Μέσα σε έντονα συγκινησιακό κλίμα, λόγω του ξαφνικού θανάτου τής «ψυχής» της Ομάδας Νέων, του γενικού αρχηγού της Βασίλη Κατσίβελου, διεξήχθη ο σημερινός αγώνας της Κ20 με την αντίστοιχη της Καλλιθέας, που βρήκε την αθηναϊκή ομάδα στο τέλος να πανηγυρίζει τη νίκη (0-1) και ταυτόχρονα την πρόκρισή της στον αγώνα μπαράζ με τον Απόλλωνα Σμύρνης, από τον οποίο θα αναδειχθεί ο πρωταθλητής τού νοτίου ομίλου τού φετινού πρωταθλήματος.
Ένα παιχνίδι που περίμενε πώς και πώς ο Βασίλης για να θαυμάσει για ακόμα μια φορά την ομάδα που φέρει (και) την προσωπική του σφραγίδα, όταν πριν από τρία χρόνια ξεκινούσε αυτό το δύσκολο εγχείρημα, που έχει ομολογουμένως πετύχει απόλυτα καθώς μέσα από την Κ20 έχουν αναδειχθεί πλούσια ταλέντα, μερικά εκ των οποίων έχουν ήδη προωθηθεί στην επαγγελματική μας ομάδα.
Δυστυχώς, ο Βασίλης δεν ήταν στο δημοτικό στάδιο Αιγίου, όμως είναι σίγουρο πως από εκεί ψηλά που πλέον βρίσκεται απόλαυσε τα «παιδιά του» όπως συνήθιζε να αποκαλεί τους ποδοσφαιριστές τής Κ20 και (ποιος ξέρει;) ίσως και να έβαζε τις φωνές για να τους ενθαρρύνει ή για να διαμαρτυρηθεί (πάντα με ευπρέπεια και ήθος) στους διαιτητές για τα πιθανά… φαλτσοσφυρίγματά τους εις βάρος τής αιγιώτικης ομάδας…
Στα συν τής σημερινής αναμέτρησης η απίστευτη δύναμη ψυχής που κατέθεσαν οι παίκτες μας, που μολονότι είναι μικροί στην ηλικία, βγήκαν για να παίξουν μπάλα, όχι μόνο για τον εαυτό τους και τον Παναιγιάλειο αλλά και για το γενικό τους αρχηγό, τον «πατέρα τους» Βασίλη Κατσίβελο, αποδεικνύοντας εμπράκτως τα πολλά ψυχικά αποθέματα που διαθέτουν…
Στα πλην η απαράδεκτη απόφαση της διοργανώτριας αρχής να μην αναβάλει το σημερινό παιχνίδι, παρά το γεγονός ότι της ζητήθηκε τόσο από τους ανθρώπους της ΠΑΕ όσο και από άλλους ποδοσφαιρικούς παράγοντες, καθώς «κάποιοι» έκριναν πως ο αγώνας έπρεπε να διεξαχθεί κανονικά, μολονότι η σημερινή ημέρα ήταν ημέρα πένθους και οδύνης για την «οικογένεια» του Παναιγιαλείου… (Σημ.: Φυσικά, δεν γνωρίζουμε εάν θα έπρατταν το ίδιο σε περίπτωση που κάτι αντίστοιχο θα είχε συμβεί σε αθηναϊκή ομάδα, πράγμα που, αν μη τι άλλο, απευχόμαστε).
Ένα ακόμα «πλην» η (επίσης) απαράδεκτη συμπεριφορά κάποιων παικτών και συνοδών τής αθηναϊκής ομάδας, που κατά τη διάρκεια τήρησης ενός λεπτού σιγής (είχε ανακοινωθεί από τα μεγάφωνα του γηπέδου), όχι μόνο φώναζαν και χαριεντίζονταν αλλά έβγαζαν και… σέλφι (!), αδιαφορώντας προκλητικά για τον πόνο των διπλανών τους… Και τέλος, ενώ τους ζητήθηκε από την «μελανόλευκη» διοίκηση να περιοριστούν σε πανηγύρια στα αποδυτήρια διότι αμέσως μετά το παιχνίδι οι δικοί μας ποδοσφαιριστές, η τεχνική ηγεσία και μέλη της διοίκησης άφησαν λουλούδια στη θέση του πάγκου που πάντα καθόταν ο Βασίλης, εκείνοι δεν… «κρατήθηκαν» και φώναζαν σαν να είχαν πάρει το Champions League (!) ακριβώς στη σέντρα…
Για την ιστορία, ο Παναιγιάλειος ηττήθηκε με πέναλτι που εκτέλεσε «κάποιος» ποδοσφαιριστής τής αθηναϊκής ομάδας στο 85΄. Αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία… Άλλα έχουν σημασία, που δυστυχώς κάποιοι που θέλουν να αποκαλούνται «πρωτευουσιάνοι» δεν καταλαβαίνουν ή, απλά, δεν θέλουν να καταλαβαίνουν…
