Κανένας πλέον στη χώρα µας δεν αµφισβητεί δύο µεγάλες, αλλά κι οδυνηρές πραγµατικότητες: – Η µια είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει πληγεί θανάσιµα από την οικονοµική κρίση κι έχει διαλυθεί από τη µείωση του εισοδήµατος των εργαζοµένων. – Η άλλη εντοπίζεται στην απαξίωση της πολιτικής από σηµαντική µερίδα πολιτών.
Ενόψει της προεκλογικής περιόδου που διανύουµε, το πολιτικό σύστηµα, για πολλοστή φορά, προσπαθεί να αναστρέψει το αρνητικό κλίµα µε υποσχέσεις – “πυροτεχνήµατα”, που έρχονται µαζί µε την… ανάπτυξη!
Με την Ελλάδα να διατηρεί τον τίτλο της χώρας µε το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας (11,6%) στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύµφωνα µε τα στοιχεία της Eurostat, µε χιλιάδες λουκέτα µικροµεσαίων επιχειρήσεων, µε το ολοένα αυξανόµενο ποσοστό των Ελλήνων να µην έχει χρήµατα για να αγοράσει ούτε τα στοιχειώδη της καθημερινότητάς του, µε τα στοιχεία για τις αυτοκτονίες να είναι ανησυχητικά, είναι φανερό ότι η κοινωνία καταρρέει εδώ και πολλά χρόνια. Δυστυχώς οι αυτοκτονίες πληθαίνουν και προκύπτει πως από το 2020 έως το 2022 υπήρξε αυξητική τάση, της τάξεως σχεδόν του 25%. Το 2022 ο αριθµός των αυτοχειριών που καταγράφηκαν άγγιξε τους 600 θανάτους, κάτι το οποίο αντιστοιχεί σε περίπου δύο καθηµερινά, επισηµαίνει το Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών, το ερευνητικό δίκτυο καταγραφής του Κέντρου Ηµέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας της οργάνωσης «ΚΛΙΜΑΚΑ».
Με όλα αυτά δεν µπορεί κανείς να χτυπήσει χαρµόσυνες καµπάνες. Μόνο να πενθεί για όσα βιώνουν οι πολίτες και οι µη προνοµιούχοι, που δεν πήραν µίζες – µαµούθ για υποβρύχια και πυραύλους και δεν έβαλαν τα χέρια τους στο µέλι για να εξασφαλίσουν τα στερνά τους µε καταθέσεις εκατοµµυρίων στην Ελβετία.
Εκλογική περίοδο διανύουµε και οι πολιτικοί “τρώγονται” για το ποιος θα κυβερνήσει, ενώ μεγάλη μερίδα των πολιτικών που έχουν ήδη κυβερνήσει αποδείχτηκαν ανίκανοι να βελτιώσουν την εικόνα της κοινωνίας μας που δυστυχώς καταρρέει. Πότε θ΄ αλλάξει επιτέλους αυτό το κατεστηµένο;