∆ εν ξέρω αν είναι δική μου ιδέα ή κρίση των πολλών, αλλά ο κόσμος, τούτος έχει ασχημύνει ! Λένε, πως η ομορφιά θριαμβεύει, όταν υπάρχει ευημερία … Όταν ο άνθρωπος παύει να έχει ως προτεραιότητα την επιβίωση και αρχίζει να παλεύει για το ευ ζην!
Θα διαφωνήσω εν μέρει, γιατί τότε πώς αλλιώς να δικαιολογήσω τις φρεσκο-ασβεστωμένες αυλές των χαμόσπιτων με τα ευωδιαστά μπουγαρίνια και τις πολύχρωμες μολόχες ή τις διαχέουσες φρεσκάδα μπουγάδες που στεγνώνουν στ’ αλαφρό καλοκαιρινό αεράκι;
Καθαριότητα και απλές, δίχως ιδιαίτερο κόστος κινήσεις, που εξασφαλίζουν ποιότητα στην ρουτίνα της καθημερινότητας !
Από τη στήλη “Χρονογράφημα” στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Δεν χρειάζεται να ‘σαι πλούσιος ή μορφωμένος για να ‘σαι καλαίσθητος ! Η καλαισθησία πηγάζει από μέσα σου, δεν αποκτιέται με χρήματα ! Συνήθως δε, ο νεοπλουτισμός κυρίως, οδηγεί σ’ απίστευτες εκρήξεις κακογουστιάς, καθώς το ζητούμενο είναι ο εντυπωσιασμός των άλλων και η έλλειψη μέτρου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σ’ αυτό που ονομάζουμε κιτς!
Έχω ζήσει σ’ εποχές που το χρήμα δεν έρεε άφθονο… σ’ εποχές πολύ δυσκολότερες απ’ αυτή που διανύουμε, όμως , θυμάμαι πολύ καλά, πως ο κόσμος της επαρχίας ήταν εξαιρετικά καλαίσθητος! Μπορεί μια δίφυλλη ντουλάπα να χωρούσε τα ρούχα τετραμελούς οικογένειας, αλλά οι άνθρωποι ήταν πάντοτε ευπρεπώς ενδεδυμένοι ! Ξεχώριζαν τις περιστάσεις, δεν ήταν προκλητικοί, οι γραμμές των ρούχων κολάκευαν γυναίκες και άνδρες !
Τα σπίτια σίγουρα αντανακλούσαν, όπως πάντα άλλωστε, το κοινωνικό στάτους του καθενός , αλλά οι γραμμές τους ήταν απλές και οι κήποι τους φροντισμένοι! Μετά ήρθε η μόδα της πολυκατοικίας και η όψη ακόμα και της επαρχίας, άλλαξε ! Τόνοι από μπετόν αρμέ ορθώθηκαν στις γειτονιές κι έκρυψαν τον ήλιο, έκοψαν τον αέρα στον φτωχό και χάρισαν απεριόριστη θέα σ εκείνον που ‘χε τον τρόπο του! Περιβόλια και κήποι εξαφανίστηκαν στο πέρασμα των δεκαετιών και το καυσαέριο και η βρωμιά περικύκλωσαν τους δρόμους!
Η πόλη μας έχασε και αυτή τον χαρακτήρα της… Χτυπημένη από μεγάλους σεισμούς έχασε πολλά απ’ τα νεοκλασικά της κτίρια που την κοσμούσαν, ρημαγμένη απ’ την οικονομική κρίση έχει γεμίσει από παρατημένα στο έλεος του χρόνου κτίσματα… Μεγαλώνει άναρχα, δίχως σεβασμό στη φύση και ενώ είναι ίσως το ωραιότερο μπαλκόνι του Κορινθιακού μοιάζει να μην μπορεί να βρει την ταυτότητά της !
Μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα και να κερδίσουμε το στοίχημα μιας καλαίσθητης επαρχιακής πόλης ;
Πιστεύω πως ναι, πολύ απλά, γιατί οι Αιγιαλείς είναι καλλιεργημένοι άνθρωποι ! Αγαπούν την Τέχνη και εκφράζονται μέσα απ’ αυτήν ! Είμαστε μια επαρχιακή περιοχή που αγαπά να γεννά πολιτισμό ! Ο πολιτισμός και η καλαισθησία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες !
Αν η Αιγιάλεια συνεχίσει να επενδύει στον Πολιτισμό και βρει τον τρόπο να κάνει καλαίσθητες επεμβάσεις στο αστικό και μη περιβάλλον της, βάζοντας κανόνες στην ανάπτυξή της,τότε και μόνο τότε θα κερδίσει το παιχνίδι στην σκακιέρα του Τουρισμού.
Απλότητα , μέτρο και σεβασμός στο τοπίο της θα της δώσουν την πολυπόθητη ισορροπία, καθιστώντας την ελκυστική στα μάτια του ντόπιου μα και του επισκέπτη !
Ας την δούμε σα μια γυναίκα που ξέρει να σέβεται τις γραμμές της, που είναι πάντοτε καθαρή, περιποιημένη και φροντίζει νου και σώμα ! Έτσι θα ‘ναι γοητευτική και ακαταμάχητα ελκυστική !