Ενώ οι πάντες ανά την υφήλιο περνούν ώρες ατέλειωτες μπροστά απ’ τις 42άρες πλάσμα τηλεοράσεις τους, παρακολουθώντας εκστασιασμένοι το μουντιάλ, οι συνάνθρωποί τους στη Συρία ζουν τον τρόμο του πολέμου.
Εδώ, στην Ελλάδα, κλαίμε καθημερινά την φτώχεια μας κι αναπολούμε ένδοξες εποχές που το χρήμα έρρεε άφθονο… Είμαστε σε πόλεμο, φωνάζουμε, οικονομικό! Ναι… πόλεμος είναι κι αυτός, που πολλοί δεν αντέχουν κι αυτοκτονούν … επειδή φοβούνται την κατάντια και τον διασυρμό … Κι όμως … εκατομμύρια Σύριοι θα εύχονταν να ήταν στην θέση μας … Αν και σε πτώχευση , η χώρα μας , συνεχίζει κουτσά – στραβά την πορεία της εν ειρήνη … Ίσως οι … «ΜΕΓΑΛΟΙ» … να προτίμησαν την χώρα μας , για το κλίμα της και τις απείρου κάλλους παραλίες της, ως θερινή τους κατοικία και να μην μας έριξαν στο έρεβος του πολέμου… Ίσως… κάποτε όμως , να μας βαρεθούν ! Γι’ αυτούς , τους … ΛΙΓΟΥΣ … (πόσο παράδοξο ακούγεται , αυτό , Θεέ μου) … δεν είμαστε παρά μια κουκίδα στον χάρτη …
Αν λοιπόν, ο Σύριος, ξυπνά το πρωί, ευχαριστώντας τον Θεό που είδε ακόμα μια μέρα να ξημερώνει, ο Έλληνας γείτονάς του δεν έχει καμιά μα καμιά δικαιολογία να μεμψιμοιρεί και να τεμπελιάζει… Αφού ο Σύριος συνεχίζει να μάχεται και να ελπίζει, ο Έλληνας πρέπει να αντλήσει δύναμη και να προχωρήσει, γιατί δυστυχώς, αν δεν το κάνει, η μοίρα τους θα ΄ναι κοινή….
(Απόσπασμα από το χρονογράφημα της Αγγέλας Παπαβασιλοπούλου, δημοσιεύτηκε στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” την Πέμπτη 17/7/2014)
