Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Λευκάδας και η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, προκήρυξαν για το 2015 τον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης, με θέμα: «Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί. Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί». (Martin Luther King, 1929-1968)
Στόχος του ποιητικού διαγωνισμού ήταν η κατάθεση ελάχιστης αντιπροσφοράς στην ποιητικότητα της λευκαδίτικης φύσης και στην πηγαία ποιητική δημιουργία-λαϊκή και λόγια- που διαχρονικά χαρακτηρίζει τους κατοίκους του νησιού. Η συνάντηση στον τόπο μας δημιουργών που διακονούν την ποίηση και η μεταξύ τους ευγενική άμιλλα είναι, πιστεύουμε, μια πράξη που προάγει την ομορφιά της τέχνης και μετατρέπει το συναίσθημα του ποιητή σε πράξη ανθρωπιάς για όλους.
Τα μέλη της κριτικής επιτροπής αποτελούσαν οι:
Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού, Διδάκτωρ Φιλολογίας, Πρόεδρος Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας
Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση, Αρχιτέκτων, Ποιήτρια, Αντιπρόεδρος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
Γιάννης Παπαοικονόμου, Συγγραφέας, Γεν. Γραμματέας Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
Αντώνης Φωστιέρης, Ποιητής, Εκδότης και Διευθυντής του Λογοτεχνικού Περιοδικού «Η Λέξη»
Σπύρος Λ. Βρεττός, Ποιητής
Αποτελέσματα του Διαγωνισμού
1ο Βραβείο: Παναγιώτης Κουμπούρας («Φωτεινός») με το ποίημα Αστερισμός της αγάπης
2ο Βραβείο: Θεόδωρος Σίδερης («Αθανίτης») με το ποίημα Στο ακρωτήριο
3ο Βραβείο: Ελένη Αντωνίου-Κωνσταντίνου («Λαμπηδόνα») με το ποίημα Και το σκοτάδι υποτάχτηκε στο φως
1ος Έπαινος: Κώστας Σώκος («Ωρίων») με το ποίημα Αγάπη και φως
2ος Έπαινος: Καλλιόπη Δημητροπούλου («Καλυψώ») με το ποίημα Φωτός και αγάπης στέμμα
3ος Έπαινος: Γεώργιος Μπίμης («Πλούταρχος») με το ποίημα Αλώβητο μίσος
Η τελετή απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί εντός του Νοεμβρίου στη Λευκάδα.
ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Φωτίζω τις νύχτες , τυφλός ποιητής ,
στου μυαλού το λυχνάρι .
Κοιτώ την ψυχή μου . Βαθύς ουρανός ,
τα γυμνά μου βαφτίζω αστέρια .
Πλημμυρίζω από φως .
Στης καρδιάς μου τις φλέβες , πόσα ονόματα
γύρω μου φέγγουν και πλέκουν
τον Αστερισμό της Αγάπης .
Αδελφή μου Αντιγόνη , εδώ κείμαι .
Στο σκοτάδι του μίσους το άπνοο σώμα
καρτερά λίγο χώμα γαλήνης .
Του σπηλαίου οι σκιές με τρομάζουν .
Κι εσύ λάμπεις ολόλουστη , μικρή μου Αντιγόνη ,
της καρδιάς μου αστέρι .
Του θανάτου αιχμάλωτη , της Αγάπης αθάνατη φύση ,
στης ζωής το ουράνιο ταξίδι πορεύεσαι λεύτερη .
Του τυράννου το φάντασμα , στον απέναντι τοίχο ,
σε μετάνοια συντριβής γονατίζει .
Φωτεινέ μου , πατέρα μου , της Λευκάδας ζευγολάτη γενναίε ,
σου μηνάω να το ξέρεις , πόσο μας λείπει
της τιμής και του θάρρους σου ο σβόλος .
Μας σκοτείνιασαν , γέρο μου , τις ελπίδες της νιότης ,
αιμοβόρα θηρία οι ξένοι δυνάστες .
Με χολή και με βία συνθλίβουν
της πατρίδας το μέλλον .
Του Βαλαωρίτη Λευκαδίτικο άστρο , Φωτεινέ χερομάχε ,
ανθισμένο του έρωτα φύτρο , η Θοδούλα κι ο Λάμπρος ,
με στεφάνι χαράς ξαστερώνουν λαομίσητα νέφη .
Του Ανθρωπισμού φωτοδότη αστέρα , Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
αδελφέ μου , « Έχω ένα όνειρο » , σήμερα .
Αγκαλιά της ειρήνης βλαστάρια , τα παιδιά όλου του κόσμου
αντάμα , τραγουδούν και χορεύουν της Αγάπης επινίκιο ύμνο .
Ο σκοταδισμός περισσεύει .
Στην κόλαση ετούτη δε χωράει άλλος φόνος .
Διαφωτίζει ο Λόγος σου , αλησμόνητε φίλε , :
Σκότος ου διαλύει σκότος . Το φως μονάχα .
Μίσος ου καταλύει μίσος . Η αγάπη μόνο .
Η φιλότης διώχνει το νείκος .
Βαφτίζω τ’ αστέρια , τυφλός ποιητής ,
στον Αστερισμό της Αγάπης .
Λογικής πεφταστέρι , Διαλεχτή μου , μητέρα μου φύση ,
φώτισέ μου τη σκέψη .
Κοφτερή , ασημένια η λόγχη χρυσίζει στον ήλιο .
Τα μωρά γύρω – γύρω της παίζουν . Αποκεφαλίζουνε τ’ άστρα .
Λευκό περιστέρι στον γκρίζο ουρανό .
Η ψυχή μου πετάει !
Φωτεινός
Πάνος Κουμπούρας, Φιλόλογος – ποιητής
