Εθνική τελειότητα: Σε τρεις μέρες (την προσεχή Δευτέρα), θα τιμηθεί η ογδοηκοστή τέταρτη (84η) επέτειος της έναρξης του νικηφόρου για μας ελληνοϊταλικού πολέμου. Ό,τι και να πει κανείς για την ψυχή των Ελλήνων στο συγκεκριμένο έπος, είναι λίγο.
Από τη στήλη “Εγώ σου λέω τον πόνο μου,
κι εσύ μου γράφεις «γράψ΄ τα», στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Μπορεί το ’21 να έχει το όνομα, αλλά το ’40 έχει τη χάρη. Διότι, τέτοια ομοψυχία, τέτοιο πνεύμα αυτοθυσίας, τόση και τέτοια αυτοπειθαρχία, τόση συνειδητή αγάπη για την πατρίδα, ούτε είχε ξημερώσει ποτέ στο νεοελληνικό παρελθόν, ούτε θα ξημερώσει στο μέλλον. Αυτό γίνεται μια φορά και μόνο. Κι έγινε από τους πατεράδες μας και τους παππούδες μας.
Στον συγκεκριμένο χρόνο, οι οιωνοί δεν ήταν άριστοι. Αντίθετα, ήταν μάλλον οι χείριστοι. Ενδεικτικά, η Ιταλία ήταν μεγάλο κράτος, και η στρατιωτική μηχανή της φάνταζε γίγαντας μπροστά στη δική μας.
Η ελληνική πολιτική κατάσταση δεν διήγε δημοκρατικό βίο. Από το 1936, μετά το ολοκληρωτικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, η κοινωνία χωριζόταν στους “εθνικώς σκεπτομένους” και στους αντιφρονούντες, γεγονός που είχε προκαλέσει μεταξύ των πολιτών βαθύ ψυχικό ρήγμα. Τα ξερονήσια, τόποι εξορίας (Αϊ Στράτης, Ανάφη, Φολέγανδρος, Κίμωλος, Γαύδος κ.λπ.), ήταν σε πλήρη δράση.
Και όμως, το θαύμα έγινε. Οι πάντες, και δεξιά κι απ’ τα ζερβά, γυναίκες και άντρες, μικροί και μεγάλοι, φτωχοί και λεφτάδες, την πρώτη ημέρα και τους επόμενους μήνες, σκέφτηκαν κι έπραξαν με την ίδια πίστη, το ίδιο θάρρος, τον ίδιο στόχο, το ίδιο πάθος.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι η τέλεια εθνική ημερομηνία – χρονολογία! Είναι η τέλεια σύζευξη ρεαλισμού και ουτοπίας! Μια Ελλάδα για πολλά Νόμπελ!
Να ζήσουμε, Έλληνες, και να τη θυμόμαστε!