Να ‘µαστε ξανά !
Μη µου πείτε, τέτοιο Πάσχα ούτε στα πιο τρελά σας όνειρα ! Με διακοπές πριν …µετά και κατά τη διάρκεια! Τουλάχιστον για τους πιο πολλούς γιατί υπήρξαν και αυτοί που τούτες τις κορωνοηµέρες και πιο πολύ απ το κανονικό δούλεψαν και καθηµερινό άγχος είχαν περισσότερο απ τους έγκλειστους µην κι εµφανίσουν συµπτώµατα του ιού!
Ξέρετε, εµείς που έχουµε την πετριά της συγγραφής σε τετοιες δύσκολες στιγµές επαγρυπνούµε! Είναι σχετικά περίεργο διότι όλο αυτό που ζούµε το επεξεργαζόµαστε διπλά και τριπλά! Τι συναισθήµατα γεννά, τι επιπτώσεις έχει στην καθηµερινότητα, την µεταφυσική του χροιά…την χρησιµότητά του ως δίδαγµα !
Θα σας µιλήσω λοιπόν για τα όσα έπεσαν στην αντίληψή µου !
Πρώτον : Η ∆ΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Ειδικά τις πρώτες ηµέρες που ο φόβος για την άγνωστη απειλή ήταν στα ύψη,ο κάθε πολίτης θέλησε να ενηµερωθεί. Αποτέλεσµα; Όλοι …µηδενός εξαιρουµένου… µετά το τέλος του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, εµφάνιζαν συµπτώµατα της νόσου! Γελάτε ε; κι εσείς το ίδιο ε; Ήµουν σίγουρη! Την εποµένη τουλάχιστον τρία µέλη της ίδιας οικογένειας βγήκαν για ανεφοδιασµό σε µαγαζιά µε είδη πρώτης ανάγκης! Το τί πήρατε όλοι το ξέρουµε ! ∆εν κρατήθηκε µυστικό απ΄ τους σπιούνους των καναλιών !
Ακούσαµε γι΄ αποτεφρώσεις λόγω του µεγάλου όγκου των νεκρών στην διπλανή Ιταλία …Είδαµε µαζικούς τάφους σε Αµερική και Βραζιλία… Ξαναµατακούσαµε λεπτοµερείς περιγραφές για την πορεία της νόσου στον ασθενή… Μετά κάποιοι µπουχτίσαµε και κλείσαµε τους δέκτες µας … η παγκοσµιοποίηση του τρόµου …είναι κοµµατάκι δύσπεπτη πως να το κάνουµε ! Κι άλλοι… θεοποίησαν τον Τσιόδρα και τον Χορδαλιά… που σε τελική ανάλυση δεν έκαναν κάτι εξαιρετικό… Απλά, σωστά τη δουλειά τους! Αλλά πώς να το κάνεις …όταν σε µια χώρα έχεις συνηθίσει το Κράτος να είναι απών… όταν εκείνο κάνει το καθήκον του απέναντι στον πολίτη, δε του στερείς, Έλληνα, το χειροκρότηµα !
∆εύτερον: Σ΄ έναν πλανήτη που ο καρκίνος θερίζει …ο άνθρωπος φοβάται το κρυολόγηµα !
Και κατ ‘ εµέ είναι ν΄ απορεί κανείς … Το µΕν πρώτο συνιστά στην πλειοψηφία των ασθενών αργό, µαρτυρικό κι εξαθλιωτικό θάνατο …το δε δεύτερο είναι πάτ κιούτ ! Ψεκάστε ,σκουπίστε , τελειώσατε !
Ο κορωνοϊός στη ζέστη πεθαίνει …ο καρκίνος ζει και βασιλεύει ! Όλοι µιλούν για µοντέλα αντιµετώπισης του ιού… σταµατά η οικονοµία… ο πολίτης στερείται των θεµελιωδών ελευθεριών του … Νοιάζονται τα Κράτη για τον πολίτη ; Νοιάζονται για το αν θ’ αποδηµησουν εις Κύριον οι ηλικιωµένοι ; Αποφάσισαν να µας προστατέψουν… κλειδαµπαρώνοντάς µας ! Ενώ … Θα µπορούσαν και όφειλαν να έχουν υγιές σύστηµα υγείας …διότι Εµείς πληρώνουµε γι΄ αυτό !
Απέναντι στον καρκίνο …ουδεµία προστασία ! Μέχρι κι ολόκληρες πολιτείες στήνονται ανά τον κόσµο γύρω από «βλαβερές» εργοστασιακές µονάδες… ∆ίνονται βέβαια κίνητρα … µεγάλοι µισθοί ,υπέροχα πάρκα και παιδικές χαρές, µειωµένοι λογαριασµοί απέναντι στην πολιτεία!
Τρίτον : Η Πίστη… το µεγαλύτερο αποκούµπι τ ‘ ανθρώπου !
Είδα µε τα µάτια µου το βράδυ της Αναστάσεως νεαρό ζευγάρι που στα κλεφτά …ελέγχοντας εκ περιτροπής δρόµους κεντρικούς και παραδρόµους… προσπαθούσε να πλησιάζει το προαύλιο της εκκλησίας για ν΄ ακούσει την λειτουργία κι ίσως αν ήταν τυχερό να παραλάβει το Άγιο Φώς !
Ακόµα και γώ που πιστεύω µ’ έναν δικό µου ελεύθερο τρόπο …σκέφτηκα τη δύναµη που η Πίστη έδινε σ’ εκείνα τα νεανικά ποδάρια …ν΄ αψηφήσουν το πρόστιµο και τις ντιρεκτίβες και να κάνουν αυτό που πρόσταζε η Ψυχή τους !
Η Σωτήρια της Ψυχής είναι πολύ µεγάλο πράγµα που λέει και η αοιδός που πρόσφάτως εκράχθει από πολλούς !
Ως Τέταρτον και τελευταίο µα ουδόλως αµελητέο….
Ο Έρως !
Αυτόν µάτια µου δεν τον σταµάτησε ο φόβος της αρρώστιας !
Ατρόµητος και τώρα και στους αιώνες των αιώνων …Αµήν !
Τί κι αν του φορέσαν µάσκες …τί κι αν τον κλειδαµπάρωσαν !
Εκείνος είπε και ελάλησε: «Φτου ξελευτερία !
Τις πρώτες κιόλας µέρες του µεγάλου µουδιάσµατος είδα ένα ζευγαράκι ν΄ ανταµώνεται µπροστά στο ΑΤΜ… Στην αρχή διστακτικό µε χαµόγελο διάπλατο να λάµπει στα πρόσωπά τους … Μετά εκείνος (ζήτηµα να ΄ταν 19 ετών µπουµπουκάκια) άπλωσε το χέρι να της παραµερίσει τα µαλλιά που ο άνεµος έφερνε στο πρόσωπό της …Και τότες θαύµα ! Η απόσταση εκµηδενίστηκε κι αφέθηκαν σ ένα µακρόσυρτο …ίσως και το πρώτο τους φιλί !
Άνοιξις !!!
Νέοι …µεσήλικες …ναι γιατί όχι και γέροι …δεν τον απαξίωσαν ποτές!
Και σε τούτες τις µέρες της φυλακής τα µηνύµατα για βοήθεια σε άτοµο µ΄ ανάγκη πήραν φωτιά !
Με sms ή δίχως δόθηκαν ο ένας στον άλλον νόµιµοι, παράνοµοι, πλούσιοι και φτωχοί !
Κλείνω µε µια παράκληση …
Επειδή οι µέρες του µεγάλου ξεπορτίσµατος πλησιάζουν …τουλάχιστον εµείς οι Αιγιώτες …που ζούµε σε µια µικρή επαρχιακή πόλη …ας µην ξαναπάρουµε τ αυτοκίνητά µας δίχως σοβαρή αιτία! Ησύχασε,ξεβρώµισε κι οµόρφυνε η πόλη µας όλον ετούτον τον καιρό !
Και να θυµάστε : Καλλιεργείτε κάθε σπιθαµή γής που ΄χετε ! Αυτή πάντα θα µας θρέφει ! Γεµίστε πράσινο την πόλη …Πράσινο = Υγεία και Ευεξία !
ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
Από την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”