Τι όµορφος θα ταν αυτός ο κόσµος δίχως σύνορα! ∆ίχως πολιτικές και θρησκείες να τον περιορίζουν, να τον διαιρούν και να τον πολώνουν. Ένας κόσµος ελεύθερος να τον περιδιαβείς ,να τον απολαύσεις και να τον ζήσεις δίχως δεύτερες σκέψεις ! Εδέµ!
Από τη στήλη “Χρονογράφημα” στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Χθές ένα φυσικό γεγονός , ένας σεισµός ,ισοπέδωσε χιλιόµετρα πόλεων στην γειτονική µας Τουρκία ,στερώντας ζωές και βυθίζοντας στην απελπισία και τον θρήνο χιλιάδες ανθρώπους! Συγκλονιστικές εικόνες πληµµυρίζουν τους τηλεοπτικούς µας δέκτες ,θυµίζοντάς µας ,µε τον χειρότερο τρόπο πως είµαστε θνητοί κι ανήµποροι µπροστά σε τέτοιου µεγέθους καταστροφές!
Ερχόµαστε σε τούτο τον κόσµο και ζούµε την κάθε στιγµή σαν να µαστε αθάνατοι! Κάνουµε µακρόχρονα σχέδια και εργαζόµαστε σκληρά για την επίτευξή τους, αφήνοντας, πολλές φορές, στην άκρη την προσωπική µας ζωή!
Αγαπηµένα πρόσωπα , χόµπυ ακόµα και ταξίδια µένουν στην αναµονή για ν’ ασχοληθούµε µ αυτά την «πρέπουσα» στιγµή !
Αφήνουµε µικρότητες, κακίες και µίση να δηλητηριάζουν µια καθηµερινότητα που είναι τόσο ρευστή, ενώ γνωρίζουµε καλά πως απ’ την µια στιγµή στην άλλη, το αύριο µπορεί να µην ξηµερώσει για εµάς !
Χτίζουµε σύνορα , οχυρωνόµαστε µέσα σ’ αυτά και βλέπουµε ως εχθρό όποιον προσπαθήσει να τα περάσει! Σύνορα στον χρόνο µας , στα αισθήµατά µας …στις πράξεις µας!
Όποιος έριξε, χθές, µια µατιά στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα είδε, πως κατακλύστηκαν από φωνές συµπαράστασης κι αλληλεγγύης στον Τουρκικό λαό!
Υπήρξε όµως και µια µερίδα ανθρώπων, που έσταξε δηλητήριο την ώρα αυτή της απόλυτης απόγνωσης και φρίκης γι’ αυτόν που βίωνε το γεγονός!
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έβλεπαν µπροστά τους τον συνάνθρωπο ,αλλά µια σηµαία που εκπαιδεύτηκαν απ’ το Κράτος τους να µισούν!
Κάποιος θα πει… µην δίνεις σηµασία… η αµορφωσιά τους τους οδήγησε σε τέτοιο µίσος !
Θα απαντήσω πως όχι ! Η διαρκής πλύση εγκεφάλου είναι αυτή που προκαλεί νέκρωση των εγκεφαλικών κυττάρων! Ανάµεσά τους σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι αγράµµατοι αλλά κι επαρκώς γραµµατιζούµενοι όπως θα τους αποκαλούσε η γιαγιά µου!
Ας εκπαιδεύσουµε τον εαυτό µας να µην γνωρίζει σύνορα στον νού και την καρδιά! Είναι µια δουλειά που πρέπει να την κάνουµε µόνοι µας! Πρέπει να µάθουµε να µαστε γενναιόψυχοι και γενναιόδωροι! Πρέπει να µάθουµε να σκεφτόµαστε ελεύθερα και να δρούµε δίχως παρωπίδες! Απέναντί µας ,να βλέπουµε τον συνάνθρωπο και όχι τις διαφορές του στους τοµείς της καταγωγής ,της θρησκείας, της σεξουαλικής προτίµησης ή του χρώµατος !
Άνθρωποι µονιασµένοι κι αγαπηµένοι δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν! Η αγάπη γιατρεύει και τις µεγαλύτερες πληγές !
Αν το κατανοήσουµε αυτό τότε θα φθάσουµε σ’ αυτό που την παρούσα στιγµή φαντάζει ουτοπικό!
Μια κοινωνία ανθρώπων που δεν θα διαµελίζεται από συνοριακές γραµµές ! Μια κοινωνία που µέληµά της θα ναι ο άνθρωπος και η αξιοπρεπής διαβίωσή του πάνω στον πλανήτη ετούτο!
Ας φανταστούµε την ανθρωπότητα σαν ένα γερό και δυνατό δέντρο που φύεται επάνω στην πλανήτη γή κι απλώνει τους λαούς της σαν φυλλωσιά προστασίας ολόγυρά του! Η γη θα τρέφει τις ρίζες του κι εκείνο θα µεγαλώνει και θ’ αναπτύσσεται!
Ας γίνουν ,τέτοια γεγονότα, που ενώνουν την ανθρωπότητα, λίπασµα ,για να καρποφορήσει ο κόσµος του αύριο, έτσι ώστε ν’ αναπαυθούν οι ψυχές των όσων χάθηκαν άδικα!