ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ: Μας “την έκανε” κι ο δικός μας” (αναφέρομαι στον εαυτό μου και τον ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ), Γιώργος Τζεραβίνης. Φίλος, συνεργάτης, συν-ταξιδευτής στις στράτες του ιστορικού τοπικού παρελθόντος {α) μονογραφία “Γεώργιος Δούσμανης” β) ιστορική μελέτη “ΑΙΓΙΟ, 1940 – 2010”}, συν-αρθρογράφος στην “ανά χείρας” εφημερίδα, ο Γιώργος “έφυγε” ογδοηκοντούτις, ύστερα από μια διετή περίπου αστάθεια της υγείας του.
Αιγιολάτρης, εργασιομανής, υπερ-κινητικός, υπερ-κοινωνικός, υπερ-δοτικός, υπερ-εκδηλωτικός, φανατικός οπαδός της σωκρατικής διαλεκτικής και της πλατωνικής ουτοπίας, και, όπως τον γνώρισαν οι σύμπαντες, φανατικός αρνητής του επικούρειου “λάθε βιώσας” και του χιλώνιου “μη πολλά λάλει”, ο Γιώργος έδινε ήχο (με πολλά ντεσιμπέλ), χρώμα και όγκο στο περιβάλλον του, και με το εύθυμο του χαρακτήρα του πρόσθετε αυτό που σήμερα είναι αγαθό σε έλλειψη: τη χαρά της ζωής και τη διατήρηση της μνήμης μιας χαμένης αθωότητας.
Τον ήξερα από τη δεκαετία του ‘50, και, μετά από εξήντα τόσα χρόνια, κάθε που βρισκόμασταν – άλλοτε αραιά, άλλοτε συχνότερα -, σε κείνο το μακρινό ψυχικό και ψυχολογικό και απέριττο και ρομαντικό και μοσχομυριστό κλίμα επιστρέφαμε και συν-στοιχιζόμασταν. Πάντα, επί της Σολωμού και στα περίχωρα. Στα προσφυγικόσπιτα, στο Β΄ Δημοτικό, στα Μαγουλιανίτικα. Έτσι, η αρχέτυπη γεύση ποτέ δε μας έλειψε. Κρατήσαμε επαφή με τις ρίζες προέλευσης.
Αναμφίβολα, σαν και μένα και σαν όλους, είχε κι ο Γιώργος τις.. λακκούβες του. Ουδείς τέλειος. Οι θετικοί φυσικοί αριθμοί, όμως, και οι θετικοί προσδιορισμοί είναι αυτοί που μας εκπροσωπούν, άμα “κλείσει η πόρτα”. Και δικαίως. Άλλωστε, αφ’ εαυτής η μοναδικότητα του καθενός μας είναι χάρις Θεού που δικαιώνει την πρόσκαιρη υλική ύπαρξή μας.
Κι από τούτη τη στήλη, λοιπόν, εκπέμπω τα συλλυπητήριά μου στη σύζυγο του Γιώργου, την αξιολάτρευτη Αρχοντούλα, και στη θυγατέρα, Ευαγγελία, διακεκριμένη λειτουργό του Ιπποκράτη, και, όπως ήταν αναμενόμενο, μεγάλη (ανυπολόγιστη) αδυναμία του εκλιπόντος.
Ο Θεός ας τον αναπαύσει!
ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΛΑΩΡΑΣ
Από τη στήλη “Εγώ σου λέω τον πόνο μου,
κι εσύ μου γράφεις «γράψ΄ τα», στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”