ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ – ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ – ΦΙΛΑΘΛΟΙ ΚΑΙ ΑΠΛΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΥΝΟΔΕΥΣΑΝ ΤΟΝ ΤΑΚΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΗΝ «ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΟΙΚΙΑ»
Ήταν όλοι εκεί… Παλιοί φίλοι, συμπαίκτες και απλοί φίλαθλοι που γνώρισαν και αγάπησαν τον Τάκη Παπαδημητρίου… Ο καιρός βροχερός, αλλά δεν εμπόδισε δεκάδες κόσμου να «συνοδεύσουν» τον παλαίμαχο άσσο στην «τελευταία του κατοικία», στο Κοιμητήριο Αιγίου. Στη «γειτονιά των αγγέλων» είναι από την περασμένη Παρασκευή ο «Μισέλ Πλατινί» του ελληνικού ποδοσφαίρου, παρέα με άλλους «μεγάλους» με τους οποίους υπήρξε συμπαίκτης στις ομάδες που αγωνίστηκε…
Ανάμεσα στους παρευρεθέντες ξεχωρίσαμε τους Βασίλη Κωνσταντίνου, Γιώργο Γονιό και Νίκο Καραμανλή που τίμησαν, μαζί με τον εκλιπόντα, το «τριφύλλι» τη δεκαετία του ’70. Εκεί αντιπροσωπείες του Παναιγιαλείου, του Αστέρα Ζωγράφου και του Χαραυγιακού, στον οποίο αγωνίζεται τα τελευταία χρόνια ο γιος του, ακολουθώντας με επιτυχία τα ποδοσφαιρικά του… βήματα.
Παρόντες, μεταξύ άλλων, και αρκετοί παλαίμαχοι του Παναιγιαλείου, όπως ο Κώστας Καραγιαννάκης, ο Χάρης Καρασαββίδης, ο Αργύρης Αρβανίτης, ο Βασίλης Τσινούκας, ο Δημήτρης Θεολόγης, ο Γιάννης Γεωργιάδης, ο Χρήστος Ρώρος και ο Θανάσης Μαυρόπουλος. Από τα δεκάδες στεφάνια ξεχώρισαν εκείνα των «ΠΑΕ Παναθηναϊκός» και «ΠΑΕ Παναιγιάλειος», του Συνδέσμου Παλαιμάχων Παναθηναϊκού, του Συλλόγου Βετεράνων Ποδοσφαιριστών Παναιγιαλείου, του δημάρχου Ζωγράφου Κώστα Καλλίρη και του Συνδέσμου Φιλάθλων Παναθηναϊκού Ζωγράφου. Από την πρώτη κιόλας στιγμή της νεκρώσιμης ακολουθίας τοποθετημένα στη σορό του τρία κασκόλ των ομάδων που λάτρεψε, του Αστέρα Ζωγράφου, του Παναιγιαλείου και του Παναθηναϊκού.
Λίγο πριν το τέλος, επικήδειους εκφώνησαν εκ μέρους των Παλαιμάχων του ΠΑΟ ο Βασίλης Κωνσταντίνου και ο αντιπρόεδρος του Χαραυγιακού Γιάννης Τσάκωνας, που αναφέρθηκαν με δάκρυα στα μάτια στον άνθρωπο και ποδοσφαιριστή Τάκη Παπαδημητρίου…
Βασίλης Κωνσταντίνου: «Δεν ήθελε να χάνει ούτε στο τάβλι!»
«Περάσαμε μια δεκαετία μαζί με τον Τάκη, που πραγματικά ήταν από τις καλύτερες δεκαετίες του Παναθηναϊκού. Ήταν ένα παιδί που ήρθε με χαμόγελο και όνειρα από τον Αστέρα Ζωγράφου. Ήμασταν μια ομάδα κάποιων παιδιών, εγώ, ο Τάκης, ο Γιώργος Γονιός, ο Δημήτρης Δημητρίου, ο Κώστας Ελευθεράκης, ο Κώστας Αθανασόπουλος, σχεδόν στην ίδια ηλικία, που είχαμε πολλή αγάπη αλλά και πάθος για τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι τις ατελείωτες ώρες που περνούσαμε στα ξενοδοχεία, παίζοντας τάβλι, όπου και εκεί ο Τάκης δεν ήθελε να χάνει! Όταν έχανε επαναστατούσε! Πέταγε τα πούλια και τα ζάρια, έκλεινε με μανία το τάβλι. Πάντα, όμως με το χαμόγελο στα χείλη. Νομίζω ότι έχασε ο Παναθηναϊκός, έχασε ο Παναιγιάλειος, έχασε το ελληνικό ποδόσφαιρο πολύ γρήγορα τον Τάκη από τη δύναμή του. Ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος, που δεν ήθελε να μην είναι στην ενδεκάδα. Ήθελε πάντα να παίζει, να διακρίνεται, να σκοράρει και μετά το βράδυ να πηγαίνουμε όλοι μαζί παρέα να διασκεδάζουμε! Αυτός ήταν ο Τάκης Παπαδημητρίου, ένας γεννημένος νικητής. Με ελαττώματα, μα κυρίως πολλά προτερήματα!», ανέφερε εμφανώς συγκινημένος ο παλιός πορτιέρο του Παναθηναϊκού.
Με την έξοδο της σορού από τον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων κάποιος φώναξε «καλό σου ταξίδι, Τάκαρε!» και αμέσως ο κόσμος ανταποκρίθηκε με ένα ζεστό και παρατεταμένο χειροκρότημα… Κάπως έτσι, το απόγευμα της Παρασκευής, έκλεισε ο κύκλος της ζωής του Τάκη Παπαδημητρίου. Ενός ανθρώπου που τίμησε το Αίγιο, φτάνοντας να αγωνιστεί με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και που προτίμησε να κλείσει τη μεγάλη ποδοσφαιρική του καριέρα στη «Μαύρη Θύελλα». Το ήθος και η ευθύτητα που τον διέκριναν αποτελούν σίγουρα την καλύτερη «κληρονομιά» τόσο για τους οικείους του όσο και για τις τρεις αγαπημένες του ομάδες, τις οποίες τίμησε με την προσφορά του…
Η μεγάλη ποδοσφαιρική του καριέρα
Ο Τάκης Παπαδημητρίου γεννήθηκε στο Αίγιο το 1949. Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον Αστέρα Ζωγράφου, στον οποίο αγωνιζόταν από μικρή ηλικία μέχρι το 1968, οπότε και έκανε το άλμα στην καριέρα του μεταπηδώντας στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κατέκτησε 4 πρωταθλήματα (1969, 1970, 1972, 1977), δύο Κύπελλα (1969, 1977) και ένα Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων (1977).
Είχε το παρατσούκλι «Μισέλ Πλατινί», λόγω της ομοιότητάς του με το διάσημο Γάλλο ποδοσφαιριστή, ενώ υπήρξε διεθνής με τη Εθνική Ενόπλων.
Με την ομάδα του «τριφυλλιού» αγωνίστηκε δέκα περιόδους, έπαιξε σε 161 αγώνες Α΄ Εθνικής και πέτυχε 47 γκολ. Ήταν μέλος της ομάδας την περίοδο 1970-71 που έφτασε ως τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών αλλά δεν είχε συμμετοχές σε αγώνες, διότι σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη. Στον τελικό Κυπέλλου του 1972 εναντίον του ΠΑΟΚ σκόραρε στο 90’ αλλά το γκολ δεν ήταν αρκετό για να ισοφαρίσει η ομάδα του και ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε με 1-2. Σκόραρε και στον τελικό του 1977 πάλι εναντίον του Π.Α.Ο.Κ., πετυχαίνοντας στο 29΄ το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού στο νικηφόρο 2-1. Στα αξιοσημείωτα από την καριέρα του με τους «πράσινους» είναι η επίτευξη του 1600ού γκολ του συλλόγου στην ιστορία του πρωταθλήματος. Σημειώθηκε το 1976 εκτός έδρας επί του Παναιτωλικού, σε αγώνα που ο Παναθηναϊκός νίκησε δύσκολα με 3-2.
Στο τέλος τής καριέρας του αγωνίστηκε από δύο περιόδους στον Ο.Φ.Η. (1978 ως 1980) και στον Πανιώνιο (1980 ως 1982). Στην πρώτη του περίοδο με την ομάδα της Νέας Σμύρνης ήταν ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου με 11 γκολ αλλά στη δεύτερη έχασε πολλούς αγώνες λόγω τραυματισμού. Το 1982 μεταγράφηκε στον Παναιγιάλειο αλλά λίγο αργότερα αναγκάστηκε να σταματήσει, ύστερα από έναν σοβαρό τραυματισμό.
Συνολικά αγωνίστηκε σε περισσότερους από 250 επίσημους αγώνες (249 στην Α΄ Εθνική) και πέτυχε πάνω 80 γκολ (73 στην Α΄ εθνική).
Επίσης, μετείχε με την εθνική ενόπλων στην προκριματική φάση για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων 1972 αλλά δεν πήρε μέρος στην τελική φάση.
