Σημαντικότατο στοιχείο για την ηχητική προστασία των πολιτών και των κατοίκων σε περιοχές που περνά ο σιδηρόδρομος είναι τα ηχοπετάσματα. Θεωρείται μάλιστα τόσο σημαντικό ώστε κατά τη διάρκεια έγκρισης της χρηματοδότησης ενός τέτοιου έργου από την Ε.Ε. είναι απαραίτητο στοιχείο και περιβαλλοντικό όρο, η μελέτη να υπάρχει σχετική πρόβλεψη για την τοποθέτηση τους καθώς έτσι εξασφαλίζεται ότι τα τρένα δεν θα αποτελούν μόνιμη πηγή ηχορρύπανσης των αστικών περιοχών από τις οποίες διέρχονται. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο απουσιάζει, τότε το έργο δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί με Ευρωπαϊκά κονδύλια με ότι αυτό συνεπάγεται.
Με την εφαρμογή των κανονισμών και για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα ηχοπροστασίας, απαιτείται η χρήση ηχοαπορροφητικών – ηχομονωτικών (μη διαφανών)
στοιχείων στο κάτω τμήμα και ηχοανακλαστικών – ηχομονωτικών (διαφανών) στοιχείων στο άνω τμήμα τους. Η προγραμματιζόμενη φύτευση και ανάπτυξη φυτών πλησίον του ηχοπετάσματος, θα εντάξει ομαλά το ηχοπέτασμα στο φυσικό περιβάλλον και παράλληλα θα αυξήσει το ποσοστό πρασίνου στις όμορες γειτονιές.
Με απλά λόγια εκτός από μία έδω και δεκαετίες εφαρμοσμένη Οδηγία της Ε.Ε. (2002/49/ΕΚ) αποτελεί και στοιχείο στο οποίο τρένο και πολίτης μπορούν να συνυπάρξουν χωρίς το μέσο να ενοχλεί, ιδιαίτερα τις ώρες κοινής ησυχίας.
Για παράδειγμα στις σιδηροδρομικές γραμμές από τον Πειραιά μέχρι το Μενίδι όπου διασχίζουν κάθετα τον αστικό ιστό της πρωτεύουσας, συναντάμε αυτά τα ηχοπετάσματα σε πολλά σημεία, δηλαδή όπου έχει κριθεί απαραίτητο. Με την ίδια λογική λειτουργεί και το Μετρό όπου μπορούμε να δούμε σε πάρα πολλά σημεία της Γραμμής 1 που κινείται επίγεια ή υπέργεια τέτοια ηχοπετάσματα αλλά και στον αυτοκινητόδρομο όπου με την ίδια λογική το συναντάμε στον Κηφισό στο ύψος της Κηφισιάς αλλά και πολύ χαμηλά στην απόληξη του δρόμου στο Φάληρο.
Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com
