Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πόλη μικρή, επαρχιακή, σημείο αναφοράς της Πελοποννήσου η οποία ανθούσε κι έτρεφε τον πληθυσμό της ! Τον μεθούσε μέσα από μοσχοβολιστούς κήπους ,τον διασκέδαζε σ υπέροχα σουαρέ, σε θέατρα και καμπαρέ και τον έλιαζε σ Αλώνια Υψηλά ,σ ακρογιαλιές δαντελωτές και σ αλώνια ταπεινά δίπλα στην μαύρη σταφίδα ,τη θεά που ταξίδευε με πριμαρόλια σε μέρη μακρινά !
Αρχοντικά νεοκλασσικά την κοσμούσαν και κλησιές μοναδικού κάλλους …οι δρόμοι χωμάτινοι μα καθαροί και φωτισμένοι και οι άνθρωποι χαμογελαστοί κι ας ήταν κουρασμένοι απο τον καθημερινό κάματο. Τα σπίτια είχαν παράθυρα ανοιχτά ,να μπαίνει δροσιά και ήλιος !
Τα χρόνια πέρασαν το να μετά τ άλλο αφαιρώντας της σιγά – σιγά όλα αυτά που την έκαναν μοναδική. Εκσυγχρονιζόταν κι αυτή όπως τόσες πόλεις της Ελλάδας μα έχανε την ταυτότητά της ,την αίγλη της.
Κανείς δεν την αγάπησε πραγματικά …απλά ερωτοτροπούσε μαζί της και μετά την άφηνε στον επόμενο ,μαραμένη και ξεπεσμένη ,σαν γυναίκα κοινή …
Έτσι κάπως, φθάσαμε στο σήμερα, να μιλάμε για την ψεκασμένη με φλίτ ηλικιωμένη κυρία που αμέριμνη διέσχιζε κεντρικό δρόμο …Θύμα κι αυτή κάποιων που ανενόχλητοι λερώνουν με τις ασχήμιες τους την υπόληψη της πόλης μας, καταστρέφουν τις περιουσίες κατοίκων, υποβαθμίζουν ολόκληρες περιοχές και ρημάζουν νοικοκυριά !
Γιαπιά παίρνουν φωτιά και κοντόχονδρες μαντάμ κρέμονται ως το εκκρεμές σ αυλόπορτες κι εξώπορτες κι έχουν μια γλώσσα να ,αν τολμήσεις να τις … ενοχλήσεις !
Ηχορύπανση, αφισορύπανση, σκουπίδια όλων των ειδών παρατεταγμένα σε κοινή θέα, έτσι ώστε να χορταίνει το μάτι του τουρίστα. Ακόμα θυμάμαι κυρία ,με ντροπή, να λέει πως βαρέθηκε να προσπαθεί να εξηγήσει τ ανεξηγητα σε φίλους που φιλοξενούσε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Ντρεπόμαστε για την πόλη μας …Ναι.
Μοιάζει σα χρεοκοπημένη αριστοκράτισσα ….Αγοράζει κατά καιρούς κανα μοντελάκι για το θεαθήναι και χει τα εσώρουχα τρύπια !
Η ποιότητα ζωής δεν έρχεται με κινήσεις εντυπωσιασμού ,ούτε με φανφάρες για να βλογάμε τα γένια μας . Δεν έχουμε ανάγκη σαν πόλη από τραμπάλες και συντριβάνια ! Αλλά από καθαριότητα ,ασφάλεια και οικονομική άνθηση.
ΤΙ παράγει η περιοχή ; Σταφίδα ,κρασί και εσπεριδοειδή.Τα πάντα πρέπει να κινούνται γύρω απ αυτό τον άξο να.Από εκπαιδευτικά ιδρύματα έως το εμπόριο. Ταπεινά μα …ΜΕΓΑΛΑ.
ΤΙ ζητά ο πολίτης; Σεβασμό.
Αλλιώς ” δράκοι” θα την κατασπαράξουν και μνηστήρες θα την εκπορνεύσουν.
Χρονογράφημα της ΑΓΓΕΛΑΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟY
Aπό την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”