Η απροσδόκητη απώλεια του δήμαρχου Δημήτρη Καλογερόπουλου είναι ένα σοκ για την επαρχία μας, και ειδικά για την πόλη μας. Γιατί, πλην της προστιθέμενης αξίας της θεσμικής του ιδιότητας, επρόκειτο – όχι για μια γραφειοκρατική φιγούρα σ£ ένα δημαρχιακό μέγαρο, αλλά – για έναν άνθρωπο που ήταν ζωντανή η παρουσία του, ανεβοκατέβαινε στους δρόμους της, ζούσε μέσα στον στενό κοινωνικό πυρήνα της και ήταν παρών σε όλες τις εκφάνσεις της. “Πρόσφατα μίλαγα μαζί του” είναι το συχνότερο που ακούς από τους
Από τη στήλη “Εγώ σου λέω τον πόνο μου,
κι εσύ μου γράφεις «γράψ΄ τα», στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
περισσότερους. Έτσι, τη μια στιγμή τον βλέπαμε αεικίνητο, και την άλλη στιγμή γίνεται “αείμνηστος”!
“Σκιάς όναρ άνθρωπος”σημειώνει ο Πίνδαρος, κι ο δήμαρχος το απέδειξε με τη μεγαλύτερη δυνατή πειστικότητα. Όχι πως το εφήμερον της ζωής είναι κάτι άγνωστο, αλλά όταν το βλέπεις τόσο γυμνό, ανατροφοδοτείται η μελαγχολία σου.
Εν πάση περιπτώσει, “εν καιρώ τω δέοντι” θα καταγράψουμε τη δική μας άποψη για τον δήμαρχο Καλογερόπουλο, με μοναδική πρόθεση να έχουν οι μεταγενέστεροι μιαν – υποκειμενική μεν, αλλά και με τα αντικειμενικά αναμφίβολα – εικόνα περί του ανδρός από έναν σύγχρονο.
Προς το παρόν, καταγράφουμε μερικές λεπτομέρειες: ο Δημήτρης Καλογερόπουλος είναι ο πρώτος δήμαρχος που “εξεμέτρησεν το ζην” “εν ενεργεία” στη μεταπολίτευση, και ο δεύτερος μεταπολεμικά, ή, καλύτερα, μετεμφυλιακά, λόγω της ελληνικής ιδιαιτερότητας. Είχε προηγηθεί στο μακρινό 1952 ο Σωτήρης Σταυρουλόπουλος, ο πρώτος δήμαρχος μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο, ο ιδρυτής της ιχθυαγοράς στο κτήριο Τσίλλερ (σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο), που είχε εκλεγεί το προηγούμενο έτος (1951), και μετά την απρόσμενη αποδημία του, το Διοικητικό Συμβούλιο εξέλεξε δήμαρχο τον Πάνο Μεντζελόπουλο, τον μακροβιότερο εξ όλων των δημάρχων Αιγίου, καθώς συμπλήρωσε τέσσερις διαδοχικές τετραετίες ως “πρώτος πολίτης”, μέχρι που τον αποστράτευσε πραξικοπηματικά η τελευταία εν Ελλάδι στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967.
Ωστόσο, ο Δημήτρης Καλογερόπουλος είναι ο μακροβιότερος με τη δημαρχιακή ιδιότητα στην επαρχία μας, καθώς τη διατήρησε επί 17 περίπου έτη (12 στον Δήμο Συμπολιτείας και 5 ως τώρα στον Δήμο Αιγιαλείας), κι αν δε επέλαυνε πρόωρα η κοινή μοίρα, θα συμπλήρωνε τα 21… και βλέπουμε! Αλλά, είπαμε: “Σκιάς όναρ ο άνθρωπος”!