Η Μεγάλη Εβδοµάδα είναι στη ζωή µας περίοδος προετοιµασίας, για να µπορέσουµε να δεχτούµε στις καθαρές και αγνές ψυχές µας το θαύµα της Ανάστασης. Γι’ αυτό πρέπει να την τιµούµε µε ιδιαίτερη ευλάβεια και κατάνυξη. Η Μ. Εβδοµάδα αρχίζει µε την Ακολουθία του Νυµφίου το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων. Τότε ψέλνεται το πολύ µελωδικό τροπάριο “Ιδού ο Νυµφίος έρχεται”. Οι εκκλησίες γεµίζουν από κόσµο. Μετά ακολουθούν η Μεγάλη ∆ευτέρα και η Μεγάλη Τρίτη. Το βράδυ της Τρίτης ψέλνεται το τροπάριο της Κασσιανής.
Καθηγητής
Τη Μεγάλη Τετάρτη έχουµε την Ακολουθία του Ευχελαίου. Το Άγιο Μύρο σταυρώνει τους πιστούς, χαρίζοντάς τους δύναµη και θεία Φώτιση.
Τη Μεγάλη Πέµπτη γίνεται ο Μυστικός ∆είπνος κι ο Κύριος δίνει στους µαθητές Του να δοκιµάσουν από τον άρτο και τον οίνο της ζωής. Ακολουθεί η προσευχή στο Όρος των Ελαιών και η σύλληψη του Κυρίου.
Τα 12 ευαγγέλια που διαβάζονται, µαρτυρούν την πορεία του Θεανθρώπου προς το Πάθος. Παρουσιάζουν τη σκηνή της προδοσίας, της δίκης και της θανατικής καταδίκης.
Τη Μεγάλη Πέµπτη κορυφώνεται το Θείο Πάθος. Ζούµε και συµπάσχουµε µε το θείο δράµα και την πορεία του Χριστού στο θάνατο. Ο Χριστός πίνει από το ποτήρι του µαρτυρίου και σηκώνει αποφασιστικά στους ώµους Του το βάρος των ανθρώπινων αµαρτιών. Πάνω στο σταυρό, αφού δέχτηκε όλους τους εξευτελισµούς, τις ταπεινώσεις και τους ξυλοδαρµούς, παρέδωσε το πνεύµα του.
Τη Μεγάλη Παρασκευή γίνεται θρήνος, για το θάνατό Του. Με κατανυκτικά και γεµάτα πίστη τροπάρια συµµετέχουµε στο πάθος και εκδηλώνουµε την πίστη µας.
Το Μεγάλο Σάββατο όµως το βράδυ έχουµε ιδιαίτερη χαρούµενη διάθεση για την Ανάσταση του Χριστού. Ανάσταση! Μια λέξη που γεµίζει τους λαούς από ευτυχία. Ανάσταση στις ελπίδες, Ανάσταση στις ψυχές, Ανάσταση στη φύση.
Οι σκοτεινές δυνάµεις που ανελέητα µε τη σκληρότητά τους, γυρεύουν να θανατώσουν για πάντα το καλό, έρχεται η ώρα που πεθαίνουν.
Αυτό µας δίδαξε ο Χριστός και µας το άφησε να το θυµόµαστε για να µπορούµε να υπάρχουµε. Πόσες φορές δεν ανασταίνεται ο άνθρωπος! Εκεί που απογοητευµένος χάνει το θάρρος του και απελπίζεται και ψυχικά είναι νεκρός, ξάφνου παίρνει καινούργια ζωή και δύναµη και νιώθει πως είναι νικητής, πως κέρδισε τη µάχη.
Ο Χριστός αναστήθηκε και πρόσφερε στη γη ένα καινούργιο µήνυµα χαράς, ζωής και ελπίδας. Ήρθε, δίδαξε και γέµισε τις ανθρώπινες καρδιές ζεστασιά, παρηγοριά και φως. Γιάτρεψε αρρώστους, ανάστησε νεκρούς, σκούπισε τα δάκρυα των πονεµένων, έκανε θαύµατα και κήρυξε την αλήθεια του Ευαγγελίου Του. Και όταν ήρθε η κατάλληλη ώρα, ήπιε το ποτήρι του πόνου και σηκώνοντας το Σταυρό Του µαρτυρίου, ανηφόρισε στο Γολγοθά και παρέδωσε το Πνεύµα του, χαρίζοντας έτσι τη σωτηρία στους ανθρώπους. Αλλά η θεϊκή Του φύση νίκησε το θάνατο, το σκοτάδι της αβύσσου και γέµισε τον κόσµο χαρά και αισιοδοξία.
Το µήνυµα του αναστηµένου Ιησού ζεσταίνει τις καρδιές και χαρίζει ελπίδα στους ταλαιπωρηµένους και δυστυχισµένους της ζωής. ∆υναµώνει η πίστη πως ένα καλύτερο αύριο έρχεται για όλους, αρκεί όλοι να παλέψουν και ν’ αγωνιστούν να γίνουν οι ίδιοι καλύτεροι. Ο Χριστός τράβηξε πρώτος τον ανηφορικό δρόµο προς το Γολγοθά και χάραξε την πορεία του αγώνα, δίνοντας συγχρόνως και την υπόσχεση της νίκης και της δικαίωσης της προσπάθειας.
Η Ζωή Του, το Μαρτύριο Του και η Ανάστασή Του, καλούν σήµερα όλους εµάς τους ανθρώπους να τον ακολουθήσουµε σ’ έναν αγώνα δύσκολο και να γίνουµε σωστοί άνθρωποι, γεµάτοι αγάπη και καλοσύνη.
Η Ανάσταση του Ιησού, είναι ένα λαµπρό γεγονός που ποτέ δε θα χάσει την αξία του. Θα στέκεται φως ανέσπερο στο κάθε βήµα µας για να µας διδάσκει πως το πνεύµα του Κακού όσο κι αν µας τυραννά, δεν µπορεί αιώνια να επικρατήσει.
Όλοι µας, τη µεγαλύτερη ηµέρα των χριστιανών, ας ανοίξουµε την καρδιά µας, ας ξεχάσουµε τα µίση και τις µικρότητες και ας ενώσουµε τα χέρια µας µε τους συνανθρώπους µας. Η Εκκλησία, µας καλεί να ενώσουµε τις φωνές µας και να ζήσουµε τη λύτρωση, ν’ αφήσουµε την καρδιά µας να αγαπήσει αληθινά και αγνά, να νιώσουµε καλύτεροι άνθρωποι, να πάρουµε δύναµη από τη θεϊκή παρουσία. Ο Χριστός ήρθε, δίδαξε, σταυρώθηκε, για να σκορπίσει παντού το λυτρωµό, να συµπαρασταθεί στον αδικηµένο άνθρωπο, στον άνθρωπο το δούλο, τον πολύπαθο. Ο λόγος του και η Ζωή του πολλά θα µας διδάξουν.
“Χριστός Ανέστη αδελφοί! Τα µίση να σβηστούν, χέρι µε χέρι να πιαστούν ο πόνος κι η χαρά, φίλοι κι εχθροί αχώριστα σ’ ένα χορό να µπούνε, να πάψει κάθε δάκρυ µας, να φυγ’ η συµφορά…”
Εύχοµαι ο Αναστηθείς Χριστός να αναστήσει όλες σας τις Ελπίδες!
Από την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”