Τα ελαστικά του αυτοκινήτου, παρ’ ότι δεν αποτελούν τμήμα του αμαξώματος αλλά αποσπώμενα μέρη, ωστόσο παίζουν σημαντικό ρόλο στην ασφάλεια του αυτοκινήτου και του οδηγού και καθορίζουν τη συμπεριφορά του οχήματος στον δρόμο, ιδιαίτερα όταν οι καιρικές συνθήκες είναι κακές και οι απαιτήσεις για «κράτημα» στον δρόμο μεγαλύτερες.
Τα ελαστικά πάντως δεν είναι χθεσινά στην Ιστορία, αφού ήδη διαγράψει μια… υπεραιωνόβια πορεία, με τον Ρόμπερτ Γουίλιαμ Τόμσον να έχει κατασκευάσει, ήδη από το 1845, το πρώτο πνευματικό «λάστιχο», που αποτελείτο από σωλήνες αέρα που τις προστάτευαν δερμάτινες ζώνες. Αυτή είναι η πρώτη ευρεσιτεχνία που κατοχυρώθηκε, ενώ ακολούθησαν κι άλλες. Η χρήση αέρα, το καουτσούκ και το νάιλον υπήρξαν σταθμοί στην πορεία της κατασκευής κάθε ελαστικού, μέχρι να φτάσουμε σε αυτά που γνωρίζουμε σήμερα.
Ο οδηγός μπορεί σήμερα διαλέξει τους συντρόφους των τροχών του αυτοκινήτου του μέσα από μια τεράστια γκάμα, ανάλογα με το βάρος, τη μάρκα, τον τύπο του οχήματός του, αλλά και τις δικές του οδηγικές επιλογές (μακρινά ταξίδια, εκδρομές στην εξοχή, μετακίνηση στην πόλη). Και βέβαια ανάλογα με το βαλάντιό του. Στο Διαδίκτυο υπάρχουν πολλές ιστοσελίδες μς πλήθος πληροφοριών για κάθε τύπο ελαστικού, τόσο των μεγάλων εταιρειών που όλοι γνωρίζουμε όσο και των μικρότερων που τώρα αναπτύσσονται και απευθύνονται σε ένα πιο «ψαγμένο» κοινό.
Και αυτό γιατί η έννοια του ελαστικού δεν είναι μονοδιάστατη. Οι πιο «μερακλήδες» από τους λάτρεις της αυτοκίνησης γνωρίζουν ότι τα ελαστικά μπορεί να είναι για όλες τις εποχές ή μπορεί να διακρίνονται σε χειμερινά, θερινά, off road (για μεγαλύτερες απαιτήσεις), ακόμη και… vintage, ελαστικά δηλαδή για αντίκες, για όσους θέλουν να συνδυάσουν ποιότητα και εμφάνιση.
Το ενδιαφέρον όμως του οδηγού για τα λάστιχα δεν πρέπει να σταματά μετά την αγορά τους. Για να είναι για πολύ καιρό σε καλή κατάσταση και να βγάλουν τα λεφτά τους, όπως λέμε, θα πρέπει να υπόκεινται σε τακτικό έλεγχο. Ειδικά συνεργεία, συμβεβλημένα με τις εταιρείες παραγωγής τους, πραγματοποιούν ελέγχους στα ελαστικά των αυτοκινήτων ώστε να διαπιστωθούν τυχόν φθορές τους ή να εξεταστεί η πίεσή τους και άλλα χαρακτηριστικά τους. Αρκετοί έλεγχοι γίνονται και στα ΚΤΕΟ, αλλά είναι καλύτερα να απευθυνθεί κανείς στους κατ’ εξοχήν ειδικούς που είναι εξουσιοδοτημένοι από τους ίδιους τους κατασκευαστές ελαστικών.
Όσο για το πότε αλλάζουμε λάστιχα αυτοκινήτου, η πείρα δείχνει ότι κάθε 40.000 χιλιόμετρα οι τροχοί θα πρέπει να αλλάξουν την… ενδυμασία τους, ενώ μια καλή λύση για να επιμηκύνουμε τη ζωή τους είναι να αλλάζουμε χιαστί τα πίσω με τα μπροστινά λάστιχα κάθε 5.000 ή 10.000 χιλιόμετρα, διότι η φθορά που υφίστανται κατά την οδήγηση είναι άνιση. Ωστόσο τα τρία χρόνια φαίνεται πως είναι το ανώτατο όριο που μπορούμε να κρατήσουμε τα ίδια ελαστικά στο αυτοκίνητό μας.
Και όλα τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο θέμα εμφάνισης ή «παραξενιάς» του οδηγού. Αν ρίξει κανείς μια ματιά σε ευρήματα που δείχνουν πόση απόκλιση παρουσιάζει η απόσταση ακινητοποίησης του ίδιου αυτοκινήτου με καινούργια και με φθαρμένα λάστιχα, θα διαπιστώσει πως δεν θα πρέπει να πάρει το θέμα των ελαστικών ελαφρά τη καρδία, αλλά αξίζει να βάλει το χέρι στην τσέπη για ένα ζήτημα τόσο σοβαρό όσο είναι η ασφάλεια του αυτοκινήτου, η δική του και των γύρω του.
