Πόσο θα ΄θελα να το ΄λεγα αυτό στο προσφυγόπουλο που είδα στο βραδινό δελτίο ειδήσεων να στολίζει με τις ευχές του ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ παραδίπλα οι γονείς του εξαθλιωμένοι έκαναν απεργία πείνας … ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ … ΝΑ ΤΟΥΣ … ΔΕΙ !!! Να τους … ΔΕΙ … γιατί νιώθουν πως είναι… αόρατοι !… Εξαϋλωμένες σάρκες … ΑΟΡΑΤΕΣ !
Δάκρυσα … Πώς ν’ αντέξει ο νους τον ανθρώπινο πόνο; Ξέσπασα … « Ευτυχώς … που δεν έχω παιδί! Ευτυχώς… που αν η Ελλάδα βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση… παιδί δεν θα ΄χω ν’ αντικρύσει την περιφρόνηση, την βία και τον εμπαιγμό!» Αλήθεια, πόσο χοντρόπετσοι κι αναίσθητοι γινόμαστε, όταν αφορά στον πόνο των άλλων! Ξεχνάμε πως τα πάντα είναι ρώσικη ρουλέτα, όταν έχεις να κάνεις με τα γεωπολιτικά παιχνίδια των δυνατών ! Το πιστόλι αλλάζει χέρια … μα ενός το κεφάλι θα δεχθεί την σφαίρα … Άγνωστο ποιου! Μπήκε Δεκέμβρης κι όλα τα παιδιά περιμένουν μ’ ανυπομονησία να στολίσουν με πολύχρωμα λαμπιόνια και μπάλες το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους να πάρουν και προσφέρουν δώρα να διασκεδάσουν και να χαρούν ! Μια τριανταριά προσφυγόπουλα , δίχως γονείς , μεταφέρθηκαν στο κέντρο υποδοχής της Κρήτης … Αριθμοί ;;; Όχι … Παιδιά … Παιδιά , που δεν έχουν μια αγκαλιά να χωθούν σαν πέσει το σκοτάδι … Παιδιά που τρέμει η ψυχούλα τους… ΠΑΙΔΙΑ ΜΩΡΕ … ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΑ;;;
Θα τους κρατήσουμε για λίγο εδώ και θα τους στείλουμε ξανά στην χώρα τους! Πόσους να αντέξει η έρμη η Ελλάδα!
Κι αν μείνουν εδώ, ίσως να πεινάσουν κι αυτοί μαζί με τους ντόπιους ! Ίσως , στην παρανομία να στραφούν όχι από επιλογή …αλλά από ανάγκη … Ίσως, το κοριτσάκι με τα μεγάλα μάτια και την δίψα για ζωή, στην πορνεία να οδηγηθεί για να βγάλει τα προς το ζειν … Κι ο πατέρας που μιλά στην κάμερα , μπροστά, σε άπταιστα Αγγλικά για ανθρώπινα δικαιώματα ίσως χαράματα πηγαίνοντας στην δουλειά μ’ ανοιγμένο το κεφάλι να βρεθεί … Ίσως ! Όμως, στα σίγουρα , σε λίγες μέρες θα ρθουν Χριστούγεννα … Εμείς, θα είμαστε πολύ απασχολημένοι με τις προετοιμασίες και τις γιορτές… ΣΤΑ ΣΙΓΟΥΡΑ… Κάποιο παιδάκι θα διαβάσει «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» κι αγνή ψυχούλα του δεν θ’ αντέξει και με κλάματα θα χωθεί στην αγκαλιά της μαμάς του …
Στα σίγουρα … εκείνη θα τ’ αγκαλιάσει και … ΜΑΚΙΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ , ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ! Η ΑΣΧΗΜΗ ΕΙΚΟΝΑ ΘΑ ΧΑΘΕΙ … ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΟ … ΣΤΑ … ΣΙΓΟΥΡΑ !
ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Δημοσιεύτηκε στον «ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ» την Πέμπτη 4/12/14)
