∆εν έχουµε παράπονο, από «φωστήρες» τα τελευταία χρόνια το Αίγιο και η Αιγιάλεια πρωταγωνιστεί. Υποσχέσεις, µεγαλεπίβολα σχέδια, ευρωπαϊκά οράµατα, σε ένα Αίγιο που αγκοµαχά να σταθεί στα πόδια του. Σε ένα Αίγιο που βάλλεται πανταχόθεν και όχι τυχαία. Κάποιοι… «φρόντισαν» να συµβούν τα όσα βιώνουµε. ‘Όχι γιατί το θέλησαν, αλλά γιατί τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είχαν τις ικανότητες, την πυγµή και το σθένος να διοικήσουν σε τόσο υπεύθυνες θέσεις.
Από τη στήλη “Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ” – Εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Γιατί, για ό,τι αντιλαµβανόµαστε γύρω µας, από ένα χαρτί πεταµένο στο δρόµο έως µια εγκαταλελειµµένη πλατεία και δύο σχολές ΤΕΙ που χάθηκαν κάποιοι ευθύνονται. Γιατί ευθύνες υπάρχουν.
Και τι δεν έχουµε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια! Τελεφερίκ να συνδέουν την επάνω µε την κάτω πόλη, θεµατικά πάρκα και µουσεία οίνου να φτιάχνονται στη Χαρτοποιία, Άραβες επενδυτές να χτίζουν ξενοδοχειακά συγκροτήµατα έως και να αναλαµβάνουν την αγαπηµένη µας ποδοσφαιρική οµάδα τον Παναιγιάλειο, µαρίνες να δηµιουργούνται κατά µήκος του θαλάσσιου µετώπου, τέσσερις σχολές ΤΕΙ να αποκτάµε στα ιστορικά κτήρια της Χαρτοποιίας. Λόγια, λόγια, λόγια. Και τι εισπράξαµε; «Μια τρύπα στο νερό»! Η αλήθεια είναι σκληρή και δεν τη λέµε εµείς. Μιλάει από µόνη της µε µια βόλτα στην πόλη.
Από «φωστήρες» λοιπόν, χορτάσαµε. Είτε από τα κοινοβουλευτικά έδρανα, είτε από τα δηµαρχιακά γευτήκαµε την απραξία και την αδράνεια, όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί; Γιατί τα προσωπικά ή παραταξιακά συµφέροντα έµπαιναν πάντα υπεράνω της πόλης. Όπως και τώρα. Με την πλατεία Αγίας Λαύρας. Καµία κοινή συνισταµένη σε ∆ηµοτική Αρχή και αντιπολίτευση ώστε να προχωρήσει το έργο, σε µια πλατεία που βρίσκεται στον οικονοµικό ιστό της πόλης και οι επιχειρήσεις και η τοπική αγορά πλήττονται βάναυσα, µέσα στη γενικότερη οικονοµική αναµπουµπούλα που επικρατεί. Γιατί; Και ένας νοήµων αντιλαµβάνεται, το απλό, ότι, εάν νοιάζονταν πραγµατικά, όλοι µαζί, σε κοινό τραπέζι θα έβρισκαν λύση. Γιατί δεν υπάρχουν αδιέξοδα στα προβλήµατα όταν υπάρχει θέληση. Υπάρχουν µόνο αδιέξοδες συµπεριφορές που προκαλούν στασιµότητα.
Πάντως, όσοι «φωστήρες» βρέθηκαν στα ηνία της πόλης, µόνο πίσω την γύρισαν. Και όσοι είχαν πραγµατικά όρεξη και µεράκι για δουλειά και δηµιουργία δεν τους έδωσαν οι δηµότες την ευκαιρία να δοκιµαστούν. Άραγε ποιος φταίει; Εµείς… οι «φωστήρες» πολίτες που την ώρα της κάλπης οι ίδιοι καταδικάζουµε τον εαυτό µας και την πόλη. Γι’ αυτό, εν µέρει, «σιωπή»…