ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ
(30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ)
Του Ανδρέα Φ. Βασιλείου,
Επίτιμου Σχολικού Συμβούλου,
Ειδικού Παιδαγωγού, Πολιτικού Επιστήμονα
Οι τρεις Ιεράρχες βοήθησαν να αντισταθεί η θρησκεία μας στους εχθρούς της και αυτό το κατόρθωσαν γιατί είχαν μορφωθεί ιδιαίτερα με την ελληνική παιδεία των προγόνων μας.
Πήραν την διδασκαλία του Χριστού και τα ελληνοχριστιανικά γράμματα και έκαναν τον ωραιότερο ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Μας έδωσαν την υπέροχη αυτή φιλοσοφική αρμονία, η οποία κυβερνάει σήμερα σαν βασική αρχή τον περισσότερο πολιτισμένο κόσμο.
Στα πρόσωπα των τριών αυτών Φωστήρων της Θεότητος συναντάται η θρησκεία του Χριστού και το πνεύμα του ελληνισμού. Δύο δυνάμεις ακατάλυτες οι οποίες ενώθηκαν για να υπηρετήσουν την ανθρωπότητα.
Αισθανόμαστε σαν Έλληνες γιατί το πνεύμα των αρχαίων προγόνων μας γίνεται για άλλη μια φορά φάρος ο οποίος λάμπει από πολύ ψηλά και φωτίζει την οικουμένη ενωμένο με το φως του Ευαγγελίου του Χριστού.
Κι όταν ανεβήκαμε στην Ακρόπολη νιώσαμε ιδιαίτερη συγκίνηση και ανατριχίλα γιατί μας ήρθε στο νου η ιδέα πως εκεί επάνω στον ίδιο χώρο και στον ίδιο ίσκιο των ίδιων μνημείων βρέθηκαν κάποτε και οι Μεγάλοι διδάσκαλοι οι Τρεις Ιεράρχες.
Αλήθεια πόσο μας συγκίνησε η σκέψη αυτή δεν λέγεται. Δεν είναι λίγο να αισθάνεσαι ότι πατάς το ίδιο χώμα που πάτησαν κι εκείνοι κι ότι στέκεσαι κι εσύ και βλέπεις τα ίδια υπέροχα έργα της τέχνης του Ελληνικού πνεύματος. Τι υπέροχη διδακτική συνάντηση.
Νιώθουμε αγαλλίαση μεγάλη, γιατί αυτοί συνεπάρθηκαν από το μεγαλειώδες κήρυγμα του Ναζωραίου κατά τρόπον που να γυρίζουν τα βλέμματα τους από το ελληνικό προχριστιανικό ιδεώδες και δίδαγμα.
Έτσι μας έδωσαν το μέτρο της εκτίμησης προς τα προγονικά έργα και τα χριστιανικά. Μας δίδαξαν πως τίποτα δεν πρέπει να περιφρονούμε, αλλά να παίρνουμε από το κάθε τι ότι μας είναι αναγκαίο για να κάνουμε αυτό που μας χρειάζεται.
Τους παρομοιάζουμε με τους κηπουρούς οι οποίοι παραμερίζουν τ’ αγκάθια από τις τριανταφυλλιές και κόβουν τα τριαντάφυλλα.
Ακόμα τους παρομοιάζουμε με τους μελισσοτρόφους που διώχνουν τις μέλισσες με τα κεντριά τους και παίρνουν το μέλι.
Έτσι κι αυτοί αυτό έκαναν. Παραμέρισαν από τα αρχαία ελληνικά γράμματα ό,τι ήταν άχρηστο ή και αντιχριστιανικό και πήραν ό,τι συνέφερε στη νέα θρησκεία του Χριστού , και τον κόσμο και το έκαναν ένα σώμα που να στηρίζει το ένα το άλλο.
Γι’ αυτό και κηρύχθηκαν Μεγάλοι Διδάσκαλοι και Φωστήρες που πότισαν την Οικουμένη με τους κρουνούς της σοφίας τους.
Θαυμάζουμε εκτός απ’ αυτά και τον τρόπο που έζησαν ανάμεσα στους ανθρώπους. Οργάνωσαν τη ζωή κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι μεν πλούσιοι να νιώθουν υποχρέωση, πέραν από την ζωή τους, να βλέπουν και τους φτωχούς ως αδελφούς τους, οι δε φτωχοί να βρίσκουν προστασία χωρίς να ταπεινώνονται μπροστά σε κάποιον. Μεγάλα επίσης διδάγματα μας παρέχουν με τη στάση τους απέναντι των ισχυρών της εποχής. Ο Γρηγόριος αντιστέκεται στους αιρετικούς που υποστηρίζονται από τον αυτοκράτορα τους καταπολεμάει και τους κατανικάει. Ο Βασίλειος βροντοφωνεί στον Αυτοκράτορα, πως κανένα φόβο δεν νιώθει απέναντι του και ότι είναι έτοιμος να υποστεί τα πάντα χωρίς δισταγμό κανένα, για την αγάπη του Χριστού. Τι υπέροχη διδακτική στάση για όλους μας και όλες τις εποχές.
Και έρχεται η σειρά του Χρυσορρήμονος Χρυσσοστόμου . Τι μεγαλείο ψυχής έκρυβε και αυτός κάτω από το αδύνατο σώμα. Πόσος γίνεται ο θαυμασμός μας, όταν διαβάζουμε τον περίφημο λόγο του κατά της νέας Ηρωδιάδος της παντοδύναμης αυτοκράτειρας.
Τι υπέροχη αντίσταση ήταν εκείνη ώστε να μη δειλιάσει να ακολουθήσει το δρόμο της τρομερής εξορίας και των βασανιστηρίων των συνοδών του.
Πως θαυμάζουμε την υπομονή του όταν μαθαίνουμε , ότι σε κάθε περίσταση αντί ν’ αγανακτήσει αναφωνούσε :<< Δόξα τω Θεό Πάντων ένεκεν>>
Και αναλογιζόμαστε το σεβασμό τους προς τις μητέρες τους οι οποίες με την ανατροφή τους ανέδειξαν σε μεγάλους άνδρες.
Αλλά τι να πρωτοαραδιάσει κανείς για να περιγράψει την ψυχική ομορφιά των Τριών Ιεραρχών.
Είναι τόσα πολλά και μεγάλα τα προτερήματα των Μεγάλων αυτών διδασκάλων και είναι τόσο θαυμάσια τα έργα τους , ώστε μόνο η έκφραση του θαυμασμού μου, για όλα όσα έπραξαν και είπαν μπορεί να αποδώσει όσα αισθανόμαστε. Τους θαυμάζουμε και θα προσπαθήσουμε να τους μιμηθούμε αν και όσο μπορέσουμε.
Δεν υπάρχει ωραιότερο και συναρπαστικότερο παράδειγμα και υπόδειγμα ζωής ανθρώπων.
