Μετρηµένες οι γεννήσεις, αµέτρητοι οι θάνατοι. Λιγοστεύουµε. «Έφυγε» και ο Γιάννης Ανδρικόπουλος, ένας από τους ανθρώπους που κράτησαν και κρατούν ζωντανό το Αίγιο. Με τις καθηµερινές δηµοσιεύσεις, την αρθρογραφία, την έρευνα, τα αφιερώµατα, τις επιφυλλίδες, τις καταγραφές, τα ντοκουµέντα, την ποίηση, την κριτική, τις ιστορικές µονογραφίες, τις κοινωνικές αναφορές, τον φωτισµό κάθε γωνίας του τοπικού µας ανάγλυφου. ∆εκαετίες πολλές. Από την αυγή του 20ου αιώνα ως τα χαράµατα του 21ου. Αεικίνητος και αειθαλής, ευγενικά περιφέρων στα γραφεία του Τύπου και στις αγορές το δαιµόνιο και την αλογόµυγα του Σωκράτη, ο Γιάννης Ανδρικόπουλος αγρυπνούσε δηµιουργικά, σχολίαζε δηµοσιογραφικά, ήταν πανταχού παρών, µετάγγιζε αίµα πολιτισµού στον κοινοτικό µας οργανισµό, επαινούσε, παρακινούσε, συγκινούσε. Αιγιολάτρης, ροµαντικός, ιδεαλιστής. Είναι, ευτυχώς, µερικά άτοµα που κατά καιρούς στέλνονται από κάποια άγνωστη αρχή µε την εντολή: να παρατηρούν, να καθοδηγούν, να καταγράφουν λεπτοµερώς και να κληροδοτούν στους επόµενους το ήθος και το ύφος της εποχής τους, έτσι ώστε να εξασφαλίζονται η πολιτισµική ιστορική συνέχεια και η πολιτισµική ιστορική αλληλεγγύη ανάµεσα στις εποχές και στις γενεές. Ο Γιάννης Ανδρικόπουλος ήταν απ’ αυτούς, κι έζησε κι έδρασε µε αυτόν τον προορισµό και µ’ αυτήν τη δωρεά. Καλό του ταξίδι! Ζητούνται διάδοχοι.
ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΛΑΩΡΑΣ, Φιλόλογος
Από την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
