Σήµερα που γράφω αυτές τις γραµµές είναι Πρωταπριλιά! Η γιορτή των απανταχού Πινόκιο, φιλοδοξεί να φέρει κάτι το αλέγρο στην καθηµερινότητά µας! Εκκολαπτόµενοι, ευφάνταστοι ψεύτες, οι µαθητές του ∆ηµοτικού σχολείου, νοµίζω, πως είναι εκείνοι που χαίρονται κι απολαµβάνουν περισσότερο απ’ τον καθένα την ηµέρα αυτή!
Από τη στήλη “Χρονογράφημα” στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Και πώς να µην, αφού τ’ αγνό και αθώο µυαλουδάκι τους δεν έχει ακόµα «πειραχτεί» απ’ τα τεχνάσµατα της ενήλικης ζωής. Αυτή επιτάσσει το ψέµα για πολλούς και ποικίλους λόγους ! Είτε για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων, είτε για δηµιουργία εντυπώσεων, είτε για την επίτευξη στόχων δια της πλαγίας οδού! Όπως και να χει, το ψέµα στο τσεπάκι το ‘χουµε οι ενήλικες και όποιος τ’ αρνηθεί ψεύδεται ασυστόλως !
Στην δε εποχή µας, όπου η εικόνα κυριαρχεί, πολλοί επιλέγουν να ζουν σε µια εικονική πραγµατικότητα, περασµένη µέσα από φίλτρα,ψεύτικες πληροφορίες και ψεύτικους φίλους!
Εδώ θα σας παραθέσω τα λόγια του µεγάλου Ντοστογιέφσκι, διότι δεν ήθελα καθόλου να επέµβω δίνοντας την δική µου χροιά στον λόγο του. «Μη λέτε ψέµατα στον εαυτό σας. Αυτός που λέει ψέµατα στον εαυτό του και πιστεύει στο ίδιο του το ψέµα, φτάνει στο σηµείο να µην βλέπει καµιά αλήθεια , ούτε µέσα του, ούτε στους άλλους. Κι έτσι χάνει κάθε εκτίµηση για τους άλλους και κάθε αυτοεκτίµηση. Μη εκτιµώντας κανέναν, παύει ν’ αγαπάει. Και µην έχοντας την αγάπη, αρχίζει να παρασέρνεται από τα πάθη και την ακολασία, για να απασχοληθεί και να διασκεδάσει. Έτσι φτάνει στην απόλυτη κτηνωδία και όλα αυτά επειδή λέει συνεχώς ψέµατα στους άλλους και τον εαυτό του.»
Το απόσπασµα αυτό είναι από το έργο του Α∆ΕΡΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ. Εντούτοις, παρά την παλαιότητά του αποδεικνύεται εξαιρετικά επίκαιρο .
Κι επειδή, δίχως την αλήθεια, το ψέµα δεν θα υπήρχε και τούµπαλιν, κατ’ εµέ η µεγαλύτερη αλήθεια κρύβεται στο να ζεις µ’ αγάπη!
Αγάπη για εσένα τον ίδιο µε τα προτερήµατα και τα ελαττώµατά σου.
Αγάπη για τον διπλανό σου .
Αγάπη για την δουλειά σου και για τη δηµιουργία.
Αγάπη ακόµα και για τον εχθρό.
Χθες έφυγε απ’ τη ζωή, πλήρης ηµερών, ο Νίκος Τρίψας, ο κύριος Νίκος, όπως τον αποκαλούσα µικρή ! Ο φωτογράφος µε το πιο πλατύ χαµόγελο και την καλή καρδιά ! Αυτός, ο απλός άνθρωπος, θα µείνει αξέχαστος σ’ όλους µας διότι πρέσβευε ακριβώς τα παραπάνω!
Ο καλός άνθρωπος δεν έχει ανάγκη αξιώµατα, τίτλους και πλούτη για να τον θυµούνται!
Η αλήθεια του λάµπει και στο πιο βαθύ σκοτάδι !