Η είδηση θανάτου του έγινε γνωστή το πρωί της Τετάρτης, 4 Δεκεμβρίου σκορπώντας θλίψη τόσο σε συναδέλφους του όσο και σε αποφοίτους της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου, αλλά και στην Αχαΐα και την Αιγιάλεια από όπου καταγόταν.
Σε ψήφισμα της Νομικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης τονίζει μεταξύ άλλων:
«Ο Χαράλαμπος Δημόπουλος υπηρέτησε στη Νομική Σχολή από το έτος 1980 έως το θάνατό του σε όλες τις Καθηγητικές βαθμίδες, ενώ προσέφερε τις υπηρεσίες του σε διάφορα διοικητικά όργανα της Σχολής. Υπήρξε ευφυής νομικός, με μεγάλη συμβολή στην επιστήμη της Εγκληματολογίας. Υπήρξε κορυφαίος πανεπιστημιακός δάσκαλος. Η προσφορά του στη Νομική Σχολή και στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης ήταν αδιάλειπτη και πολύτιμη. Διακρινόταν για την εργατικότητά του, τη συνέπειά του, την προσήλωση στο έργο του, το ήθος και την ευγένειά του. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους συναδέλφους του, στους φοιτητές, και εν γένει σε όλα τα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας».
Ποιος ήταν ο Χαράλαμπος Δημόπουλος
Γεννήθηκε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, από Έλληνες γονείς Επέστρεψε λίγο πριν από τη δικτατορία στη χώρα παρακολουθώντας ανελλιπώς σχολικά μαθήματα. Αποφοίτησε από το εξατάξιο αρρένων Αιγίου ως σημαιοφόρος, ενώ πιο πριν μαθήτευσε και στο Χαλάνδρι. Μετά τη Νομική (1980) έγινε δικηγόρος Πατρών (1981) και εισήλθε το ίδιο έτος με άριστα στο Μεταπτυχιακό Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης. Αναγορεύτηκε στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης, Διδάκτορας με Άριστα (1986). Με μεταπτυχιακή έρευνα και κατά διαστήματα ασχολήθηκε στις Νομικές Σχολές Bielefeld, Φρανκφούρτης, κ.α. Ως beobachterπαρακολούθησε μαθήματα Grundstufe III, Mittelstufe I στην Κολωνία.
Το 1976 γράφτηκε στο Δημοσιογραφικό Εργαστήρι (Σίνα και Ακαδημίας, 3 Ος όροφος), με σπουδαίους εκλιπόντες δασκάλους, λ.χ. Γ.Α. Μαγκάκη, Α. Λεντάκη, Α. Στάγκο, Σκούρα, Απέργη, αλλά και ζώντες, κορυφαίους του είδους, όπου και εκλέχτηκε ομoφώνως ως Πρόεδρος. Στις φοιτητικές ανησυχίες, υπήρξε ο συνδικαλισμός, η αρθρογραφία (λ.χ. δημοσιεύματα στον Αθηναϊκό Τύπο, στον επαρχιακό, σεμινάρια, κ.λ.π.). Στο Υπουργείο Πολιτισμού εργάστηκε στο θεσμό των Ελευθέρων Ανοικτών Πανεπιστημίων (επί Μελίνας Μερκούρη), όπου:
Το 1991 διορίστηκε μετά από επιτυχή εκλογή, Αντιδήμαρχος Αιγίου επί Δημαρχίας Αλέκου Μέγαρηκαι από το 1996 έως το 2000, υπηρέτησε ως ειδικός σύμβουλος (του Βαγγέλη Γιαννόπουλου) στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και εκπροσωπώντας τον ίδιο στην αλλοδαπή.
Την δεκαετία του 1990 υπήρξε υποψήφιος βουλευτής αρχικά με το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και μετά με το ΠΑΣΟΚ.
Επί 15ετία –αρχής γενομένης από το 1983 και με περιοδικό τρόπο-δίδαξε τα μαθήματα που προαναφέρθηκαν, στη Σχολή Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας και Αξιωματικών Σώματος Πυροσβεστικής. Από το 1991 και επί 14 φορές -συνολικός χρόνος περίπου 5 έτη- υπήρξε sch. Visitprofessor, αρχικά στη Φιλαδέλφεια (Pennsylvania), αργότερα και επί 4,5 έτη, στο Harvard Law School, ενώ εργάστηκε και στο Βoston University.
Συνέγραψε πλήθος βιβλίων της επιστήμης της Εγκληματολογίας, της Σωφρονιστικής, της Ανακριτικής, της Θυματολογίας, του Δικαίου Ανηλίκων, ενώ εκ των κυκνείων ασμάτων του είναι το βιβλίο σταθμός με αναφορά και στη Φιλοσοφία του Δικαίου «ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ : Τα Ελληνικά Θεμέλια».