Τα τελευταία χρόνια η Αιγιάλεια και η τοπική κοινωνία ταλαιπωρούνται από µεγάλα και δυσεπίλυτα προβλήµατα, από την ανικανότητα της µοιραίας και άβουλης κεντρικής εξουσίας και από τις εγωπάθειες και τις µικρότητες των διοικήσεων τοπικών φορέων.
Βιώσαµε και βιώνουµε αντεγκλήσεις, εντάσεις, διχαστικές απόψεις και αντιλήψεις στα δηµοτικά συµβούλια σε σηµαντικά θέµατα που ταλανίζουν το δήµο, µε συµπεριφορές που «καταδικάζουν» την πόλη και τους δηµότες της.
Με αποκορύφωµα την τραγική εικόνα στην πλατεία Αγίας Λαύρας, οι πολίτες αντιλαµβάνονται ότι πλέον «έχει χαθεί η µπάλα» και οι εµπλεκόµενοι πρωτοστατούν µεταξύ έντονων διχαστικών ανακοινώσεων και δελτίων Τύπου, που στην ουσία δεν απασχολούν την κοινή γνώµη.΄Ενα γενικότερο αλαλούµ επικρατεί στο δηµοτικό τοπίο µε αλληλοκατηγορίες και ίντριγκες που προκαλούν αποτροπιασµό και αγανάκτηση στους δηµότες.
Το Αίγιο και η ευρύτερη περιοχή παρότι έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει καταστεί πόλη πρότυπο, µε πανεπιστηµιακές σχολές, σύγχρονες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, πλατείες και κήπους καλαίσθητους, σύγχρονες µαρίνες, δυστυχώς είναι αφηµένο στην τύχη του.
Από την άλλη, όσοι κυβερνητικοί βουλευτές και αν πέρασαν, τίποτα σχεδόν δεν πρόσφεραν για την Αιγιάλεια, αφήνοντας έντονα το στίγµα της αδιαφορίας τους για την περιοχής µας.
∆υστυχώς, «όλα τα κακά της µοίρας µας τα έχουµε αποκτήσει»! Τι άλλο να περιµένουµε ; Μα τι άλλο, από ένα δυνατό…. εγερτήριο συνειδησιακό σάλπισµα, για να βγάλουµε όλοι µαζί, το άλλοτε αρχοντικό αµάξι της Αιγιάλειας, από τη λάσπη που έχει «κολλήσει»!