Ο Νοέµβρης έχει πλέον φθάσει στα µισά του ,το εορτολόγιο αρχίζει να παίρνει τα επάνω του και οι πόλεις έχουν αρχίσει να προετοιµάζονται πυρετωδώς για την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων!
Οι τσέπες του κόσµου αδειανές από τα απανωτά χτυπήµατα των ανατιµήσεων στα είδη πρώτης ανάγκης και µείς οι πιο νότιοι κάνουµε τον σταυρό µας που ο καιρός παραµένει ακόµα σχεδόν καλοκαιρινός
Από τη στήλη “Χρονογράφημα” στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Τα περιθώρια όµως έχουν αρχίσει να εξαντλούνται καθώς ο χειµώνας πλησιάζει κι είναι ν’ αναρωτιέται κανείς πόσα ακόµα θ’ αντέξει ο δύσµοιρος πολίτης απ’ την στιγµή που η κρίση στην ενέργεια θ’ αρχίσει τ’ ανηλεή σφυροκοπήµατα στην τσέπη του καταναλωτή!
Εκεί που η πανδηµία µας είχε κλείσει µέσα στα σπίτια µας κι είχαµε αρχίσει να συνηθίζουµε την θαλπωρή και την ζεστασιά τους ,τώρα να δείτε που θα ξεχυθούµε όλοι στους δρόµους και θα βολτάρουµε µ’ έναν ζεστό καφέ στο χέρι!
Κοινωνικοποίηση στο φούλ , άσκηση και πάνω απ’ όλα φρένο στους µετρητές κατανάλωσης ενέργειας και καυσίµων!
Για εµάς τους µεσήλικες δεν είναι άγνωστες αυτές οι συνθήκες …Θυµάµαι, όταν ήµουν παιδί ,η σόµπα πετρελαίου που χαµε στο σπίτι άναβε µόνο για κανα δίωρο τις βραδινές ώρες παρά τον βαρύ χειµώνα εκείνων των εποχών !
Η λέξη σπατάλη δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό µας ! Ήµασταν εγκρατείς ,ολιγαρκείς κι ευτυχισµένοι !
Ναι ,η ζωή είναι ωραία όταν έχεις χρήµα ζεστό στις τσέπες σου …καλοπέραση ,ταξίδια ,υλικά αγαθά …ευηµερία!
Η ανέχεια γεννά αναµφίβολα παθογόνες καταστάσεις… έξαρση της βίας και της εγκληµατικότητας, κοινωνική αποµόνωση, στασιµότητα … παρακµή!
Κι όµως, σ’ αυτό, ακριβώς, το σηµείο που κοντεύεις να συναντήσεις το µηδέν, συµβαίνει πάντα το εξής παράδοξο …ενεργοποιείται ο εγκέφαλος του ανθρώπου από το αίσθηµα επιβίωσης που τον διακατέχει από γεννησιµιού του και µεγαλουργεί!
Με µαθηµατική ακρίβεια οδηγείται σε περίοδο αναγέννησης και ανασυγκρότησης στηρίζοντας το µέλλον του σε πιο γερά θεµέλια!
Το στοίχηµα της εποχής µας, που σίγουρα είναι κατά πολύ καλύτερη των περασµένων δεκαετιών, είναι ,σ αυτή την δύσκολη πραγµατικότητα που βιώνουµε ,να µπορέσουν να λειτουργήσουν σωστά οι δοµές αλληλεγγύης, ώστε οι οικονοµικά ασθενέστερες οµάδες να µη πληγούν ανεπανόρθωτα.
Η δηµιουργία αλληλοβοηθούµενων κοινωνιών και κατ’ επέκταση κρατών θα οδηγήσει σ εξοµάλυνση διαφορών και διαφορετικοτήτων και ίσως οι νέες γενιές να χουν την δυνατότητα πιά να ζήσουν σ’ έναν κόσµο ίσων ευκαιριών.
Οδηγούµαστε εκ των πραγµάτων σ αλλαγή νοοτροπίας παγκοσµίως, η προστασία του πλανήτη και της ανθρώπινης υπόστασης είναι αυτοσκοπός!
Καιρός να πάψουµε να κοιτάµε την πάρτη µας και να εθελοτυφλούµε για τις αδικίες που συµβαίνουν γύρω µας!
Πρέπει να συνειδητοποιήσουµε πως ευηµερία δεν σηµαίνει µόνο ευµάρεια αλλά και ευζωία !Και για να το επιτύχουµε αυτό πρέπει να δούµε όλους τους ανθρώπους που µας περιστοιχίζουν ως αλληλένδετους κρίκους µιας ατσάλινης αλυσίδας!