‘Οταν ήμουν έφηβη εκεί στα πρώτα σκιρτήματα που η καρδιά είναι τρυφερή, αμόλυντη και συνάμα εκστατική μπροστά στο μέγα θαύμα που Έρωτα αποκαλούμε, πήρα τις πρώτες οδηγίες προς ναυτιλομένους, από μεγαλύτερους σ’ ηλικία, άρα και πιο έμπειρους , για να μπω στο παιχνίδι προετοιμασμένη και να μη βγω νοκ άουτ απ’ τον πρώτο γύρο!
Από τη στήλη “Χρονογράφημα” στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Να ‘σαι επιφυλακτική, να μην εκδηλωθείς αμέσως, να ‘σαι μυστηριώδης , να ‘σαι θηλυκό, αλλά να προσέξεις να μην σε θεωρήσουν «εύκολη» ή δεδομένη… και… προς Θεού μην πεις πρώτη το «σ’ αγαπώ» !
Δε λέω σοφά όλα αυτά, αλλά , αν είναι ν’ αγαπηθείς ως μια άλλη κι όχι ως ο εαυτός σου ,τότε γιατί να μπεις στον κόπο; Και γιατί να εξαπατήσεις τον άλλον; για να λάβεις και να δώσεις ένα κάλπικο «σ’αγαπώ» αργότερα;
Μια είναι η αλήθεια… και μιλά η εμπειρία πια… Όσο προστατευμένος και προετοιμασμένος να πας σ’ αυτή τη μάχη, πάντα μα πάντα θα υπάρξει κάποιος νικητής και κάποιος ηττημένος! Κάποιος θ’ αγαπηθεί περισσότερο απ’ όσο του άξιζε και κάποιος θ’ αγαπηθεί λιγότερο απ’ όσο επιθυμούσε !
Υπάρχουν βέβαια κι ευτυχισμένα ζευγάρια, που τα βλέπεις να περπατούν χέρι-χέρι, να κοιτάζονται στα μάτια, να σχεδιάζουν το μέλλον μαζί και κάποιες φορές να γερνούν μαζί αγαπημένα!
Αυτά μας κάνουν να ελπίζουμε ακόμα στο ιδανικό, να κάνουμε και να δεχόμαστε προτάσεις γάμου, ν’ αποκτούμε απογόνους …
Δεν ξέρω αν αυτά τα ζεύγη ανθρώπων είχαν πάντα «ανθόσπαρτο βίο» και «ρόδινη ζωή»… Αν γιόρταζαν τον Άγιο Βαλεντίνο με μονόπετρα και πέταλα από τριαντάφυλλα ολούθε στα πατώματα ή αν έκαναν έρωτα με το πάθος της πρώτης φοράς μετά από σεβαστά σ’ αριθμό έτη σχέσης ή γάμου…
Εύχομαι μόνο, η μακροημέρευση, αυτή, να οφείλεται στην αμοιβαία εκτίμηση, τον σεβασμό και τα ειλικρινή αισθήματα κι ουχί στην κοροϊδία, τον συμβιβασμό, το κουκούλωμα καταστάσεων ή την δειλία στο να τολμήσεις ν’ αλλάξεις ζωή !
Έτσι λοιπόν, όταν κάποιο βράδυ στην αγκαλιά του αγαπημένου ή της αγαπημένης, η ερώτηση «μ’ αγαπάς;» τεθεί μεγαλοφώνως και απαντηθεί τάχιστα ή διστακτικά… ας αναρωτηθούμε… όχι για την απάντηση… αλλά γι’ αυτή τη δύναμη που μας ώθησε στο ερώτημα αυτό !
Πολύ απλά, επειδή όταν αγαπιέσαι αληθινά, δεν υπάρχουν αμφιβολίες ,ούτε ανάγκη για επιβεβαίωση και καθησυχασμό! Αν αισθάνεσαι τρυφερότητα, νοιάξιμο, ασφάλεια και πληρότητα,οι ερωτήσεις περιττεύουν !
Και προς Θεού… μην το εκβιάσετε το «σ’ αγαπώ»… ακόμα κι αν το επιτύχετε με χίλια ζόρια…κάλπικο θα ‘ναι !