Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα από το πρωί. Αισθάνομαι μια μεγαλογχολία κι ένα βάρος στην ψυχή. Η φύση δεν είναι χαρούμενη σήμερα. Ο ουρανός λυπημένος, οι άνθρωποι πικραμένοι, τα πουλιά σιωπηλά. Είναι Μεγάλη Παρασκευή!
Κάθε χρόνο παρακολουθώ µε κατάνυξη την Εβδοµάδα των Παθών. Με συγκινεί αφάνταστα αυτή η Μεγάλη Εβδοµάδα. Είναι ένα µαρτυρικό οδοιπορικό που ξεκινάει από τη Μεγάλη ∆ευτέρα για να φτάσει στο αποκορύφωµά του, τη Μεγάλη Παρασκευή.
Καθηγητή – Από τη στήλη “Επίκαιροι Σχολιασμοί” στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Ο ανηφορικός Γολγοθάς, περιµένει το σταυρικό θάνατο του Ναζωραίου. Στην κορυφή του, ανάµεσα οι δύο ληστές το σκηνικό του δράµατος θα συµπληρωθεί µε τον καρφωµένο Ιησού, πάνω στον ξύλινο Σταυρό, που εκεί απλά, ήσυχα, χωρίς το µίσος και το πάθος για τους ανθρώπους που τόσο ατιµωτικά τον θανάτωσαν, θα παραδόσει το πνεύµα του.
Στις Εκκλησίες στολίζουν τον Επιτάφιο µε τα οµορφότερα λουλούδια και ευλαβικά περνούν από µπροστά του να προσκυνήσουν το άχραντο σώµα Εκείνου που έδωσε τη ζωή του για την ανθρώπινη σωτηρία.
Αυτή την ηµέρα η καρδιά µου, είναι περίλυπη. Στ’ αφτιά µου φτάνουν οι φοβερές λέξεις. «Σταύρωσον, σταύρωσον, αυτόν!». Νιώθω ένα οργισµένο πλήθος να κυλιέται στο βούρκο της ντροπής, γυρεύοντας το θάνατο του αναµάρτητου. Εκείνου που ήταν ο καλύτερός τους φίλος, ο ελευθερωτής, ο υπερασπιστής της δικής τους ευτυχίας.
O Χριστός µε το βαρύ σταυρό, ανεβαίνει σιωπηλός, κουρασµένος προς τον άνυδρο λόγο. Η αδικία τον οδηγεί στο αιώνιο φως, και τα µάτια της φαντασίας µου τον ακολουθούν δακρυσµένα. Η Παναγία οδύρεται για το χαµό του παιδιού της, οι στρατιώτες γύρω τον κοροϊδεύουν και βάζουν κλήρο τα ρούχα του. Τα σύννεφα βαραίνουν, όλο βαραίνουν, και κατεβαίνουν να διπλώσουν µε το σκοτάδι τους τη γη.
Σε λίγο όλα θα τελειώσουν. Πόσο υποφέρω µαζί του! Ο δικός του δρόµος γίνεται και δικός µου. Ο πόνος του µε συντρίβει, µε ταπεινώνει, το ακάνθινο στεφάνι του τρυπάει και µατώνει και το δικό µου µέτωπο.
Μεγάλη Παρασκευή! Οι καµπάνες εξακολουθούν να σηµαίνουν λυπηµένα. Τα παιδιά δεν τραγουδούν. Ο κόσµος δε χαίρεται. Το µαρτυρικό σταύρωµα του Χριστού, γίνεται ατέλειωτος θρήνος. Το «∆ΙΨΩ!» δέχεται τη χολή και το ξύδι, το «Τετέλεσται» ακολουθεί ο σεισµός ο πρωτάκουστος. Τέλος η δοκιµασία.
– ∆ιψώ!… Τετέλεσται!… Η ώρα τρεις και µαραµένο απόγειρες λουλούδι. Οι Φαρρισαίοι, Εσέ και οι Γραµµατείς, παγκόσµιο σε κάνανε τραγούδι. Ο Ιησούς ο Εσταυρωµένος Αναστήθηκε.
Ο θάνατος νικήθηκε. Νίκησε η Ζωή. Τα δεσµά συντρίφθηκαν, ο Άδης υποτάχθηκε, η ζωή από τον φοβερό τάφο ανέβηκε περήφανη στη γη, να διώξει τον πόνο, να φέρει στους ανθρώπους το λυτρωτικό µήνυµα της σωτηρίας τους.
Μεγάλη Παρασκευή, Βαρυπενθούσα, πνιγµένη στις ευωδίες της Άνοιξης. Ενταφιάζει θρηνώντας το Θεό της που έγινε άνθρωπος για χάρη του ανθρώπου και µαρτύρησε σαν άνθρωπος πάλι για χάρη του Ανθρώπου.
Χριστός Ανέστη! Παντού ας πάψει ο θρήνος, ν’ ανοίξει διάπλατα η καρδιά, τα µίση να σβηστούνε, να φύγειη συµφορά.
Χρόνια Πολλά
και Καλό ΠΑΣΧΑ!