Πισώπλατο χτύπημα στο Ελληνικό κρασί

Όπως αναφέρεται υπάρχει σκέψη για επιβολή Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (Ε.Φ.Κ.) στο κρασί.

Είναι μία πρόταση που δεν εφάπτεται της Ελληνικής αλλά ούτε της Ευρωπαϊκής πραγματικότητας, καθ’ όσον το θέμα επιβολής Ε.Φ.Κ. στο κρασί έχει επί μακρόν συζητηθεί επανειλημμένα σε αρμόδια Κοινοτικά όργανα αλλά και στο εσωτερικό της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς Οίνου.

Καμία χώρα, κανένα Κράτος – Μέλος της Κοινότητας που είναι χώρα παραγωγήςοίνου, δεν έχει επιβάλει Ε.Φ.Κ. στο κρασί (ούτε η Γερμανία). Αντίθετα Κράτη – Μέλη που δεν παράγουν κρασί, για ευνόητους λόγους το έχουν κάνει.

Η Ελλάδα είναι χώρα ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ οίνου. Οι χώρες παραγωγοί οίνου είναι σταθερές στην απόφασή τους να κρατήσουν μηδενικό τον Ε.Φ.Κ. στο κρασί. Η Ελλάδα έχει ακόμα περισσότερους λόγους να μην επιτρέψει την ειδική φορολόγηση του κρασιού:

1. Το κρασί, φυσική εξέλιξη του σταφυλιού, θεωρείται και είναι αποκλειστικά τοπικό γεωργικό προϊόν. Είναι παραλογισμός να φορολογείται με ειδικό φόρο ένα προϊόν της Ελληνικής Γης.
2. Το κρασί είναι τρόφιμο, κάθε μέρα επάνω στο Ελληνικό τραπέζι. Κινείται σε αντίθετη τροχιά με τα διάφορα οινοπνευματώδη – κυρίως εισαγόμενα – και τα οποία δικαίως φορολογούνται με ειδικό φόρο.
3. Το κρασί έχει επιβαρυνθεί εξαιρετικά δυσανάλογα μέσα σε μία εικοσαετία αφού από 8% Φ.Π.Α. το 1992, έφτασε σε 23% Φ.Π.Α. (σας θυμίζουμε ότι αντίστροφα τα οινοπνευματώδη κατέβηκαν από 36% Φ.Π.Α. στο 23% Φ.Π.Α.)
4. Ένα τέτοιο μέτρο θα ενισχύσει περαιτέρω την παραοικονομία. Ήδη με το 23% Φ.Π.Α. δόθηκε ένα κίνητρο προς του φοροδιαφεύγοντες. Με τον Ε.Φ.Κ. κατεδαφίζονται τα οργανωμένα οινοποιεία εκείνα δηλαδή ακριβώς που προωθούν το σύγχρονο Στρατηγικό Σχέδιο που έχει επεξεργαστεί ο κλάδος (και είναι ο μόνος) να σταθούν στα πόδια τους, να κερδίσουν τις αγορές του εξωτερικού και να αυξήσουν τις εξαγωγές μας.
5. Είναι πολλά τα προβλήματα επιβίωσης του Ελληνικού αμπελώνα (κύριο ανάμεσά τους ο μικρός κλήρος). Η αποδυνάμωση και αποδιοργάνωση της εσωτερικής αγοράς θα δώσει το τελικό χτύπημα στους Έλληνες αμπελουργούς, στην ανάπτυξη της Υπαίθρου αλλά και στις προσπάθειες να αναπτυχθεί η γαστρονομία και έμμεσα ο ποιοτικός Τουρισμός.
6. Στις συνθήκες της σημερινής κρίσης, τα οργανωμένα οινοποιεία έχουν βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, κινούνται στα όρια της επιβίωσής τους και πλέον τα περισσότερα εξ’ αυτών καταγράφουν ζημιές.

Ως συνέπεια όλων των παραπάνω λόγων, 200.000 Έλληνες αμπελουργοί, 20.000 εργαζόμενοι στον οινοποιητικό κλάδο και περίπου 700 οινοποιητικές επιχειρήσεις θα πληγούν ανεπανόρθωτα από την επιβολή του φόρου!

Ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου υψώνει ουρανομήκη κραυγή: Ας μην γίνει η Ελλάδα αυτή η οποία, μόνη από όλα τα οινοπαραγωγά κράτη, θα ανοίξει την κερκόπορτα για την τελική άλωση ενός προϊόντος, το οποίο αυτή έφερε στον κόσμο και η οποία το προικοδότησε με τέτοιες πολιτισμικές βάσεις που σήμερα το αναδείχνουν ως παγκόσμιο πολιτιστικό μήνυμα του Μέτρου, της Υγείας, της Χαράς και ταυτόχρονα της Τοπικότητας και της Παγκοσμιότητας.

Εάν απαιτούνται οπωσδήποτε χρήματα που θα πιάσουνε τόπο και θα βοηθήσουν την ανάπτυξη, τότε ας απευθυνθεί η Κυβέρνηση στα προϊόντα αλκοόλης. Είναι τεράστια τα ποσά που φοροδιαφεύγουν εκεί. Όχι στο κρασί όλων μας!