Η 21η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, είναι μια ημέρα αφιερωμένη στη λυρική έκφραση, στη δύναμη των λέξεων και στον στοχασμό που γεννά η ποίηση. Στη σκέψη μας έρχεται η ξεχωριστή, φωτεινή μορφή του πολυβραβευμένου Αιγιώτη ποιητή Γιάννη Ανδρικόπουλου, μιας προσωπικότητας που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στα ελληνικά γράμματα.
Ο Γιάννης Ανδρικόπουλος, γέννημα-θρέμμα του Αιγίου, υπήρξε ένας γνήσιος εκφραστής της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, με έργο που ξεχώρισε για την ευαισθησία, τον φιλοσοφικό του στοχασμό και την αριστοτεχνική χρήση της ελληνικής γλώσσας.
Η συνεισφορά του στην ελληνική ποίηση αναγνωρίστηκε από σημαντικούς λογοτεχνικούς και ποιητικούς κύκλους της χώρας, αποσπώντας πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις. Το έργο του μελετήθηκε, εκτιμήθηκε και αγαπήθηκε από κριτικούς, αναγνώστες και συναδέλφους του ποιητές, επιβεβαιώνοντας την υψηλή του ποιητική αξία.
Σε κάθε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, η μνήμη του Γιάννη Ανδρικόπουλου αναζωπυρώνεται. Είναι ένας από εκείνους τους ποιητές που κατάφεραν να αφήσουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους, διατηρώντας τη φλόγα της ποίησης ζωντανή. Το έργο του αξίζει να διαβαστεί, να μελετηθεί και να μνημονεύεται ως ένας πολύτιμος θησαυρός της ελληνικής λογοτεχνίας.
- “Ο Γιάννης Ανδρικόπουλος έχει “ριζώσει” σ΄αυτό τον τόπο και έχει υμνήσει τις ομορφιές του, τους ανθρώπους του, την ιστορία του… Αλλά και όλες οι μεγάλες στιγμές της ιστορίας της Ελλάδας έχουν “περάσει” από την ποίησή του: ΄Αλωση της Πόλης, Επανάσταση, Κατοχή, Αντίσταση, Μικρά Ασία-πρόσφυγες, Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα…Μήπως δεν έχει “αποθησαυρίσει” όλη την πνευματική παραγωγή του τόπου; Μήπως δεν έχει συγκεντρώσει – και προβάλει – όλους τους πνευματικούς ανθρώπους; Μήπως δεν έχει ασχοληθεί και με την ιστορία και λογοτεχνική παραγωγή της Ανατολικής Αιγιάλειας; Αλήθεια, τι θέλει κανείς να βρει ή να μάθει για την πνευματική παραγωγή, για την ιστορία του, για την κοινωνία του τόπου και δε θα το βρει στα γραπτά του Γιάννη Ανδρικόπουλου;ν Η αλήθεια είναι, ότι ο ίδιος είχε επιλέξει τα τελευταία χρόνια, να ζει και να δημιουργεί μοναχικά, είχε αποστασιοποιηθεί από τα δρώμενα και τα τεκταινόμενα στον τόπο μας και ασχολήθηκε αποκλειστικά με πνευματικό έργο. «Ο ερηµίτης του Αιγίου», είναι ο χαρακτηρισμός, που πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, του έχουν αποδώσει… “H ποιήτρια – εικαστικός κ. Λέτα Κουτσοχέρα αναφέρει για το έργο του:
- “Αλήθεια, με ποιο τρόπο να μπεις, από ποια πύλη να εισέλθεις μέσα στο έργο και την ζωή του αγαπητού κι εκλεκτού φίλου, του ποιητή Γιάννη Ανδρικόπουλου; Από την πύλη της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και της αγάπης; Από την πύλη της γνώσης και της αγωνιστικότητας, ή από την πύλη της απλότητας και της Αλήθειας;… Όλες οι πύλες ανοιχτές και όλες βγάζουν στο ποιητικό καταφύγιο του ακούραστου εργάτη των γραμμάτων, της νόησης και της διανόησης, του ποιητή της αναζήτησης, της τόλμης και της ομορφιάς… Μπαίνω απλά και ταπεινά, μέσα από κάθε μία πύλη ξεχωριστά για να οδηγηθώ στην εστία που καίει η φλόγα του ποιητή, στην εστία του Γιάννη Ανδρικόπουλου, την οποία μέρα και νύχτα την κρατάει αναμμένη με τα φρύγανα της ψυχής του, με το σπαρματσέτο της ποίησης,στην οποία έταξε τη ζωή του… Ναι, ο Γιάννης Ανδρικόπουλος αφιέρωσε τη ζωή του στην καλλιέργεια του ποιητικού λόγου, γράφοντας ακατάπαυστα σε ποιητικούς ρυθμούς, για ό,τι τον περιβάλλει γύρω του αλλά και για ό,τι τον δονεί εντός του, κάνοντας βίωμα την ποίηση και λειτούργημα την καλλιέργεια του δοκιμιακού και κριτικού λόγου, κάνοντας καθήκον του, τη μελέτη των έργων των άλλων δημιουργών,τη βαθειά προσέγγιση της ποίησής τους, προκειμένου να αναλύσει και να αναδείξει μέσα από την αγνή ανθρωπιστική και διαυγή κριτική ματιά του, τις κρυμμένες μύχιες σκέψεις τους, να ξεδιπλώσει με προσοχή την ψυχή της ψυχής τους… Η ποίηση λοιπόν, που είναι η ανώτερη μορφή έκφρασης της αγάπης γίνεται για τον Γιάννη Ανδρικόπουλο η γέφυρα που ενώνει τον έσω και τον έξω κόσμο ο καλλίτερος δίαυλος επικοινωνίας αισθημάτων, συναισθημάτων και ιδεών… “
Από το περιοδικό “ΡΙΖΕΣ”, τεύχος 12ο, “Γιάννης Ανδρικόπουλος: Ο ποιητής της ιστορίας μας”
