« Αδύνατο να µάθεις τα φρονήµατα, τη σκέψη, την ψυχή του κάθε ανθρώπου προτού πάρει στα χέρια του εξουσία!» Σοφοκλής (Αντιγόνη)
Εξουσία… µια λέξη που προκαλεί δέος! Όποιος εξουσιάζει, κυριαρχεί, υποτάσσει …επιβάλλει !
Η Ιστορία, βεβαίως, µας έχει αποδείξει περίτρανα πως σε θέσεις εξουσίας δεν βρέθηκαν πάντοτε άτοµα τα οποία τις άξιζαν αντικειµενικά ! ∆εν υπήρξαν ποτέ ικανοί; Αµφίβολο!
Αν εξαιρέσουµε τις περιπτώσεις που τ’ αξιώµατα κληρονοµούνται, στις υπόλοιπες, οι οποίες είναι πολλαπλάσιου αριθµού, η εξουσία παραδίδεται σ’ αυτόν που ο λαός επέλεξε ως τον πλέον κατάλληλο να την ασκήσει! Άρα, για την αποτυχία του άρχοντος , δεν ευθύνεται µόνο ένας, αλλά πολλοί ! Λανθασµένο κριτήριο επιλογής… Απλοϊκό, µα έχει µια βάση.
Από τη στήλη “Χρονογράφημα” στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Η εξουσία δηµιουργήθηκε απ’ τον φόβο της αναρχίας …απ’ την ανάγκη να ελεγχθεί το πλήθος και οι καταστάσεις. Στις σύγχρονες κοινωνίες, τις ευνοµούµενες και δηµοκρατικές, δεν αρκεί κάποιος να ΄ναι «τροµερός» σαν τον Ιβάν για να επιβληθεί στο πλήθος! Το ακριβώς αντίθετο µάλιστα! Συνήθως πρόκειται για άτοµα ευγενούς και καλλιεργηµένης προσωπικότητας που εµπνέουν θαυµασµό και σεβασµό στον λαό και δικαιολογούν χρόνια προόδου και εξέλιξης του Homo sapiens
Το οξύµωρο, όµως είναι, πως οι θέσεις εξουσίας καλούνται να καλυφθούν από άτοµα µε µεγάλο «Εγώ», τα οποία µε την σειρά τους θα πρέπει ν’ αποφασίζουν µε γνώµονα το «Εµείς». Να δούν δηλαδή τον εαυτό τους ως ένα ισότιµο κοµµάτι ενός µεγάλου συνόλου ! Γίνεται;
Σ΄ ελάχιστες περιπτώσεις!
Και αυτό γιατί; Πολύ απλά, γιατί η εξουσία συνήθως διαφθείρει! Η αίσθηση της απόλυτης δύναµης και επιβολής οδηγεί µε µαθηµατική ακρίβεια στην απληστία!
∆εν θες µόνο πολλά… θες τα πάντα ! Πώς να ΄χει κάποιος τη δύναµη, να ΄ναι συνετός και σώφρων, όταν πλούτος και εξουσία του δίνονται ανεξέλεγκτα, καθώς αυτός ο ίδιος άρχει;
Βρίσκεσαι σ΄ αυτή τη θέση, επειδή ο λαός, σ΄ επέλεξε ως τον πιο ικανό να φέρει σε πέρας την πιο δύσκολη δουλειά… κάπως δεν πρέπει κι εσύ ν’ ανταµειφθείς; Είναι πολύ πιο εύκολο να πάρεις µε το µέρος σου αυτούς που ΄χουν την αρµοδιότητα να σ’ ελέγχουν, από το να τιθασεύσεις το ένστικτο της απόλυτης κυριαρχίας που σε διακατέχει µε την λογική!
Η εξουσία είναι το µέγα αφροδισιακό κι αποπλανεί!
Κατά την ταπεινή µου γνώµη, ακόµα κι αυτοί, που η Ιστορία τους στεφάνωσε µε κλάδους ελαίας και ΄χουν µείνει στην συνείδησή µας ως µεγάλοι ηγέτες δεν απαρνήθηκαν ποτέ το «εγώ» τους για χάρη του «εµείς»… Τέτοιες συµπεριφορές θα βρεί κανείς σε οσιοµάρτυρες κι αυτό σηκώνει άλλη συζήτηση.
Απλά, εκείνοι είδαν την ευηµερία των πολλών ως σκαλοπάτι για την υστεροφηµία τους… Ένα αλισβερίσι, µια ανταλλαγή δίκαιη και ωφέλιµη και για τα δύο µέρη.
Εµείς, απ’ την άλλη, ως πολίτες, πρέπει να µην αδιαφορούµε, να µην επιτρέπουµε καταχρήσεις εξουσίας, να ενηµερωνόµαστε και να βελτιώνουµε την κριτική µας σκέψη, ώστε να µην πέφτουµε απότοµα απ’ τα όµορφα κι αναπαυτικά καµωµένα συννεφάκια µας!
Το µοίρασµα των θέσεων εµείς το κάνουµε, µα και το πριόνισµα επίσης !
Ας κάνουµε σωστό και δίκαιο το παιχνίδι της εξουσίας !