληθώ µε τον … Έρωτα ! Ναι , αυτόν τον δαιµονισµένο πιτσιρίκο µε τ’ αγγελικό πρόσωπο , που όποιον αγγίξει, τον παλαβώνει και που απ’ τα βέλη του, εξ αρχαιοτάτων χρόνων , δε γλύτωσε µήτε θνητός µήτε Θεός !
Άραγε , ο έρως είναι προνόµιο των νεανικών χρόνων ή εξίσου στοχεύει και σε δύσµοιρους µεσήλικες ,αν όχι και σε υπερήλικες ; Το ίδιο αυτό συναίσθηµα γεννιέται σε γυναίκες και άνδρες ή µεταλλάσσεται ανάλογα µε το φύλο ; Κι αν η εποχή που ανθίζει ,είναι κατά κανόνα η Άνοιξη, στερούνται έντασης συναισθηµάτων εκείνοι που δέχθηκαν τα βέλη του ,µε τις δροσιές του φθινοπώρου και τα κρύα του χειµώνα ή µε τους καύσωνες τους καλοκαιρινούς ;;;
Πολλά ερωτηµατικά πλακώσανε και ‘χω να προσθέσω κι ακόµα ένα , που µε ταλανίζει χρόνια τώρα : « Μπορείς να ερωτεύεσαι για µια ζωή ή µόνο µια φορά κι αυτό ήταν ;;;» …
Αν πιστέψουµε αυτό που κατά κόρον λέγεται ,πως δηλαδή ΜΙΑ φορά στην ζωή σου θα ερωτευτείς …(ΜΙΑ ΦΟΡΑ;;;) … τότε κατά πρώτον έχω πρακτικό πρόβληµα, πώς δηλαδή θ’ αρχειοθετήσω τους υπόλοιπους;
Τι έτσι Άνευ σηµασίας ήταν ;;; Και κατά δεύτερον,τι δηλαδή, εντάξει , βίωσα ήδη έναν µεγάλο έρωτα απ’ αυτούς που µοιάζουν µε καταιγίδα στο κατακαλόκαιρο , τους σαρκοβόρους που κάνουν τους σουµιέδες να τρίζουν και τα κορµιά να καίγονται ,που απ’ όλα είχε ο µπαχτσές και φτερουγίσµατα, άυλα του εν λόγω Θεού που τάραζαν τα σπλάχνα και πού όρεξη για φαγητό και ποιος νοιάζεται αν γίνονται σεισµοί, λιµοί, πόλεµοι και καταποντισµοί … εγώ, το χαµόγελο ως τ’ αυτιά !!! Ναι , ήµουν σ’ άλλη διάσταση το παραδέχοµαι … και τώρα ….. τι ;;; Καπούτ ;;;;;;; Τι δηλαδή µια και το τερµατίσαµε ;; Α, µπα! ∆εν µε συµφέρει … ∆ε µας συµφέρει ! Εγώ ξέρω , πως ο άνθρωπος εξελίσσεται , άρα µαζί του κι όλα όσα συναισθήµατα αυτός βιώνει …Θέλω να πω ,πως δεν αποκτά αλλεργία στον έρωτα έτσι ξαφνικά ,απλά όσο λεπταίνουν τα χαρακτηριστικά του, στο πέρασµα των χρόνων , τόσο λεπτά , γίνονται και τα συναισθήµατα κι απαλά, σαν άγγιγµα πεταλούδας στη σάρκα !
∆ε σταµατάµε να ερωτευόµαστε δυνατά …απλά αποφεύγουµε τις τυµπανοκρουσίες ! Γινόµαστε πιο ντελικάτοι … πιο ώριµοι να τον γευτούµε και να τον βιώσουµε ! Καλά σας τα λέω ! ∆εν ήταν έρωτας µε τα όλα του ,αυτός του «Πέρα απ’ την Αφρική» , ο άλλος της «Γέφυρας του Μάντισον» ή αυτός του Κυρ- Αποστόλη µε την Μαρούσκα δυο γειτονιές παρακάτω ;;;
Όλοι τους έλαµπαν από χαρά και κοιτάζονταν όλο πάθος, µεσήλικες, που όλο αυτό το χαν κάποτε ξαναζήσει, που δεν ακύρωναν τους παλιούς τους έρωτες ,µα που η ζωή τα έφερε να ερωτοχτυπηθούν ακόµα µια φορά ,είτε επρόκειτο για τον κινηµατογράφο , είτε για την πραγµατική ζωή !
Το δυστυχές ή το ατυχές, πάντως όµως το µόνο σίγουρο , είναι πως ο άτιµος αυτός κυριούλης δεν κάθεται για πολύ … κάνει τις τσαχπινιές του, λένε , και µην τον είδατε µην τον απαντήσατε! Τυχεροί όµως στην ατυχία τους, όσοι λαβώθηκαν απ’ τα βέλη του , γιατί κατάφεραν ν’ αγγίξουν για µια στιγµή την αιωνιότητα !
Το «για πάντα» είναι κρότος της ένωσης των δύο ερωτευµένων ψυχών, την ώρα που το δυο γίνεται ένα, που οι σάρκες ενώνονται και οι χυµοί ζωής ανταλλάσσονται στα εφαπτόµενα σώµατα! Κι αν σας µιλήσουν για έρωτα πλατωνικό ,να φύγετε αµέσως µακριά σπ’ αυτούς τους ανθρώπους … µίζεροι είναι , νάρκισσοι κι εγωιστές !
Ο Έρωτας δεν είναι ιδέα να την κλείσεις στο µυαλό σου , δεν είναι σκέψη µύχια … είναι χείµαρρος ορµητικός που τα πάντα παρασέρνει και δε κλείνεται σε κουτάκια του µυαλού !
Ο Έρωτας είναι δώρο που πρέπει να δώσεις και να δεχθείς έστω για µια φορά στην ζωή σου … Είναι λόγος για να ζεις και ν’ αναπνέεις ! Αυτά περί έρωτος …
Είδατε; Ακόµα και το να µιλάς ή να διαβάζεις γι’ αυτόν σε παίρνει µακριά από την θλιβερή πραγµατικότητα στην οποία ζείς !
Ερωτευθείτε λοιπόν ! Φοβάστε ή µήπως ξεχάσατε την τέχνη του ερωτεύεσθαι ;;;;
Πάµε για … Μέρος Β’ … στο επόµενό µας ραντεβού !
ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Χρονογράφημα στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” – Πέμπτη 3/9/2015)