Σεπτέμβρης στα μέσα του και επιτέλους ακούστηκε ξανά το σχολικό κουδούνι !
Παιδάκια όλων των ηλικιών, φορώντας χρωματιστές μασκούλες και στοιχισμένα σε αποστάσεις, πλέον, στο μέσο του προαυλίου, δέχονται την ευλογία του Θεού από ιερωμένους νόν μασκέ, για την νέα σχολική χρονιά που μόλις ξεκινά !
Ελπίζω οι ευλογίες να πιάσουν και να μην κλείσουν, συντόμως, τα σχολεία καθώς οι ανεμβολίαστοι στην πλειοψηφία τους μαθητές σίγουρα θα κολλήσουν και θα μεταδώσουν μ’ ευκολία και ταχύτητα τον ιό σ’ εμβολιασμένους και μή γονείς, παπούδες, δασκάλους και πάει λέγοντας !
Γενικώς, για να μην κρυβόμαστε, της μουρλής θα γίνει μέσα στον επόμενο μήνα όσον αφορά στη μετάδοση του κόβιντ… Είναι κάτι που το βλέπουμε να ‘ρχεται, καθώς ήδη πλέον μαθαίνουμε για κρούσματα δίπλα μας, ακόμα και εμείς, οι της επαρχίας !
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να κρατηθεί σε χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας και κουρασμένος απ’ το ξέφρενο πάρτυ της διετίας να ξεκουμπιστεί απ’ το προσκήνιο μια και καλή !
Κουδούνια απ’ την μια ηχούν, καμπανάκια απ’ την άλλη, για αύξηση τιμών σε είδη βασικής ανάγκης ! Πολύ σωστά !
Έχει που ‘χει εξαθλιωθεί ο κόσμος και χρωστά της Μιχαλούς δεξιά κι αριστερά, άρχισαν καμπάνες θλίψης κι όχι χαράς να ηχούν πανταχόθεν !
Ανατιμήσεις… για να σας στείλουμε μια και καλή στον τάφο! Όσοι γλιτώσετε απ τον ιό να δούμε θα την βγάλετε καθαρή απ την πείνα που επίκειται;
Βγαίνει και ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ και λέει, δίχως ντροπή, αναρωτιέμαι πώς το έκανε αυτό …
Για να μην υπάρχουν άνεργοι υπερπροσοντούχοι απόφοιτοι πανεπιστημίων καλύτερο θα ‘ταν να προσανατολίσουμε τα παιδιά μας σε τεχνικά ιδρύματα, τα οποία θα τους εξασφαλίζουν ευκολότερα θέσεις εργασίας!
Το χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο επανειλημμένως, διότι τέτοια πληροφορία ειλικρινά ο εγκέφαλός μου, αδυνατεί να την επεξεργαστεί !
Σε μια Ελλάδα γκαρσονιών, ντιλιβεράδων και καμαριερών να προσθέσουμε και τους τεχνκούς και έτσι ο αριθμός ατόμων του υπηρετικού προσωπικού της Ευρώπης και άλλων χωρών θα ‘χει συμπληρωθεί επιτυχώς!
Πραγματικά χαίρομαι που δεν έχω παιδί στην Ελλάδα του σήμερα! Ανήκοντας στη μικρομεσαία τάξη δεν ξέρω αν θα μπορούσα να του προσφέρω τη δυνατότητα ν’ ανοίξει τα φτερά του και να φύγει στο εξωτερικό αποκτώντας την μόρφωση που θα του εξασφάλιζε μια ποιοτική ζωή αργότερα.
Ο υπηρέτης δυστυχώς είναι εξαναγκασμένος να υπακούει… Δε σηκώνει τα μάτια ψηλά να ονειρευτεί και να δημιουργήσει… Δεν ξέρω για πόσο καιρό ο Έλληνας θ’ αντέξει αυτή τη στέρηση ελευθερίας για ένα κομμάτι άρτου του επιούσιου…
Κάποια στιγμή θα τραβήξει την ανηφόρα με νταούλια και σημαίες!
Από την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” 16/9/21