Στον απόηχο της τουρκοκρατίας: Άκου τα χαμπέρια! Πήγε, λέει, για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές ο Κώστας του Αχιλλέως Καραμανλής στην ιδιαίτερη πατρίδα του, και τον υποδέχτηκαν σαν ημίθεο. Είδαμε τις εικόνες στην τηλεόραση. Άλλος του φίλαγε
Από τη στήλη “Εγώ σου λέω τον πόνο μου,
κι εσύ μου γράφεις «γράψ΄ τα», στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
τα χέρια, άλλος του ξεσκόνιζε το πέτο, άλλος τον ακούμπαγε στο μπράτσο, κι όλοι εκδήλωναν αισθήματα λατρείας. Πρόκειται για τον πρώην υπουργό Μεταφορών με τη γνωστή πρόσφατη ιστορία του. Από κάποια τέτοια φαινόμενα μπορείς να συμπεράνεις πόσο βαθιές ρίζες μέσα στην ελληνική κοινωνία έχουν το ρουσφέτι, οι μηχανισμοί πολιτικής επιβίωσης, οι κομματικές εξαρτήσεις, η διαπλοκή, η υποτελής σχέση του ατόμου με την εξουσία, η παντοδυναμία της ψυχολογίας του όχλου, ο απόηχος της τουρκοκρατίας. Δε λέει κανείς ότι έπρεπε να τον λιθοβολήσουν ή να τον διαπομπεύσουν. Όχι, βέβαια.
Αλλά, όταν έχουν χαθεί πενήντα επτά ψυχούλες, κυρίως κοριτσιών κι αγοριών πάνω στο άνθος, και ο Κώστας του Αχιλλέως Καραμανλής έχει κι αυτός λερωμένη τη φωλιά του, όπως και πολλοί άλλοι (είτε την πεις πολιτική ευθύνη, είτε τη πεις με άλλους όρους), δε βολεί να τον υποδέχεσαι ως σωτήρα. Δεν μπορεί να του στήνεις θριάμβους. Πέρα από ανήθικο, είναι χαζό. Είναι κουτό. Είναι παντελής έλλειψη σεβασμού σε 57 αδικοχαμένους συνανθρώπους μας, και σ’ αυτούς που εφ’ όρου ζωής θα πενθούν τις απώλειες. Είναι για κλάματα!