Συµφωνείς, λοιπόν, ότι η χώρα έγινε άσκηµη! Συµφωνείς επίσης ότι όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα βρεις από κάτω ένα σκάνδαλο, µια απάτη, µια κοµπίνα, µια απελπισία! ∆εν εµπιστεύεσαι τα τρόφιµα, τους γιατρούς, τα φάρµακα, τα λεωφορεία, τα τρένα. ∆εν ξέρεις αν αύριο είσαι µε αδειανό στοµάχι.
Βλέπεις καθηµερινά οι κακοί σε µεγάλο αριθµό απολαµβάνουν µε την ησυχία τους τα πλούτη που συσσώρευσαν µε την αδικία και οι άλλοι, πάρα πολύ έντιµοι άνθρωποι ζούνε µέσα στην εξαθλίωση, µέσα στη στέρηση.
Συµφωνείς τελικά, πως δεν είναι η ζωή ετούτη η ζωή που ζούµε!
Και ενώ διαπιστώνεις τις διαπιστώσεις και ενώ βλέπεις πως δεν µπορείς να εµπιστευτείς το βουλευτή σου, το κόµµα σου, τον αστυνοµικό, τον εισαγγελέα, τον ανακριτή, το γείτονά σου, το φίλο σου, το συγγενή σου, µένεις στάσιµος! Ποιος αλήθεια θ’ αλλάξει αυτή την απελπισία που παραλύει τις δυνάµεις του ανθρώπου και αποτελεί εµπόδιο στο στίβο της ζωής;
Θα την αλλάξει εκείνος που επωφελείται από την κρίση; Όχι, βέβαια! Τη ζωή θα την αλλάξουν όσοι πραγµατικά αισθάνονται ότι τους πνίγει! Όσοι πραγµατικά αισθάνονται ότι τους πρέπει καλύτερη ζωή. Όσοι πραγµατικά πνίγονται από τη βρώµα και τη δυσωδία! Ανάµεσα σ’ αυτούς που πνίγονται, να είναι τάχα τα ΜΜΕ; Οι γερά αµειβόµενοι δηµοσιογράφοι, αναλυτές, σχολιαστές; Να είναι λέτε, ο µηχανισµός των προσλήψεων; Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό συµβούλιο; Ο Συνήγορος του Πολίτη; Ο Άρειος Πάγος; Να είναι λέτε οι µεσάζοντες στις αγορές των όπλων; Να είναι οι Εταιρείες που στην πλεονεξία τους εκµεταλλεύονται τον εργάτη; Να είναι οι έµποροι ναρκωτικών; Να είναι οι εφοπλιστές και οι βιοµήχανοι; Οι µεγαλέµποροι και οι µεγαλοδικηγόροι; Οι µεγαλογιατροί και οι µεγαλοτραπεζίτες;
Κανένας απ’ αυτούς δεν πνίγεται! Αυτοί µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είναι µέρος αυτής της απρέπειας. ∆εν γνωρίζουν τα κανάλια, οι δηµοσιογράφοι, οι Βουλευτές, οι Υπουργοί, οι υπεύθυνοι που επωάζεται το αυγό; ∆εν γνωρίζουν πως ένα σύστηµα που Θεό έχει την εκµετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δεν µπορεί παρά να γεννά καθηµερινά τέτοια φαινόµενα;
∆εν γνωρίζουν πως, αφού υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι στην ουρά, θα βγει σε δηµοπρασία η ηθική των ανθρώπων; ∆εν γνωρίζουν ότι η ανεργία εξαθλιώνει τον άνθρωπο, τον κάνει περίλυπο, απαισιόδοξο και είναι αναγκασµένος να καταφεύγει κάθε φορά σε µέσα και ενέργειες, ηθικά επιλήψιµες για την εξοικονόµηση των αναγκαίων για τη ζωή του;
Πράγµατι είναι άσχηµη η χώρα, είναι άσχηµος ο καιρός. Τον άσχηµο καιρό θα τον αλλάξει, αυτός που πραγµατικά δεν ανέχεται την ασχήµια. Αυτός που πραγµατικά τον νιώθει άσχηµο. Εσύ! Εσύ και ο σύντροφός σου στο εργοστάσιο, στο πανεπιστήµιο, στα χωράφια, στο στίβο της ζωής. Κανένας δεν µπορεί να νικήσει όταν είναι πεσµένος µπρούµυτα.
Καθηγητής
Ο άνθρωπος δεν πρέπει εύκολα να απελπίζεται και να απογοητεύεται, αλλά να αισιοδοξεί και να ελπίζει, γιατί µετά την καταιγίδα επακολουθεί πάντοτε η γαλήνη. Άλλωστε η ισχυρή θέληση, η πίστη, το θάρρος είναι αδιάψευστοι µάρτυρες που εξακολουθούν να µας τραβούν σαν Ηνίοχος τα γκέµια της ζωής και να µας οδηγούν στους δρόµους που επιθυµούν.
Οι δυσκολίες και αποτυχίες δεν είναι µόνιµη κατάσταση του ανθρώπου, αλλά έρχονται και παρέρχονται, αρκεί να µην απελπιστούµε τη στιγµή της δοκιµασίας.
«Η συνήθεια να βλέπουµε την καλύτερη πλευρά κάθε γεγονότος, έχει περισσότερη αξία, από το να έχουµε χίλιες λίρες εισόδηµα το χρόνο» (Τζόνσον)
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΡΑΒΙΝΗ, Καθηγητή
Από την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΙΑΛΕΙΑΣ”