H ζωή είναι μικρή και ό,τι κάνουμε πρέπει να το κάνουμε τώρα.Να δώσουμε αγάπη για να πάρουμε χαρά. Αύριο ίσως να μην έχουμε την ευκαιρία
Αγάπη, έννοια διφορούμενη χωρίς ακριβή ορισμό και επιδεχούμενη πολλές ερμηνείες. Είδος προς εκμετάλλευση, εμφανίζεται με πολλά πρόσωπα. Αγάπες συμβατικές, αγάπες συναρπαστικές, αγάπες πρόστυχες, αγάπες αναιμικές, ζωντανές ή πεθαμένες, άλλες ονομάζονται αγάπες γιατί πρέπει να πουλήσουν στην αγορά των αισθημάτων ή των συμφερόντων. Ίσως, αν μιλούσαμε με λιγότερη ευκολία γι΄ αγάπη, ανακαλύπταμε ευκολότερα το πρόσωπο και όχι το προσωπείο της.
ΤΖΕΡΑΒΙΝΗ
Καθηγητή
Πλησιάζουν οι γιορτάσιμες ημέρες των Χριστουγέννων. Από το φτωχικό στάβλο της Βηθλέεμ θα έρθει και πάλι το μήνυμα της αγάπης γεμάτο από μία παράξενη αγαλλίαση. Οι καρδιές θα ζεσταθούν καθώς η καλοσύνη θα χτυπάει την πόρτα τους, θα γαληνέψουν τ’ ανθρώπινα πάθη, θα σωπάσουν έστω και για λίγες στιγμές τα μίση. Ο κόσμος θα γίνει όμορφος, θα ανθίσει στα πικραμένα χείλη το χαμόγελο της αγάπης. Ο καθένας εδώ στην πόλη μας θα περάσει χαρούμενα, θα πάρει το δώρο του, θα δει ευτυχισμένος το λαμπρό αστέρι που οδηγεί στη φάτνη, εκεί που γεννήθηκε ο Χριστός. Μα αυτό μονάχα δεν φτάνει. Δεν είναι αρκετό να ικανοποιήσει τον εαυτό μας.
Μια ματιά λίγο πιο πέρα από τα σύνορα του δικού μας κόσμου, σε κάθε γωνιά της πόλης μας, σε κάθε απόμερο χωριουδάκι της επαρχίας μας, σε κάθε φτωχικό σπίτι, θα μας ξεσκεπάσει πολλούς καημούς, πολλά βάσανα, αμέτρητες δυστυχίες.
Πόσα παιδάκια, πόσοι συνάνθρωποί μας στερημένοι και από το ψωμί τους ακόμα, λόγω ανεργίας, οικονομικής κρίσης, πανδημίας, χρεοκοπίας, ασθένειας, δεν περνούν δύσκολες μέρες, χωρίς να μπορούν να χορτάσουν με ένα ξεροκόμματο;
Και ποια καρδιά στο μεγάλο αυτό δράμα, δε θα λυπηθεί, δεν θα πονέσει, δεν θα συγκινηθεί, και δε θα θελήσει να φτάσει κοντά σ΄ αυτή τη δυστυχία για να την απαλύνει;
Δεν είμαστε μόνοι μας πρέπει να σκεφτόμαστε κατά το διπλανό μας. Να μπαίνουμε και στα παπούτσια του άλλου. Μην είμαστε αδιάφοροι. Εκτιμώ σ΄ έναν άνθρωπο την καλοσύνη, την ευγένεια, την ακεραιότητα, το χιούμορ, την αγάπη προς τον πλησίον μας και την καλή διάθεση.
Ποια μάτια μπορούν να κλείσουν αδιάφορα και να μη δακρύσουν σ΄ ένα μαρτύριο, που ποιος ξέρει αν αύριο δεν είναι και δικό τους; Ας δώσουμε, λοιπόν, Χριστούγεννα που έρχονται λίγη αγάπη, λίγη χαρά, μια αχτίδα ελπίδας σε όσους έχουν τη δική μας ανάγκη.
Ένα μικρό δέμα για τα φτωχά παιδάκια, ένα ψίχουλο από το περίσσευμά μας αυτό το τίποτα για μας, θα γίνει ένα πολύ μεγάλο για τους άλλους. Η αγάπη δεν περιμένει ανταμοιβή: Όποιος δίνει, όποιος κάνει μια καλή πράξη προς το συνάνθρωπό του κάνει το χρέος του χωρίς να βαστά μολύβι και χαρτί να λογαριάζει τι δίνει, τι παίρνει. Ειδάλλως, βγάζουμε το μέσα μας στο σφυρί. Βέβαια ο καθένας έχει τη δική του θεώρηση, γι£ αυτό και η ζωή έχει άλλη αξία για τον καθένα.
Η αγάπη θέλει αυταπάρνηση δεν είναι από φαΐ, που το πετάς του σκύλου, είναι το πιάτο σου που το δίνεις και είσαι χαρούμενος που μένεις νηστικός.
Πόση απέραντη χαρά δεν θα νιώσουμε όταν κάνουμε τις άγιες ημέρες μια καλή πράξη; Πόσα χαμόγελα δεν θα δούμε ζωγραφισμένα σε χείλη φαρμακωμένα, και τότε πόσα ευχαριστώ δεν θ΄ ακούσουμε να έρχονται για να σταθούν κοντά μας, να γίνουν λουλούδια και φιλιά στην αγάπη μας;
Η ανθρώπινη ιστορία αναφέρει άπειρα παραδείγματα ανθρώπων, των οποίων η προς τον συνάνθρωπο αγάπη έφθανε μέχρι αυτοθυσίας. Η δε καθημερινή πείρα παρέχει σε μας υπέροχα παραδείγματα αγάπης, προς τον άνθρωπο, τα οποία προάγουν το πνεύμα της συνεργασίας και της συναδέλφωσης μεταξύ των μελών της κοινωνίας.
Ακόμη και ο καλός Χριστός θα χαρεί καθώς θα γεννηθεί στο φτωχικό το στάβλο για να φέρει στον κόσμο μια φωτεινή αχτίδα αγάπης, να φωτίσει τους ανθρώπους, ώστε να μπορέσουν να διώξουν από την καρδιά τους αυτό το παγερό σύννεφο της αδιαφορίας, προς τη δυστυχία που υπάρχει τριγύρω τους. Η αγάπη είναι, η πηγή του αλτρουισμού και της αγαθοεργίας.
Στην ανηφορική πορεία της ζωής ας προσπαθούμε πάντα να εφαρμόζουμε το “δίνε αγάπη και παίρνε χαρά”. Μονάχα τότε θα είναι εύκολο να πούμε πως υπάρχουμε.
Aπό την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”, Πέμπτη 9/12/2021