Κάθε χρόνο, όταν πλησιάζουν οι ημέρες της Αναστάσεως, οι μισόχριστοι ακολουθούν τα πάγια τυπικά της ζοφερής λατρείας τους: Αμφισβητούν την παρουσία του Χριστού στη Γη, την Ανάστασή Του, τα θαύματά Του, την ποιότητα των διδαχών Του, την ιστορικότητα του προσώπου Του, μερικοί εξ αυτών υπόσχονται να πραγματοποιήσουν σε δημόσια θέα, εν είδει φιέστας, κρεοφαγικά τσιμπούσια τη Μεγάλη Παρασκευή και άπαντες εκδηλώνουν ποικιλοτρόπως την οργή και την αγανάκτησή τους για την υποδοχή του Αγίου Φωτός με τιμές αρχηγού κράτους.
Οι ίδιοι, έχοντας συνηθίσει να κινούνται και να επιβιώνουν σε συνθήκες ημίφωτος και να καλύπτουν τις ανομίες τους με τη βοήθεια του σκότους, εξανίστανται για την εμπλοκή του κράτους στην υποδοχή του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα, κάτι που δηλώνουν ότι τους φαντάζει σαν «θρησκοληψία, πρόληψη, παγανιστικό κατάλοιπο».
Φυσικά, ουδείς μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμα των προαναφερθέντων να δυσφορούν με τα ήθη, τα έθιμα, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τα κρατικά τυπικά, τα οποία φέρουν τη σφραγίδα της λαϊκής αποδοχής και το κύρος των αιώνων, που διατηρούν την παράδοση ζωντανή και ακμαία. Ακόμα και οι πιο ακραίες των μειοψηφιών έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράζονται – αρκεί να μην παραβαίνουν τους νόμους του κράτους.
Ομως, τους πρέπει μια απάντηση. Κι αυτή δεν είναι άλλη παρά η ίδια η φύση, η ταυτότητα και ο προσανατολισμός της κοινωνίας, του έθνους και του κράτους. Η συλλογικότητα που είναι και λέγεται Ελλάς προέκυψε από την εδραία πεποίθηση της πλειονότητας των μελών που την απαρτίζουν ότι φέρουν το βάρος, την ευθύνη και την ιστορική κληρονομιά, τα οποία μας κατέλιπαν οι πρόγονοί μας, από τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα μέχρι την Αννα Κομνηνή και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, και από τον Καραϊσκάκη και την Μπουμπουλίνα μέχρι την κυρά της Ρω και τον Σολωμό Σολωμού.
Το ελληνικό κράτος προέκυψε έπειτα από έναν σκληρό και άνισο αγώνα των επαναστατημένων ορθόδοξων χριστιανών Ελλήνων, που ήθελαν να αποτινάξουν τον ζυγό του μουσουλμάνου Τούρκου δυνάστη. Η σύνδεση της Ορθοδοξίας με την κοινωνία και τους θεσμούς της δεν στηρίζεται πάνω σε μια κόλλα χαρτί με νεκρές νομικίστικες λέξεις, αλλά είναι μια σχέση ζωντανή, κραταιά, ακατάλυτη, που πέρασε μέσα από τη φωτιά αγώνων και πολέμων, πόνων, θανάτων και ελπίδων.
Οι Ελληνες θέλουν το κράτος να εμπλέκεται στην υποδοχή του Αγίου Φωτός στην πατρίδα – διαδικασία που δεν κοστίζει ούτε σεντ, μια και η μεταφορά του είναι χορηγία αεροπορικής εταιρίας. Αυτό που απεύχονται οι πολλοί σ’ αυτή τη χώρα είναι να επηρεάζουν τα κοινά πράγματα σκοτισμένοι νόες, που άγονται και φέρονται από ιδεολογήματα για τα οποία έχουν χυθεί αδίκως ποταμοί ελληνικού αίματος.
Από το προσωπικό Ιστολόγιο του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου