αστραπή φωτός διαπερνά και διαλύει τα σκότη,
και το "Χριστός Ανέστη" λάμπρυνε την πλάση!
Αγάπης ποταμοί κυλούν από τα πληγωμένα χέρια Σου,
και τα λαλήματα πουλιών δοξολογούν το θάμα,
του Άδη το βασίλειο πυρπολείται από το "Χριστός Ανέστη".
Πάνω από τα λίκνα των παιδιών σπέρνεις ηλιόσπορους,
στο γιορτινό τραπέζι κάθεσαι κόκκινα αβγά να φέρεις,
"Χριστός Ανέστη" να σου πουν τα ολόγιομα ποτήρια.
Δρόσος Αθανασίας το φεγγερό όραμά Σου,
ραντίζει τις χέρσες ψυχές κι ανθίζουν κρίνοι:
– "Χριστός εκ του τάφου εγήγερται…..".
Αφθαρσίας ευπρέπεια ντυθήκαμε,
κι άγκυρα ελπίδας κατέχουμε, ως μας αγγίζει,
λυτρωτική η φτερούγα του μυστικού Όρθρου!
Το φως της Αγάπης λουλούδιασε τους τάφους
κι οι καρδιές σε ακολουθούν μελισσολόι
κοντά σου, ψέλνοντας: "Χριστός Ανέστη"!
Ήλιος Δικαιοσύνης λυώνεις τύψεις κι ενοχές,
"ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός"
και το "Χριστός Ανέστη" διαλύει νέφη απιστίας!
Με χάδι εγκαρτέρησης περνάς, Αναστημένε
γλυκαίνεις τον ανέλπιδο, τον πόνο του θλιμμένου,
και το "Χριστός Ανέστη" παρηγορεί τους σταυρωμένους!
