Πολλές είναι οι γιορτές της Παναγίας μέσα στον χρόνο. Όλες ονομάζονται Θεομητορικές. Όμως η πιο λαμπρή από όλες είναι το λεγόμενο «Πάσχα του καλοκαιριού», αφού έρχεται μετά από νηστεία 15 ημερών.
Η 15η Αυγούστου είναι η ημέρα που γιορτάζεται η Κοίμηση της Θεοτόκου. Όπως αναφέρει η χριστιανική παράδοση, η ψυχή της, «επτά φορές λαμπρότερη από τον ήλιο», εντυπωσίασε τους Αποστόλους καθώς εξήλθε από το σώμα της. Γιατί όλοι ήταν παρόντες στον θάνατό της, αφού μεταφέρθηκαν δίπλα της με θαυμαστό τρόπο από τα πέρατα της Γης. Ο δε τάφος της, μετά από 3 ημέρες, βρέθηκε άδειος, γι΄ αυτό και μιλάμε για Μετάσταση της Παναγίας.
Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι η ημερομηνία Κοίμησης της Παναγίας ήταν η 15η Αυγούστου. Πάντως, η συγκεκριμένη ημερομηνία καθιερώθηκε από τον 5ο μ.Χ αιώνα μάλλον με το σκεπτικό να βρίσκεται κοντά, όμως να έπεται του εορτασμού της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (6/8) και πιθανόν για να είναι κοινή η νηστεία για τις δύο γιορτές. Μητέρων αγλάισμα Μητέρων αγλάισμα (κόσμημα, περηφάνεια, τιμή) την αποκαλεί ο Άγιος Νεκτάριος.
Η Παναγία είναι σύμβολο μητρικής αγάπης και ελπίδα προστασίας. Η ζωή της και η προσωπικότητά της εγκωμιάστηκαν ως ένδειξη σεβασμού και αγάπης προς το πρόσωπό της. Πληροφορίες σχετικά με τον θάνατο της Παναγίας δεν θα βρούμε στα Ευαγγέλια, όμως τα εορτολογικά εγκώμια που γράφτηκαν για εκείνη από εκκλησιαστικούς συγγραφείς του 5ου μ.Χ αιώνα και μετά μαρτυρούν ξεχωριστά γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνες τις ημέρες, σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιο Φίλια.
Τα 500 ονόματα της Παναγίας και οι συμβολισμοί τους
Αμέτρητα είναι τα ονόματα, ή «Θεοτοκωνύμια» όπως λέγονται, που έχει δώσει ο λαός στην Παναγία. Μέχρι στιγμής υπολογίζεται πως ξεπερνούν τα 500. Άλλα βγαλμένα από ύμνους, άλλα από τον τόπο που βρίσκεται κάποιος Ναός ή Μοναστήρι κι άλλα εξαιτίας του τρόπου που έχει αγιογραφηθεί.
Μητέρα, προστάτιδα, τιμώμενη, ιερό πρόσωπο. Η Παναγία κατέχει πρωταρχική θέση στην τιμή και στον σεβασμό των χριστιανών σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Της έχουν αφιερώσει μεγαλοπρεπείς εκκλησίες και ταπεινά ξωκλήσια. Την αποκαλούν Θεοτόκο, αλλά της έχουν δώσει και πολυάριθμα προσωνύμια. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, είτε νησιωτική είτε ηπειρωτική, απαντώνται εφευρετικά και παράξενα ονόματα της Παναγίας.
Από τις πιο γνωστές Παναγίες, που πήραν το όνομά τους ανάλογα με τη γεωγραφική θέση ή την τοποθεσία που βρίσκονται οι αντίστοιχες εκκλησίες, είναι οι εξής:
η Παναγία η Κανάλα στην Κύθνο, η Παναγία Σουμελά, η Παναγία η Λιμνιά στη Λίμνη Ευβοίας, η Παναγία Κύκκου στην Κύπρο, η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα, η Παναγία η Αγιασώτισσα στην Αγιάσο και η Παναγία η Φοδελιώτισσα στο Φόδελε του Ηρακλείου Κρήτης
Υπάρχουν, όμως, και άλλοι χαρακτηρισμοί που προσδιορίζουν το σημείο όπου βρίσκεται χτισμένος ο ναός, όπως: Παναγία Σπηλιανή, που βρίσκεται στο Πυθαγόρειο Σάμου αλλά και στη Νίσυρο, Παναγία Γκρεμιώτισσα που βρίσκεται στην Ιο, Παναγία Σαραντασκαλιώτισσα στον Μαραθόκαμπο Σάμου, Παναγία Θαλασσινή στην Άνδρο, που είναι χτισμένη σε βράχο μέσα στη θάλασσα, Παναγία η Κρεμαστή στην Ηλεία όπου η Μονή κρέμεται από έναν βράχο.
«Η ύπαρξη αυτής της πλούσιας ονοματολογίας δεν σημαίνει απλώς μια συναισθηματική σχέση του λαού με την Παναγία, αλλά κυρίως το γεγονός ότι μέσα από αυτόν τον πλούτο των ονομάτων επισημαινόταν η σημασία του προσώπου για τη Σωτηρία του κόσμου: η Μαρία έγινε το σκεύος εκλογής για να γίνει ο Θεός άνθρωπος και να διασωθεί το ανθρώπινο γένος και ο κόσμος από τη φθορά του θανάτου. Άλλωστε, και η γιορτή της Κοίμησης αυτό ακριβώς συμβολίζει, την καταπάτηση του Θανάτου. Γι αυτό και τιμάται ως το Πάσχα του καλοκαιριού», καταλήγει ο κ. Καριώτογλου.
Πριν από μερικά χρόνια οι μαθητές του 3ου Γυμνάσιου Κερατσινίου, με επιβλέπουσα την καθηγήτρια τους κα Γαρεφαλάκη Μαρία προσπάθησαν να συγκεντρώσουν όσα το δυνατόν περισσότερα από τα ονόματα που έχει χαρίσει στην Παναγία η λαϊκή πίστη και παράδοση.
Το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό.
Αγγελόκτιστος, Αγία Σκέπη, Αγιάσσου, Αγιοδεκτινή, Αγιοηλιώτισσα, Αγιολούσαινα, Αγίου όρους, Αγνή, Αγριδιώτισσα, Αγριλιώτισσα, Αειμακάριστος, Αειμεσιτεύουσα, Αθηνιώτισσα, Αιγύπτια, Αιματούσα, Αιμίαλου, Αιρκώτισσα, Ακαθή, Ακατάβλητος, Ακατάφλεκτη, Ακήραση, Ακρωτηριανή, Αλανιώτισσα, Αλεξανδριανή, Αλεξίου Κομνηνού, Αλεπινή, Αληθινή, Αλλοιώτισσα, Αλόχη, Αματίτση, Άμεμπτος, Αμετάθετος, Αμολιανή, Αμόλυντος, Αμπελακίων, Αμπελοκήπισσα, Άμωμη, Ανασσα, Αναφωνήτρια, Αντινίτισσα, Αντιφωνήτρια, Ανωμερίτισσα, Αξιον Εστί, Απείρανδρος, Απειρόγαμος, Απρόσιτος, Αρακιώτισσα, Αράπισσα, Αρβανίτισσα, Αρειας, Αρμενοκρατούσα, Αρσανά, Αρτάκης, Αρχαγγελιώτισσα, Αρχισπορίτισσα, Ασπραγγέλου, Ασπροβουνιώτισσα, Ασπροπαναγιά, Ασύγκριτη, Αυγουστιανή, Αφέντρικα, Αφθορος, Αφροδίτισσα, Αχειροποίητος, Αχραντος, Αψιδιώτισσα,
Βαλουκλιώτισσα, Βανιώτισσα, Βαραγγιώτισσα, Βαρδιανιώτισσα, Βαρκού, Βασίλισσα, Βασιληγενέτειρα, Βατοπεδινή, Βατούσαινα, Βελανιδιά, Βελεστίνου, Βελλά, Βεργουπουλιανή, Βηματάρισσα, Βιγλιώτισσα, Βιδιανή, Βιργιωμένη, Βλασαρού, Βλαχέρνα, Βλέπουσα, Βλυχιόρικα, Βοήθεια, Βορεινή, Βούλιστα, Βουναρκώτισσα, Βουνογιάτρισσα, Βουνού, Βουρνιώτισσα, Βράχου, Βρεσθενίτισσα, Βρεφοκομούσα, Βρεφοκρατούσα, Βρεφουργήσασα, Βρεχούσα, Βροντιαν, Βρόντου, Βροχής, Βρυσιανή
Γαλακτίνης, Γαλακτοτροφούσα, Γαλανή, Γαλανούσα, Γαλατιανή, Γαλατούσα, Γαλαχτοτροφία, Γαλαχτοφορούσα, Γαλουχιότισσα, Γενεσίου Θεοτόκου Σαβαθιανών, Γέννας, Γερόντισσα, Γεσθημανίτισσα, Γηνατού, Γηρομεριού, Γιαλούσα, Γιάτρισσα, Γκαβή, Γκιζιλκιζιώτισσα, Γκουβερνιώτισσα, Γλυκιώτισσα, Γλυκοκυματούσα, Γλυκοφιλούσα, Γλωσσά, Γοιρδελάκη, Γοργόνα, Γοργοεπήκοος, Γουμένισσα, Γουμερά, Γουνιώτισσα, Γούντα, Γουρλομάτα, Γραφιώτισσα, Γρηγορίτσα, Γρηγορούσα, Γύψενη, Γωνιά
Δαδιού, Δαδιώτισσα, Δακρυρροούσα, Δαμάστα, Δέηση, Δεκαπεντούσα, Δένδρου, Δεξιοκρατούσα, Δεόμενη, Δερμάτα, Δέσποινα, Δημοκράνια, Διακονούσα, Διασώζουσα, Δικαιόκριτος, Δικαιότατη, Διότισσα, Δόβρα, Δομνιανίτισσας, Δοξάρισσα, Δουβέργαινα, Δακρύβρεχτος
Εγγυήτρια, Εκατονταπυλιανή, Εκκλησιάρχουσα, Εικονίστρια, Ελεημονήτρια, Ελαία, Ελαιοβρύτισσα, Ελειμονήτρια, Ελεοβρύτης, Ελέους, Ελεούσα, Ελευθερώτρια, Ελπιδοφόρα, Ελπϊς Πιστών, Ελωνα, Ενθρονη, Εξακουστή, Εξοχική, Επακούουσα, Επανωχωριανή, Επισκοπιανή, Επουράνιος, Επουράνιος Πύλη, Επταβηματούσα, Ερυπιανή, Εσφαγμένη, Ευαγγελίστρα, Ευρετή, Εύσπλαχνος
Ζαλακιώτισσα,Ζεραχιώτισσα, Ζεριχιώτισσα, Ζερμπτίτσης, Ζυλή, Ζωάρκεια, Ζωήρρυτος, Ζωηφόρος, Ζωοδότειρα, Ζωοδότρα, Ζωοδόχος, Ζωοπηγή, Ζωοπόρος, Ζωοτόκος
Ηγήτρια, Ηγουμένη, Ηδύπνους, Ηλιόκαλη, Ηλιοτόκος
θαλασσινή, Θαλασσίτρα, Θαλασσομάχισσα, θαλασσομαχούσα, Θαρεινή, Θεάλεχτη, Θεοδίδαχτη, Θεοδόξαστη, Θεόκλητη, Θεοκνήτωρ, Θεοκόσμητη, Θεόληπτος, Θεομάνα, Θεομητροπρεπεστέρα, Θεοσκέπαστη, Θεοτίμητη, Θεοτόκος, Θεουργία, Θεόφραστος, Θεόφρων, Θερμιανή, Θευαγέστατη, Θρηνούσα, Θρηνωδούσα, Θωμιανή
Ίαμα, Ίαση, Ιερόβλαστος, Ιερομύτης, Ιεροσολυμιτική, Ιεροσολυμίτισσα, Ιλαρώτατη, Ιμερόεσσα, Ισηγορία
Καγιά, Καθαριώτισσα, Καθαρών, Καθρέπτης, Κακαβιώτισσα, Καλαθή, Καλαμιώτισσα, Καλάμου, Καλιγού, Καλλίτοκος, Καλού Νερού, Καλυβιανή, Καμακάρι, Καματερός, Καμένη, Καμπιώτισσα, Κάμπου, Κανάλα, Κανδήξη, Κανταριώτισσα, Καπνικαραία, Καρδιοβαστάζουσα, Καρδιώτισσα, Καρποφορούσα, Καρύπη, Καστριανή, Κάστρου, Καστρουλέρου, Κατάκαρπος, Καταλωνική, Κατάπαυση, Καταπολιανή, Καταφυγή, Καψοδερματούσα, Κερά, Κέρνιτσα, Κεχαριτωμένη, Κεχρινιώτισσα, Κηπουραίων, Κισσιώτισσα, Κιτιού, Κλειδί του Παραδείσου, Κλεισούρας, Κλεφτοπαναγιά, Κοιμητηρίων, Κόκκινη, Κολοκυθιώτισσα, Κολυβιανή, Κορκοδειλιά, Κορυφή, Κορφιάτισσα, Κοσμοπόθητος, Κοσμοσωτείρα, Κοσυφοίνισσα, Κότσικα, Κουκουζέλισσα, Κουμπελίδικη, Κουνοπιώτισσα, Κουρίου, Κουροτρόφος, Κουτσουρώ, Κουφή, Κουφή Πέτρας, Κοφινή, Κρεμαστή, Κρομμυδιώτισσα, Κτιστή, Κτιτόρισσα, Κυκκώτισσα, Κυπαιότισσα, Κυρά Ξένη και κυρία των Αγγέλων, Κώμη,
Λαγουδιανή, Λαμπρότατη, Λαμπροφορία, Λαοδηγήτρια, Λαού, Λαρνιώτισσα, Λαυριώτισσα, Λάχνη, Λεσινιώτισσα, Λεφένα, Λεχούσα, Λιβαδιώτισσα, Λιόσα, Λιόσα, Λογκοβάρδα, Λοιμιώτισσα, Λουβαρά, Λυκοδήμου, Λυκούρεσι Μαγαζιώτισσα, Μαγδαληνή,
Μαδύτου, Μακελάρια, Μαλεβή, Μανδαλάκη, Μανεδή, Μαντιλούσα, Μαραθούντα, Μαρία, Μαστών, Μαύρη, Μαυριώτισσα, Μαυρομμάτα, Μαχαιρωμένη, Με τους κρίνους, Μεγαλομάρτυρος, Μεγαλόχαρη, Μεσοσπορίτισσα, Μητέρα, Μητέρα Θεού επί τον θρόνο, Μικρά, Μογρονήσι, Μολυβδοσκέβαστη, Μοναρκά, Μυροβλύτισσα, Μυρτενή, Μυρτιδιώτισσα, Μυφελαιώτισσα
Νάπα, Νάσσα, Νέα, Νέγρων, Νεοφάνεισσα, Νεροφορούσα, Νικητάτου, Νικοποιός, Νταλλιανή, Νυμφοτόκος
Ξενοβλήτης, Ξένων, Ξεσκλαβώτρα, Ξεσπορίτισσα, Ξηροκαμπίτισσα, Ξηρορείτισσα, Ξυνήγορος
Οδηγήτρια, Οικειώτατη, Οικονόμισσα, Ολβιόδωρος, Ολυμπιώτισσα, Ομόθεος, Ομονοούσα, Ορθοκωστά, Οσιώτατη, Ουρανού και Γης
Παγγαιότισσα, Πάθους, Παιδεύσασα, Παλαιοκαστρίτισσα, Παλαιολογίνα, Παλατιανή, Παλίνου, Παμμακάριστος, Παναγιόχορτο, Πανάχραντος, Πανάχραντος, Παντάνασσα, Παντευλόγητη, Πάντιμος, Παντόχαρα, Πάντων χαρά, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Παρθένα, Παμμακάριστος, Παυσολύπη, Πειραιώτισσα, Πελαγονίτισσα, Πεπελινίτσης, Περίβλεπττος, Περλιγού, Πετραϊδα, Πλαγιά, Πλατανιώτισσα, Πλατυτέρα, Πολίτισσα, Πολυσπορίτισσα, Πονολύτρια, Πόνου, Πορταϊτισσα, Πορτιανή, Πουλάτη, Πρέσβειρα, Προαναγγελλομένη, Προπύλη, Προσηγορία, Προσίστισσα, Προστάτρια, Προσφυγιά, Προυσιώτισσα, Πυριότισσα, Πυροβολήθεισα
Ραγίου, Ραχοπήδη, Ρόδο το Αμάραντο, Ρόμβη, Ρουμελιώτισσα
Σαμακιώτισσα, Σεπτεμβριανή, Σημάου, Σκάλα του Ουρανού, Σκαλωτή, Σκιαδενή, Σκοπιότισσα, Σοίριζα, Σοτομβριανή, Σουμελά, Σπηλιώτισσα, Στεφάνα, Σώματα Σωτήρα
Ταξιδιάρα, Ταταρνώτισσα, Τήνου, Tης Βάτου,Τίμια Σκέπη, Τιμιωτέρα, Τοπλoύ, Του Χάρου, Τουρλιανή, Τριχερούσα, Τροβάτου, Τρουλή, Τρυπητή, Τρυφερούσα, Τσαμπίκα, Τσυκκώτισσα
Υπέρμαχος, Υψηλή
Φανερουλιώτισσα, Φανερωμένη, Φαρμακολύτρα, Φιδιότισσα, Φιδοττοταμιανή, Φιδούσα, Φίδωσα, Φλεβαριανή, Φοβερά Προστασία
Χαιρετισμών, Χαλκοπρατειών, Χελιδονού, Χιλιονοματούσα, Χοζοβιώτισσα, Χρυσαφίτισσα, Χρυσοβαλάντη, Χρυσογαλούσα, Χρυσοδαφνιώτισσα, Χρυσοκαστριώτισσα, Χρυσοκελλαριά, Χρυσοπηγή, Χρυσοσκαλίτισσα, Χρυσοσπιλιώτισσα
Ψυχοσώστα, Ψυχοσώτρια.
Ο Ιησούς παρέλαβε την ψυχή της
Καθώς ξημέρωσε η τρίτη ημέρα, η Θεοτόκος δοξολόγησε τον Θεό και κατακλίθηκε έχοντας τους Αποστόλους γύρω από το κρεβάτι της. Κάποια στιγμή ακούστηκε «βροντή μεγάλη από τον ουρανό» και όλοι αισθάνθηκαν μια ευωδία να πλημμυρίζει τον χώρο. Ο Ιησούς, συνοδευόμενος από πλήθος αγγέλων (που παρέμεναν έξω από τον οίκο της Παναγίας υμνώντας), μπήκε στο δωμάτιο της μητέρας του και την ασπάσθηκε, όπως και τους Αποστόλους. Παρέλαβε την ψυχή της, η οποία, όπως παρατήρησαν οι Απόστολοι, ήταν «επτά φορές λευκότερη από τον ήλιο». Ο Ιησούς απαντώντας σε απορία του Πέτρου εξήγησε ότι οι ψυχές των ανθρώπων έρχονται στον κόσμο λευκές, αλλά στη συνέχεια αλλοιώνονται.
Η ταφή και η Μετάσταση
Το σώμα της Θεοτόκου ενταφιάστηκε σε σημείο που είχε ήδη ετοιμαστεί. Καθ΄ οδόν προς την τοποθεσία του τάφου δημιουργήθηκε θόρυβος στην πόλη των Ιεροσολύμων. Οι Εβραίοι αρχιερείς ανησυχώντας για τις εξελίξεις αποφάσισαν να σκοτώσουν τους Αποστόλους και να κάψουν το σώμα της Παναγίας. Οι άγγελοι όμως πάταξαν όποιον κινήθηκε εναντίον της εξόδιας πομπής, πλην ενός, ο οποίος άρπαξε με τα χέρια του την νεκρική κλίνη με σκοπό να τη βεβηλώσει. Τα χέρια του όμως αποκόπηκαν και έμειναν επάνω στην κλίνη. Εκείνος μετανόησε και ζήτησε από την Παναγία να τον σώσει. Τότε, ως εκ θαύματος, τα χέρια του ξανακόλλησαν στο σώμα του. Οι Απόστολοι εναπόθεσαν τελικά το σώμα στον τάφο και το φύλαξαν για τρεις ημέρες. Όταν άνοιξαν το μνήμα, το σώμα της Παναγίας δεν ήταν πια εκεί, γιατί «είχε μετατεθεί από τον Κύριον της δόξης» (Μετάσταση της Παναγίας). Πηγές: vimaorthodoxias.gr, www.sansimera.gr, www.newsbomb.gr
Πηγές: vimaorthodoxias.gr, www.sansimera.gr, www.newsbomb.gr