Φτάνει πιά ! Μπουχτίσαμε ! Στόπ !
Έχω καιρό να γράψω … μα , τι να πώ ; Ξέρετε , για να γεμίσει μια σελίδα ,πρέπει να υπάρχει έμπνευση , όνειρο , όραμα … ή τουλάχιστον κάτι που να πρέπει να ειπωθεί !
Τέσσερα χρόνια ,ίσως και πέντε -δεν είμαι καλή στην αριθμητική και σίγουρα δεν φημίζομαι για την δυνατή μου μνήμη …- κοινωνώ τις σκέψεις μου με εσάς ,μιλώντας για σκέψεις ενδόμυχες ,για πολιτική , για την καθημερινότητά μας , για τις σχέσεις των ανθρώπων ,για όλα αυτά τα φθαρτά και τα άφθαρτα που απασχολούν το μυαλό μας και μέσες άκρες κατόρθωνα να δίνω απαντήσεις , να προτείνω λύσεις ή τουλάχιστον να διακωμωδώ τα κακώς κείμενα ,προσφέροντάς σας μια ανάσα αισιοδοξίας !
Δυστυχώς έφτασε η στιγμή που δεν βλέπω φώς στο τούνελ …η οπτιμιστική ματιά μου μοιάζει εξαφανισμένη εδώ και καιρό κι ούτε η εξπέρ του είδους η Νικολούλη δύναται την βρεί ! Απωλέσθη … καπούτ !
Σκοτάδι βρε παιδί μου … σκοτάδι μαύρο κι άραχνο πλανιέται από πάνω μας και πραγματικά δεν ξέρω πού θα μας βγάλει ! Δεν αναφέρομαι μόνο στην χώρα μας ,που όλοι γνωρίζουμε πως δεν διανύει την λαμπρότερη εποχή της … αναφέρομαι στην Ευρώπη … στον κόσμο όλο …
Όλοι μας είμαστε σε κατάσταση αναμονής μιας μεγάλης καταιγίδας που θα φέρει κατακλυσμό και θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της ! Το νιώθουμε … το οσφριζόμαστε στον αέρα και έχουμε τον πανικό των πουλιών πρίν να ξεσπάσει η μεγάλη μπόρα !
Το κακό είναι πως πλέον είμαστε στο σημείο που δεν υπάρχει γυρισμός … Τα σημάδια είναι πολλά …
Ο μονομερής καταμερισμός του πλούτου και η καταδίκη λαών σε αφανισμό χάριν του κέρδους γκρέμισαν όλες τις γέφυρες εναέριες και επίγειες , πολιτιστικές ή πολιτισμικές που ως στόχο είχαν την κατάργηση των ορατών ή μη συνόρων μεταξύ των λαών .
Είναι ανεπίτρεπτο να πεθαίνουν παιδιά από πείνα … είναι ανεπίτρεπτο να στερείς στον άνθρωπο την ελπίδα … είναι ανεπίτρεπτο να χωρίζεται ο κόσμος στο ΕΜΕΙΣ και ΟΙ ΑΛΛΟΙ …
Το σκοτάδι που απλώνεται ολοένα και πιο απειλητικό πάνω απ’ τα κεφάλια μας γεννά πανικό κι αυτός με την σειρά του τη βία ! Μην επαναπαύεστε στην σιγουριά του καναπέ που γεννά η αίσθηση εικονικής πραγματικότητας των σκηνών αλλοφροσύνης κι αλληλοσπαραγμού που παρελαύνουν καθημερινά στις οθόνες μας … δεν πρόκειται για ταινία μα για πραγματικότητα …
Έχουμε πολλά ακόμα μπροστά μας να δούμε , ν’ ακούσουμε …να ζήσουμε !
Λένε πως το μεγάλο σκοτάδι το διαδέχεται το πιο λαμπρό φώς … νόμος της φύσης ! Εγώ λέω να το αντιμετωπίσουμε όπως ο Ρίτσος ,ο μεγάλος αυτός Έλληνας ποιητής ,αντιμετώπισε την τρομερή και θανατηφόρα αρρώστια της εποχής του ,την φυματίωση , απ’ την οποία σημειωτέον είχε χάσει δυο συγγενικά του πρόσωπα .
«- Ευτυχώς η φυματίωση με κράτησε μακριά από κάθε άλλη δουλειά και ασχολήθηκα μόνο με το να γράφω ποίηση !»
Ακόμα και καλυμμένος από βαθύ σκοταδισμό ή σκοτάδι …όπως θέλετε πέστε το … ο κόσμος μας μέσα του κρύβει άπλετο φώς … που μπορεί κάνει τα αδύνατα , δυνατά !
Το θέμα είναι πως τίποτε δε γίνεται δια μαγείας ! Νοσούμε από ιδιαίτερα επιθετική ασθένεια που δεν στοχεύει στα ζωτικά όργανα του σώματός μας μα στην ψυχή ! Η ίαση δεν θα ρθει μέσω μιας φαρμακευτικής αγωγής ! Η θεραπεία θα βρεθεί αν επιλέξουμε να δούμε την αρρώστια ως ευκαιρία ενδοσκόπησης κι αυτογνωσίας !
Αν και μόνο αν επιλέξουμε να κοιτάξουμε μέσα μας …όσο τρομακτικό κι αν είναι αυτό … τότε μόνο θα χουμε την ευκαιρία ν’ αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και τις λανθασμένες επιλογές μας που μας οδήγησαν στον αλληλοσπαραγμό .
Ας μην περιμένουμε ένα θαύμα για να σωθούμε … ας το δημιουργήσουμε …γιατί το θαύμα είμαστε ΕΜΕΙΣ !!! Καιρός να δημιουργήσουμε αυτό που όλοι ονειρευόμαστε κι αυτό σίγουρα δεν είναι ο πλούτος , αλλά ένας κόσμος που όλοι θα ζούν ειρηνικά , δίχως αιτίες διχασμού και σύνορα !
AΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
Από την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”