«Με τον εκλογικό νόμο να αποτελεί ένα μάλλον προνομιακό πεδίο για την Κυβέρνηση, καθώς η πλειοψηφία των ερωτηθέντων (57%) συμφωνεί με την αναγκαιότητα αλλαγής του, ενώ περίπου 2 στους 3 (64%) θεωρούν ότι ο νέος εκλογικός νόμος πρέπει να ισχύσει από τις αμέσως επόμενες εκλογές και 7 στους 10 (71%) προκρίνουν την εξασφάλιση της ισότητας της ψήφου των πολιτών έναντι της πριμοδότησης του πρώτου κόμματος.
Έχουμε δύο «ΝAI» και ένα «OXI» στις ρυθμίσεις που εισηγείται η Κυβέρνηση για το νέο εκλογικό νόμο, καταγράφονται στην έρευνα της Palmos
Οι ερωτώμενοι τάσσονται με μεγάλη πλειοψηφία, τόσο υπέρ της πλήρους κατάργησης του μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα (60% έναντι 32% που διαφωνούν)». Αυτά μεταξύ άλλων τόνισε σε συνέντευξη του και σε σχετικές ερωτήσεις δημοσιογράφων του ΣΚΑΙ Πάτρας για τον εκλογικό νόμο. Και συνέχισε:
«Η κατ’ αρχήν συναίνεση του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος προς την κυβερνητική πρόταση για το εκλογικό σύστημα, είναι μια έκφανση της πεποίθησής μας ότι η χώρα μας πρέπει επιτέλους να περάσει από το στάδιο της εργαλειακής χρήσης των θεσμών, στο στάδιο της θεσμικής σταθερότητας.
Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος, πιστεύει ότι η καθιέρωση ως εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, κινείται προς την ορθή κατεύθυνση, καθώς αφ’ ενός μεν διανέμει τις έδρες με βάση την πραγματική δύναμη των κομμάτων και αφ’ ετέρου παρακινεί τα κόμματα σε ευρύτερες συγκλίσεις και συναινέσεις, οι οποίες επιτρέπουν τις μεγαλύτερες δυνατές συνεργασίες για την αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων της χώρας.
Και η ευκαιρία του εκλογικού συστήματος από αυτήν την άποψη είναι μια ιδανική δυνατότητα. Εδώ και τώρα, ας μπει ένα τέλος στο μικροκομματικό «κρυφτούλι». Η λογική «τι με συμφέρει και τι όχι» έχει κοντά ποδάρια. Και κυρίως, είναι επιζήμια για τη χώρα, τον λαό και τη δημοκρατία.
Η κατ’ αρχήν συναίνεση αποδοχή του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος Ελλάδος στην παρούσα κυβερνητική πρόταση – έγινε με την ελπίδα πως θα υπάρξουν σημαντικές βελτιωτικές προσθήκες. Επίσης σηματοδοτεί την αποστροφή μας πλέον σε ένα σύστημα που ναι μεν έλυνε το άγχος της κυβερνησιμότητας, αλλά προικοδοτούσε τη χώρα με κυβερνήσεις που μάλλον αποτελούσαν «ενός ανδρός αρχή». Οι πρωθυπουργο-κεντρικές κυβερνήσεις.
Η συζήτηση που πρέπει να γίνει είναι μεγάλη. Αλλά πρέπει να γίνει. Και να τελειώσει. Με ειλικρίνεια. Σήμερα έχουμε μια ευκαιρία να αλλάξουμε. Ας το κάνουμε. Και μετά ας μετρηθούμε για το ποιοι και πώς, μπορούμε να συνεργαστούμε…»
